หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1794

หลินมั่วหลับตาลงเบาๆ แต่ฝ่ามือที่คาดไว้กลับไม่กระทบกับหน้าของเขา ตรงกันข้ามความรู้สึกเย็นวาบปรากฏขึ้นราวกับมีน้ำแข็งลอยผ่านตรงหน้าซะมากกว่า

หลังจากนั้น เสียงคำรามของเซี่ยเชียนจวินก็ดังมาจากฝั่งตรงข้าม “แกเป็นใคร ทำไมถึงกล้าขวางฉันแบบนี้”

หลินมั่วลืมตาขึ้น เขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งในชุดสีเขียวยืนอยู่ตรงหน้า

ใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นถูกคลุมด้วยผ้าพลิ้วไหว ด้านหลังมีฝักดาบไม้สะพายอยู่ มือของเธอถือดาบยาวยืนอยู่ตรงหน้าหลินมั่ว โดยกำลังเซี่ยเชียนจวินอย่างไม่ขยับเขยื้อน

ดวงตาของหลินมั่วเบิกกว้างด้วยความตกใจ

เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น นอกเสียจากงูไผ่เขียว!

หลินมั่วไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่างูไผ่เขียวจะมาช่วยชีวิตเขา

เกิดอะไรขึ้นกันแน่

ทำไมเธอถึงมาที่นี่

ยิ่งไปกว่านั้นทำไมคนอย่างงูไผ่เขียวต้องมาช่วยฉันด้วยล่ะ

ในขณะที่กำลังสับสน เฉียนหย่งอันก็อุทานขึ้น “คุณเซี่ย เธอคนนี้คืองูไผ่เขียวฉู่จง น้องสาวแท้ๆ ของจางจิ่วต้วน!”

เซี่ยเชียนจวินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “งูไผ่เขียว?”

“ลูกศิษย์ของจางไป่หลิงน่ะเหรอ”

“ใช่ เธอคนนี้แหละ” เฉียนหย่งอัน

เซี่ยเชียนจวินกวาดตามองทั่วร่างงูไผ่เขียวพร้อมกับยิ้ม “ดูจากรูปร่างแล้วจะต้องเป็นหญิงสาวหน้าตาดีแน่นอน เพียงแค่ไม่รู้ว่าหน้าตาที่แท้จริงเป็นยังไง”

“นี่ สาวน้อย ทำไมไม่ถอดผ้าคลุมหน้าให้ผมได้ชื่นชมสักหน่อยล่ะ”

งูไผ่เขียวยกดาบขึ้นทันทีโดยไม่พูดอะไร ก่อนจะชี้ไปที่เซี่ยเชียนจวินโดยตรง

เซี่ยเชียนจวินขมวดคิ้ว “ถ้าคุณไม่อยากทำก็ช่างเถอะ ทำไมต้องเอาดาบมาชี้หน้ากันแบบนี้ด้วย”

“เอาล่ะ มาคุยธุระสำคัญกันดีกว่า”

“งูไผ่เขียว ผมไม่มีความแค้นอะไรกับคุณ ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง”

“หรือว่าคุณต้องการดูแลกิจการตระกูลเซี่ยของผมในเมืองจิง”

คิ้วของงูไผ่เขียวขมวดเข้ากันและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ฉันไม่สนใจตระกูลเซี่ยตระกูลแซ่อะไรทั้งนั้น ฉันมาเพื่อสังหารเฉียนหย่งอันกับอาจารย์กู่”

“ใครก็ตามที่ขวางทางฉันคือศัตรู!”