หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1791

เฉียนหย่งอันและคนอื่นๆ ต่างก็อึ้งไป ไม่เว้นแม้แต่เซี่ยเชียนจวิน

“แล้วคนของพวกเราเห็นได้ยังไงว่านายไปโรงแรมไต้สือ”

เฉียนหย่งอันถามอย่างร้อนรน

หลินมั่ว “คนของพวกนายสนิทกับฉันงั้นเหรอ”

“อยู่ห่างหลายร้อยเมตร คนพวกนั้นจะแยกออกได้ยังไงว่าคนคนนั้นเป็นฉันจริงๆ ”

เฉียนหย่งอันอึ้งไป ก่อนจะเบิกตากว้าง “นาย…นายให้คนปลอมเป็นตัวเองงั้นเหรอ”

หลินมั่วยิ้มเบาๆ “ไม่เพียงแค่ให้ปลอมเป็นฉัน ยังให้ปลอมเป็นท่านเจาและจ้าวเทียนอิงอีก”

“ไม่อย่างนั้นจะทำให้พวกนายเชื่อได้ยังไงว่าพวกเราไปที่โรงแรมสือไต้และล่อให้พวกนายออกมาได้สำเร็จ”

เฉียนหย่งอันหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ “แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าฉันให้คนสะกดรอยนาย”

หลินมั่วตอบ “ฉันไม่รู้ว่านายให้คนไปสะกดรอยฉันหรือเปล่า แต่ฉันก็แค่เดาดู”

“นี่ก็เป็นแค่ฉากที่ฉันคิดเอาไว้ ถ้าพวกนายส่งคนมาตามฉันจริงๆ พวกนายก็ต้องถูกหลอกอย่างแน่นอน”

“เห็นได้ชัดว่ากับดักที่ฉันสร้างขึ้นได้ผลดีทีเดียวที่สามารถล่อให้พวกนายทั้งหมดออกมาได้!”

เฉียนหย่งอันเงียบไป เขานึกว่าตัวเองสามารถจัดการเรื่องทุกอย่างได้

แค่จับตัวสวี่ปั้นซย่าและคนในครอบครัวของหลินมั่วได้ก็จะสามารถบีบหลินมั่วในบอกความลับของตระกูลหลินได้

แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาไม่ได้เป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด แต่เป็นหลินมั่วต่างหาก

เขาคุยอวดไปทั่วว่าตัวเองฉลาด แต่สุดท้ายกลับเป็นเขาเองที่ค่อยๆ ตกลงไปในกับดักของหลินมั่ว เรื่องนี้ทำให้เขาอับอายขายหน้ามากจริงๆ

หลินมั่วไม่ได้สนใจเฉียนหย่งอัน เขาหันไปมองจ้าวเทียนหยวน “ความจริงแผนที่ฉันคิดไว้ก็เพื่อล่อให้นายออกมาคนเดียว”

“ไม่คิดเลยว่าจะมีโบนัสเพิ่มมาด้วย”

“จ้าวเทียนหยวน นายทำให้ฉันประหลาดใจจริงๆ !”

จ้าวเทียนหยวนหน้าซีดเผือด เขาไม่กล้าปริปากพูดแม้แต่คำเดียว

ในตอนนั้นเอง เซี่ยเชียนจวินก็พูดขึ้น “เรื่องคืนนี้ทำให้ฉันประหลาดใจจริงๆ”

“หลินมั่ว ก่อนหน้านี้ฉันคงประเมินนายต่ำเกินไปจริงๆ นายเองก็มีฝีมือใช่เล่น”