หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1819

เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้คนรอบๆเหล่านั้นต่างก็ตกตะลึง

โดยเฉพาะพวกที่อยากเห็นหลินมั่วเป็นที่น่าขบขัน เวลานี้ต่างงงงวย

เดิมทีพวกเขายังคิดว่าหลินมั่วจะจัดการกับสภาพการณ์ตรงหน้ายังไง ใครจะไปคิด วิธีที่หลินมั่วจัดการจะหยาบถึงเพียงนี้

ขับรถบึ่งเข้าไปในกลางฝูงชน เหมือนการดายหญ้า ถางคนที่ขวางรถทั้งหมดให้ล้มลงไปให้หมด นี่ไม่โหดไปหน่อยหรือ

กลับไปดูคนพวกนั้นที่ด่าอย่างโกรธเคืองเมื่อสักครู่ ตอนนี้ล้มลงราบเป็นหน้ากลอง ร้องไห้คร่ำครวญ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลายคนที่ยืนอยู่หน้าสุด ด่าเจ็บแสบสุดไม่กี่คนนั่น

พวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับหลินมั่ว ก็อย่างที่ผู้อาวุโสเฮ่อพูดไว้ ว่าพวกเขาทำให้ตระกูลเซี่ยดู ต้องการถือโอกาสนี้หาผลประโยชน์จากตระกูลเซี่ย

และตอนนี้ คนพวกนี้นอนจมกองเลือด ดูเหมือนตายไปแล้ว

ส่วนคนอื่นๆที่ขวางหน้ารถ ตอนนี้ได้รับบาดเจ็บไม่มากก็น้อย

โชคดีที่มีคนลากพวกเขาออกไป แต่คนที่ยังไม่โดนลากออกไป ตอนนี้ก็อยู่ร้องไห้ครวญครางอยู่ตรงที่เกิดเหตุ

เหลาหู่ไม่เกรงใจอะไรพวกเขา เขาได้ขับรถไปบดขยี้พวกเขาทีละคนทีละคน เพื่อเอาชีวิตของพวกเขา

คนเหล่านี้ร้องไห้ขอความเมตตา คร่ำครวญโหยหวนไม่หยุด แต่ไม่มีใครสนใจพวกเขา

ทุกคนรอบข้างเงียบเป็นเป่าสาก ตอนนี้ ไม่มีใครกล้าเยาะเย้ยเขาอีกแล้ว

จนถึงเวลานี้ พวกเขาถึงเพิ่งคิดขึ้นมาได้ หลินมั่วไม่ใช่ผู้ชายหรือหญิงที่มีคุณธรรม

กระทั่งคนของสิบตระกูลของมณฑลก่วงมณฑลซูยังสามารถเหยียบได้ จะโดนพวกคนชั่วเลวทรามรังแกได้หรือ

ชั้นบนสุดของโรงแรมสือไต้

ตระกูลเซี่ยหลายคนเดิมทีก็กำลังนั่งหัวร่อขบขันกันอยู่ จู่ๆเห็นฉากตรงหน้าแบบนี้ พวกเขาก็อึ้งกิมกี่ไปตามๆกัน

หลังจากนั้นไม่นาน หนึ่งในนั้นก็แผดเสียงโกรธ “นี่…นี่ก็บ้าเกินไปแล้วนะ!”

“คนมากมายขนาดนี้ เขาดันขับรถดิ่งตรงไป?”

“นี่มันสิ่งที่มนุษย์ทำเหรอ”

คนอื่นๆของตระกูลเซี่ยก็หน้าเขียวเช่นกัน หนึ่งในนั้นพูดด้วยความโกรธว่า “มาถึงขั้นนี้แล้ว ยังกล้ามาทำซ่าแบบนี้?”

“คนแซ่หลิน ไม่ได้เห็นตระกูลเซี่ยของพวกเราอยู่ในสายตา