หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1829

พูดจบ หลินมั่วก็หันตัวจากไป ไม่แม้แต่จะหันกลับมาสักนิด

ทุกคนในตระกูลเซี่ยต่างโกรธจัด ชายคนหนึ่งพุ่งเข้าไปขวางหลินมั่วทันที และกล่าวด้วยความโมโหว่า “ไอ้แซ่หลิน แกคิดว่าที่นี่คือที่ไหน พูดว่าจะมาก็มา พูดว่าจะไปก็ไปอย่างนั้นเหรอ”

“ฉันจะนับถึงสาม รีบคุกเข่าลงบนพื้น และขอโทษหัวหน้าตระกูลของฉันซะ!”

“ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้แกเดินออกไปจากโรงแรมสือไต้ไม่ได้!”

หลินมั่วยิ้มเยาะและชายตามองเขาแวบหนึ่ง “งั้นเหรอ”

“เห็นท่าทางแกแล้ว คงคิดจะลงมือในโรงแรมสือไต้สินะ”

“ได้เลย งั้นพวกเราหยุดพูดเรื่องไร้สาระกันเถอะ”

“ผมอยากเห็นว่าคุณจะกล้าแหกกฎของหนานปิงเอ๋อร์ในถิ่นของหนานปิงเอ๋อร์หรือเปล่า!”

ชายคนนี้พูดไม่ออกทันที

เขาเพิ่งนึกได้ว่าที่นี่เป็นถิ่นของหนานปิงเอ๋อร์!

เมื่อสักครู่คนคนหนึ่งในตระกูลเซี่ยของพวกเขาพูดมากกับหนานปิงเอ๋อร์ สุดท้ายจึงโดนตบฟันหลุด

ถ้าหากตอนนี้เขาลงมือที่นี่ นั่นจะเป็นการสร้างเหตุผลให้หนานปิงเอ๋อร์มาจัดการพวกเขาไม่ใช่หรือ

ชายคนนี้ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาหันไปขอความช่วยเหลือจากเซี่ยเชียนซาน

เซี่ยเชียนซานสีหน้าเย็นเยือก แสงอันเยือกเย็นแวบผ่านดวงตา แต่ทำอะไรไม่ถูก

ตอนนี้เขาเพิ่งพบว่าการที่ตัวเองเลือกโรงแรมสือไต้มันเป็นความผิดพลาดอันใหญ่หลวง

ที่นี่เป็นถิ่นของหนานปิงเอ๋อร์ การกระทำของพวกเขา ล้วนถูกหนานปิงเอ๋อร์จำกัดทุกด้าน

“หลินมั่ว แกเป็นอัจฉริยะในด้านเกาะผู้หญิงกินจริงๆ!”

“พึ่งพาสวี่ปั้นซย่าเพื่อทำให้รวยขึ้น ตอนนี้ยังมาพึ่งพาหนานปิงเอ๋อร์เพื่อหนุนหลังให้แกอีก”

“แหมแหม บนโลกใบนี้ ทำไมถึงมีคนหน้าไม่อายแบบแกได้นะ”

เซี่ยเชียนซานกล่าวด้วยเสียงเย็นชา

หลินมั่วหัวเราะเยาะ “เซี่ยเชียนซาน คุณไม่ต้องเอาคำพูดไร้สาระพวกนี้มายั่วยุให้ผมเกิดโทสะหรอก”

“โรงแรมสือไต้ เป็นสถานที่ที่คุณเลือกนะ”

ชายอีกคนหนึ่งก็ขมวดคิ้ว และกล่าวเสียงขรึมว่า “พี่ใหญ่ ตอนนี้จะทำยังไง”

“ตอนนี้ข้างนอกมีคนจับตาดูอยู่มากมาย ถ้าเกิดปล่อยให้ไอ้หมอนี่เดินออกไปอย่างปลอดภัย งั้น…งั้นพวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

เซี่ยเชียนซานถอนหายใจอย่างจนปัญญา “แล้วจะทำอะไรได้”

“พวกเราไม่ควรเลือกโรงแรมสือไต้ตั้งแต่แรก!”

“เฮ้อ ช่างเถอะ ปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่อีกสักหน่อยก็แล้วกัน!”

“เชียนหาว นายพาคนตามออกไป”

“ขอแค่ไอ้สารเลวนี่ออกไปจากเขตของโรงแรมสือไต้ ก็จับเขามาให้ฉันทันที!”

“จำไว้ ถ้าหากมีคนเห็น ก็ตัดขาทั้งสองข้างของเขาซะ ทำให้ทุกคนรู้ว่าการหาเรื่องพวกเราตระกูลเซี่ย จะต้องมีของแลกเปลี่ยน!”

เซี่ยเชียนหาวดีใจมาก เขารีบลุกขึ้นทันที “วางใจเถอะ พี่ใหญ่ เรื่องนี้ให้ผมจัดการเอง!”

“ผมจะจับมันกลับมาให้ได้ ไม่เพียงเท่านี้ ผมจะพามันไปประจานต่อหน้าสาธารณชนในเมืองก่วงหยาง ให้ทุกคนเห็นท่าทางน่าเกลียดของมัน!”

“ไอ้สารเลวคนนี้ นึกไม่ถึงว่ามันจะกล้าอวดดีแบบนี้ ผมจะทำให้มันขายหน้าต่อหน้าทุกคนในเมืองก่วงหยางให้ได้!”