หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1798

ใบหน้าของเฉียนหย่งอันก็เปลี่ยนเป็นกดดันมากเช่นกัน พวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมากจริงๆ

จ้าวเทียนหยวนขมวดคิ้วเป็นปม เขาเองก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ได้ดีไปกว่าเฉียนหย่งอันมากนัก

ตอนนี้คนจากตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซูและมณฑลก่วงต่างกำลังไล่ฆ่าเขา เขาก็มีอันตรายอยู่รอบทิศเช่นกัน

ในขณะที่ทั้งสามคนตกอยู่ในภวังค์ความเงียบ จู่ๆ ด้านข้างก็มีรถยนต์คันหนึ่งแล่นมาบนถนน

ทั้งสามตกใจและรีบซ่อนตัวในพุ่มไม้ทันที ไม่กล้าให้คนในรถพบเห็นพวกเขา

รถยนต์คันนั้นแล่นผ่านพุ่มไม้ด้านข้างไปอย่างเร็วจี๋ ความเร็วนั้นเร่งรีบเป็นที่สุด ดูเหมือนว่าจะรีบร้อนเป็นอย่างมาก

เฉียนหย่งอันมองแล้วจู่ๆ ก็โพล่งออกมา “นั่นเซี่ยเชียนจวินไม่ใช่เหรอ?”

“ดะ...ดูเหมือนเขาจะบาดเจ็บนะ!”

จ้าวเทียนหยวนและท่านอาจารย์กู่ก็เห็นว่าคนที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลังคือเซี่ยเชียนจวินเช่นกัน

เขาจับแขนเอาไว้ ใบหน้าซีดเผือด ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด ดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บมาอย่างสาหัส

ท่านอาจารย์กู่เอ่ยขึ้นเสียงสั่น “เซี่ยเชียนจวินแข็งแกร่งเช่นนี้ ใครกันที่ทำให้เขาบาดเจ็บได้”

เฉียนหย่งอัน “ยังจะต้องพูดอีกเหรอ?”

“ต้องเป็นงูไผ่เขียวอยู่แล้ว!”

“นอกจากงูไผ่เขียวแล้ว ใครจะสามารถทำให้เขาบาดเจ็บได้อีกกันล่ะ?”

สีหน้าของท่านอาจารย์กู่เปลี่ยนไปอีกครั้ง “ความแข็งแกร่งของงูไผ่เขียวนี้มันแข็งแกร่งเกินไปหรือเปล่า”

สีหน้าของเฉียนหย่งอันก็อึดอัดใจเช่นกัน การถูกผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ไล่ฆ่า นั่นไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยจริงๆ

จ้าวเทียนหยวนเงียบไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็พูดขึ้นว่า “ฉันมีความคิดบางอย่าง!”

เฉียนหย่งอันและท่านอาจารย์กู่รีบมองไปทางเขาทันที “ความคิดอะไร?”

จ้าวเทียนหยวนมองทั้งคู่ก่อนจะพูดเสียงเข้ม “พวกนายว่า ถ้าเซี่ยเชียนจวินตายที่เมืองก่วงหยาง มันจะเป็นยังไง?”

ทั้งสองชะงักไปครู่หนึ่ง และทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

เฉียนหย่งอันพูดเสียงสั่น “นะ...นายคิดจะฆ่าเซี่ยเชียนจวินเรอะ?”

“ไม่ได้เด็ดขาดเลยนะ!”

“เซี่ยเชียนจวินเป็นคนของตระกูลเซี่ย แล้วตระกูลเซี่ยก็เป็นตระกูลชั้นสูงมากๆ ด้วย”