หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1797

งูไผ่เขียวไม่ได้อยู่ที่นั่นต่อ เธอออกจากวิลล่าโดยบอกว่าจะตามหาเฉียนหย่งอันและอาจารย์กู่

แต่ในความเป็นจริง เธอเดินออกจากวิลล่าไปยังป่าเล็ก ๆ ถัดจากสวนวั่งเจียงซึ่งไม่ได้ไกลจากที่นั่นเลย

มีใครหลายคนยืนอยู่ในป่านั่น หนึ่งในนั้นคือจางจิ่วต้วน

จางจิ่วต้วนพูดด้วยความกังวล “เสี่ยวฮวา เธอบอกว่าจะฆ่าเฉียนหย่งอันกับอาจารย์กู่ แต่กลับทำให้เซี่ยเชียนจวินได้รับบาดเจ็บ จะให้ฉันกลับไปอธิบายกับอาจารย์ของเธอยังไง”

สีหน้าของงูไผ่เขียวยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เธอมองเขาอย่างจริงจัง “พี่กลัวงั้นเหรอ”

จางจิ่วต้วนเม้มริมฝีปาก “ไม่ได้กลัวหรอก”

“แต่คำถามคือมันคุ้มไหม”

“คุ้มแล้วเหรอที่จะเป็นศัตรูกับตระกูลเซี่ยเพื่อตามล่าสองคนนั้น”

“เรื่องระหว่างอาจารย์ของเธอกับตระกูลวั่นยังไม่ทันได้สะสาง เมื่อไรที่ผู้อาวุโสวั่นกลับมาแข็งแรง อาจารย์ของเธอต้องสู้กับเขาอีกครั้งแน่”

“ตอนนี้ไปหาเรื่องตระกูลเซี่ยแบบนั้น ไม่กลัวว่าอาจารย์จะเดือดร้อนหรือไง”

งูไผ่เขียวหันหน้ามองไปทางสวนวั่นเจียงพร้อมกับพูดเบาๆ “ถ้าอาจารย์กลัวมีปัญหา ให้ตระกูลเซี่ยมาหาฉันก็พอ”

จางจิ่วต้วนพูดไม่ออก แต่เมื่อเขามองตามไปยังสวนวั่งเจียงในระยะไกล รอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาก็ปรากฏขึ้น

เขารู้จักน้องสาวของตัวเองดีที่สุด หลายปีที่ผ่านมาเธอรบราฆ่าฟันผู้อื่นด้วยความอาฆาตพยาบาทราวกับสัตว์เลือดเย็น

เธอไม่เคยสนใจใครยกเว้นจางจิ่วต้วน

แต่คราวนี้ดูเหมือนว่าเธอจะไล่ตามเฉียนหย่งอันกับอาจารย์กู่ แต่จริงๆ แล้วเธอไปช่วยเหลือหลินมั่วต่างหาก

นั่นนี่แสดงให้เห็นว่าหลินมั่วมีความสำคัญสำหรับเธอ

จางจิ่วต้วนไม่เคยคิดอยากให้น้องสาวประสบความสำเร็จ และไม่ต้องการให้เธอกลายเป็นหนึ่งในหกราชา

จางจิ่วต้วนเพียงหวังว่าน้องสาวที่รักของเขาจะมีความรักและใช้ชีวิตตามปกติ

การปรากฏตัวของหลินมั่วดูเหมือนจะค่อยๆ เปลี่ยนแปลงทุกอย่างไป