หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1790

สวี่ปั้นซย่าหน้าซีดเผือด “คุณ…คุณพูดอะไรของคุณน่ะ”

“คุณจะขอใครแต่งงาน”

“ฉันมีสามีแล้ว…”

เซี่ยเชียนจวินยิ้ม “ผมรู้ คนที่ชื่อหลินมั่วใช่ไหม”

“วางใจเถอะ หลังจากคืนนี้ไป คุณก็จะไม่มีสามีอีกแล้ว”

“เพราะคืนนี้หลินมั่วมันต้องตายแน่นอน!”

สวี่ปั้นซย่า “คุณจะทำอะไร”

“ฉันขอเตือนนะว่าถ้าคุณทำอะไรสามีฉัน ฉัน…ฉันจะแจ้งตำรวจให้มาจับคุณ…”

เซี่ยเชียนจวินหัวเราะเสียงดัง “ดุซะด้วย ก็ดี ผมชอบผู้หญิงนิสัยแบบนี้”

สวี่ปั้นซย่าโมโหเป็นอย่างมาก เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะกดโทรออก

แต่ในตอนนั้นเอง เฉียนหย่งอันก็รีบพุ่งเข้ามาแย่งโทรศัพท์ของเธอไปเสียก่อน

“คุณนายเซี่ย พวกเราไม่อยากหยาบคายกับคุณ หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือนะครับ!”

“ไม่อย่างนั้น ถ้าต้องทำร้ายใบหน้าสวยๆ ของคุณ ผมว่ามันไม่คุ้มกันหรอก”

เฉียนหย่งอันยิ้ม

สวี่ปั้นซย่ากำลังจะตอบโต้กลับ แต่เธอก็เหลือบไปเห็นจ้าวเทียนหยวนที่ยืนหลบมุมอยู่

สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที ในที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าคนพวกนี้คือใครกันแน่

“ฉัน…ฉันไม่กลัวพวกคุณหรอก…”

“เหลาหู่พาคนออกลาดตระเวนอยู่แถวนี้ ถ้า…ถ้าพวกคุณยังไม่ไปแล้วพวกเขามาที่นี่ล่ะก็ พวกคุณหนีไม่รอดแน่…”

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงสั่น เธอรู้ดีว่าคนพวกนี้โหดเหี้ยมขนาดไหน

เฉียนหย่งอันแสยะยิ้ม “เหลาหู่?”

“เหอะ คืนนี้มันก็จะต้องตายเหมือนกัน”

ในตอนนั้นเอง เซี่ยเชียนจวินก็ยกมือขึ้น “เอาล่ะ อย่ามัวแต่เสียเวลาเลย”

“ใครเป็นน้องสาวของหลินมั่ว”

“พาเธอมานี่สิแล้วถ่ายรูปส่งให้หลินมั่วดู เรียกให้มันมาตายซะ!”

เฉียนหย่งอันแสยะยิ้มก่อนจะดึงแขนหลินซีออกมา

คนที่อยู่หน้าสุดคือหลินมั่ว!

เมื่อเห็นดังนั้น เฉียนหย่งอันก็หน้าซีดลงทันที สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

“พวกนาย…พวกนาย…”

เฉียนหย่งอันชี้ไปทางหลินมั่ว เขาพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ

หลินมั่วเดินเข้ามาหาสวี่ปั้นซย่า “ปั้นซย่า ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

สวี่ปั้นซย่ากอดแขนของหลินมั่วเอาไว้ก่อนจะยิ้มให้เขา “ไม่เป็นไร”

“แค่มีคุณอยู่ ฉันก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!”

หลินมั่วพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะหันมามองเฉียนหย่งอัน “เฉียนหย่งอัน นายคิดว่าพวกเราทั้งหมดอยู่ที่โรงแรมสือไต้จริงๆ เหรอ”

“เหอะ จ้าวเทียนหยวนเข้ามายุ่งไม่เว้นแต่ละวันทำให้ครอบครัวของฉันไม่ปลอดภัย”

“ต่อให้จะประชุม ฉันก็เลือกที่จะประชุมที่สวนวั่งเจียงอยู่แล้ว จะให้ไปโรงแรมสือไต้ได้ยังไง”

“สิ่งที่พวกนายเห็นมันก็แค่สิ่งที่ฉันจงใจทำให้พวกนายเห็นก็เท่านั้น”

“ถ้าฉันไม่แกล้งไปที่โรงแรมสือไต้ พวกนายจะกล้ามุดหัวออกมางั้นเหรอ”