หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1793

การโจมตีในครั้งนี้ทำให้เลือดลมของหลินมั่วปั่นป่วนไม่น้อย

แต่หลินมั่วได้อมยาอายุวัฒนะไว้ในปากก่อนแล้ว

เขารีบกลืนเม็ดยาอายุวัฒนะลงไปเพื่อไม่ให้เลือดลมปั่นป่วนไปมากกว่านี้ เขาจึงไม่กระอักเลือดออกมา

และนี่ก็ทำให้หลินมั่วรู้ว่าฝีมือของเซี่ยเชียนจวินแข็งแกร่งมากแค่ไหน

เซี่ยเชียนจวินเหลือบมองหลินมั่วก่อนจะแสยะยิ้ม “ไอ้น้อง นายกล้าจะสู้กับคนอย่างเซี่ยเชียนจวินเหรอวะ!”

“ดี ในเมื่อนายอยากตาย ฉันก็จะสงเคราะห์ให้นายเอง!”

“มาต่อยฉันอีกทีสิ!”

เซี่ยเชียนจวินพุ่งเข้าไปโจมตีหลินมั่วด้วยแรงแค้น

ในขณะนั้นเอง จ้าวเทียนอิงและหลินเจาก็พุ่งเข้ามาขวางเซี่ยเชียนจวินเอาไว้พร้อมกัน

แต่สำหรับเซี่ยเชียนจวินแล้ว ต่อให้พวกเขาจะเข้ามาขวางพร้อมกันมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร

เมื่อเห็นดังนั้น หลินมั่วก็รีบพุ่งเข้ามาช่วยขวางอีกฝ่ายเอาไว้อีกแรงอย่างไม่ลังเล

เซี่ยเชียนจวินแสยะยิ้ม “สวะสามชิ้น คิดว่าร่วมมือกันแล้วจะมีประโยชน์อะไรงั้นเหรอ”

“วันนี้ใครก็ขวางฉันไม่ได้!”

หลินมั่วและคนอื่นๆ หน้าซีดเผือด เซี่ยเชียนจวินแข็งแกร่งเกินไปทำให้พวกเขาต้องถอยกลับ

เมื่อเห็นดังนั้นเฉินอู่หยวนก็ตะโกนขึ้นด้วยความโมโห “คนตระกูลเฉินฟังคำสั่งฉัน ไปช่วยคุณหมอหลินให้สุดฝีมือ!”

คนตระกูลอื่นๆ ต่างก็ออกคำสั่งให้คนในตระกูลไปช่วยหลินมั่วด้วยเช่นกัน

ในตอนนั้นเองเฉียนหย่งอันก็พูดขึ้น “คุณเซี่ย พวกเรามาช่วยคุณ!”

ทั้งสองฝ่ายต่างพุ่งเข้าหากันอย่างชุลมุน

ถึงแม้คนของเซี่ยเชียนจวินจะมีไม่มาก แต่พวกเขาต่างมีฝีมือที่เก่งกาจ คนของหลินมั่วไม่สามารถรับมือกับพวกเขาได้

จ้าวเทียนหยวน เฉียนหย่งอันและท่านอาจารย์กู่ต่างเข้าร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้ด้วย

พวกเขาทั้งสามมีฝีมือไม่ธรรมดา เพียงแค่ออกโรงโจมตีก็ต้องมีคนได้รับบาดเจ็บ

ในด้านของหลินมั่ว พวกเขาทั้งสามยังคงช่วยกันขวางทางเซี่ยเชียนจวินเอาไว้ แต่ก็ถูกอีกฝ่ายโจมตีไม่หยุด

“เป็นแค่ลูกเขยที่เเต่งงานเข้าบ้านฝ่ายหญิง แต่กลับได้ตายเพราะน้ำมือฉันถือว่าเป็นเกียรติต่อชีวิตนายมาก!”

“สบายใจเถอะ หลังจากที่นายตาย ฉันรับรองว่าจะช่วยดูแลสวี่ปั้นซย่าอย่างดีเลยล่ะ”

“ถึงแม้เธอจะไม่สามารถกลายเป็นภรรยาที่ฉันพาออกงานสังคมได้ งั้นฉันจะให้เธอเป็นเมียน้อยก็แล้วกัน คงไม่มีปัญหาหรอกนะ ฮ่าฮ่าฮ่า…”

พูดจบเขาก็โจมตีเข้าที่หน้าอกของหลินมั่ว จนหลินมั่วกระเด็นออกไป

หลินมั่วหน้าซีดเผือด เขามองเซี่ยเชียนจวินที่กำลังเดินเข้ามาหาตัวเองที่ละก้าวอย่างหมดความหวัง

ในเมื่อฝีมือห่างกันขนาดนี้ เขาคงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้

เซี่ยเชียนจวินยืนอยู่ตรงหน้าหลินมั่วก่อนจะยิ้ม “ดูหน้าฉันให้ชัดๆ ล่ะ”

“ไม่แน่ว่า หลังจากที่นายตายกลายเป็นผีแล้วอยากจะมาล้างแค้นฉันน่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า…”

ในระหว่างที่เขากำลังหัวเราะอย่างสะใจ เขาก็ยกมือขึ้นมาก่อนจะฟาดมันลงไป

หลินมั่วหลับตาลงอย่างยอมรับในโชคชะตา ฝ่ามือนี้เขาหนีมันไม่ได้แล้วจริงๆ