หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1817

หนึ่งทุ่ม โรงแรมสือไต้

เวลานี้ หลายคนมารวมตัวกันที่ด้านนอกของโรงแรมสือไต้

คนเหล่านี้ ล้วนเป็นบุคคลสำคัญของเมืองก่วงหยาง

บางคนมาจากตระกูลที่ร่ำรวย บางคนมาจากตระกูลใหญ่

พวกเขาทุกคนเป็นพวกหูไวตาไว รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นในคืนนี้ ก็เลยต้องการมาดูเพื่อความตื่นเต้น

ท่ามกลางฝูงชน มีผู้ชายคนหนึ่งถ่มน้ำลายและตะโกนว่า “ฉันจะบอกทุกคนให้ว่า คืนนี้ หลินมั่วตายแน่!”

“พวกคุณรู้ไหมตระกูลเซี่ยชั้นบนมีที่ไปที่มายังไง”

“นั่นคือตระกูลใหญ่แห่งเมืองจิงเชียวนะ!”

“ปีนี้ตระกูลเซี่ยแต่งงานกับตระกูลอันดับหนึ่งตระกูลน่าหลัน ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลเซี่ยเองก็มีศักยภาพที่จะเข้าเป็นสิบตระกูลใหญ่แห่งหวาซย่า”

“ตระกูลใหญ่แบบนี้ อย่าว่าแต่เมืองก่วงหยางของพวกเราเลย ต่อให้เป็นสิบตระกูลใหญ่ของมณฑลก่วง พอเห็นพวกเขา ก็ต้องรีบโขกหัวพูดขอโทษแต่โดยดี”

“หลินมั่วคนนี้ ก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้ามาเสวยสุข ไม่รู้ว่าโชคดีอะไร ดันได้มรดกของหนานป้าเทียน ถึงได้ประสบความสำเร็จเหมือนวันนี้ได้ เขามีคุณสมบัติอะไรมาเปรียบเทียบกับตระกูลเซี่ย”

“ในสายตาของตระกูลเซี่ย หลินมั่วก็เป็นแค่มดตัวหนึ่ง ตระกูลเซี่ยสามารถบดขยี้ให้เขาตายด้วยนิ้วมือเดียว พวกคุณว่า เขาจะไม่ตายได้ยังไง”

ฝูงชนรอบข้างได้ยินแล้วต่างก็ตกตะลึง แน่นอนว่า ยังมีคนคล้อยตามตะโกนด้วยว่าหลินมั่วตายแน่

อีกด้านหนึ่งของฝูงชน มีหญิงสาวในชุดสีขาวคนหนึ่งยืนอยู่

ผู้หญิงก็คือเฮ่อเชียนเสวี่ย ใบหน้าของเธอซีดเซียว เต็มไปด้วยความเศร้าโศก

คำพูดของผู้ชายคนนี้ ราวกับค้อนที่ตอกเข้าไปในหัวใจของเธออย่างหนัก ทำให้เธอเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด

หลังจากที่เธอรู้เรื่องของหลินมั่ว ก็ร้องไห้อาบน้ำตาอย่างหนักมาตลอดสองวัน ในใจนั้นทรมานแสนสาหัส

ผู้อาวุโสเฮ่อไปเจอหลินมั่ว เขาแสดงออกว่าเขาเต็มใจที่จะช่วยเหลือหลินมั่ว

แต่ว่า หลินมั่วได้ปฏิเสธอย่างสุภาพ เขารู้ว่าผู้อาวุโสเฮ่อมีใจต้องการที่จะช่วยเหลือเขาด้วยความจริงใจ แต่เขาไม่อยากทำให้ตระกูลเฮ่อลำบาก

ผู้อาวุโสเฮ่อถอนหายใจ แหงนหน้ามองฟ้า จากนั้นจึงพูดเสียงเบาว่า “ปู่เชื่อมั่นเสมอ ว่าคนดีย่อมได้ดี คนชั่วย่อมได้ชั่ว”

“เพียงแต่ว่า ผลตอบแทนอาจมาไม่ตรงเวลา อาจมาล่าช้า”

“แต่ว่า ไม่ว่าจะล่าช้าสักเท่าใด ที่ควรมา ยังไงก็ต้องมา”

“เสวี่ยเอ๋อร์ หลานไม่ต้องกังวลจนเกินไป หมอเทวดาหลินเป็นคนดีย่อมได้รับความช่วยเหลือจากสวรรค์ เขาไม่มีอันตรายหรอก!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยสะอื้นเบาๆ เธอรู้ว่า คุณปู่กำลังพูดปลอบใจเธอ

แต่ว่า เวลานี้เธอทำได้เพียงปลอบใจตัวเองเท่านั้น

เธอเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง เธอจะสามารถทำอะไรได้ล่ะ

ในเวลานี้เอง จู่ๆก็มีเสียงวุ่นวายโกลาหลลอยมาจากที่ไกลๆ มีคนตะโกนเสียงดัง “มาแล้ว!มาแล้ว!”

“คนแซ่หลินมาหาความตายแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า…”