หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1832

ทั้งสองคนพยักหน้าลงแล้วขับรถสปอร์ตแล่นออกไปไกล

หลินมั่วยังคงขับรถต่อไปตามถนนทางหลวง เขายังคงครุ่นคิดว่าควรจะแก้ปัญหาเรื่องนี้อย่างไร

แต่รถของเขาเพิ่งมาถึงชายแดนของเมืองก่วงหยางก็พบว่ารถหลายคันจอดขวางทางข้างหน้าอยู่

คนพวกนี้จะต้องเป็นคนของตระกูลเซี่ยอย่างไม่ต้องสงสัย พวกเขาถึงขั้นต้องปิดเมืองก่วงหยาง！

หลินมั่วขมวดคิ้วขึ้น คนตระกูลเซี่ยช่างโหดเหี้ยมเสียจริง นี่เหมือนกับว่าเขาเป็นหมูที่อยู่ในอวยเลย！

ไม่รู้ว่าพวกที่อยู่ข้างหน้านั้นมียอดฝีมือของตระกูลเซี่ยหรือไม่ ดังนั้นหลินมั่วจึงไม่กล้าฝ่าออกไป

เขากลับรถและคิดจะออกไปจากที่นี่โดยใช้ถนนเส้นเล็กๆ

แต่ใครจะรู้กันล่ะว่าเขาเพิ่งจะกลับรถมาได้คนตระกูลเซี่ยที่อยู่ด้านหลังก็เห็นเขาเข้าพอดี

คนตระกูลเซี่ยร้องตะโกนไล่ตามเขามา มีรถสิบกว่าคันพุ่งมาทางนี้

หลินมั่วไม่กล้าที่จะลังเล เขารีบขับไปยังถนนอีกเส้นหนึ่งเพื่อที่จะสลัดคนพวกนั้นทิ้ง

แต่ตอนนี้คนตระกูลเซี่ยต่างทะยอยติดต่อสมาชิกของตระกูล คนตระกูลเซี่ยที่เฝ้าอยู่ในเมืองก่วงหยางทั่วทุกทิศทางก็รีบเข้ามาเพื่อล้อมหลินมั่วเอาไว้

หลินมั่วขับรถไปตลอดทางมาชั่วโมงกว่าแล้ว ในที่สุดเขาก็ถูกรถสิบคันของตระกูลเซี่ยบีบจนไร้หนทางที่จะไป

เขาจนปัญญาแล้วจริงๆ หลินมั่วจึงทำได้แค่ทิ้งรถแล้วลงมาจากรถ จากนั้นเขาก็วิ่งไปยังป่าที่อยู่ด้านหลัง

เรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้แย่เสียยิ่งกว่าที่เขาคิดเอาไว้ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะดำเนินไปเร็วขนาดนี้

เห็นได้ชัดว่าคนตระกูลเซี่ยจะกำจัดเขาภายในคืนนี้！

หลินมั่วอยู่คนเดียวท่ามกลางป่าบนภูเขา คนตระกูลเซี่ยอยากจะไล่ตามเขาแต่ก็ไม่ง่ายเลย

แต่คนตระกูลเซี่ยมียอดฝีมืออยู่มาก

ทางตระกูลเซี่ยได้ส่งยอดฝีมือมาจำนวนมาก ซึ่งพวกเขาได้ปิดล้อมเส้นทางการล่าถอยของหลินมั่วไปทีละเส้น

ช่วงนี้หลินมั่วได้พบกับตระกูลเซี่ยอยู่หลายครั้งซึ่งได้มีการเผชิญหน้ากัน

คนธรรมดาในตระกูลเซี่ยแน่นอนว่ามีความสามารถสู้หลินมั่วไม่ได้

แต่เหล่าคนที่อยู่ในรุ่นเดียวกันกับเซี่ยเชียนซานนั้นต่างมีความสามารถที่ไม่อ่อนด้อยเลย หลินมั่วไม่มีทางที่จะฝ่าการล้อมของพวกเขาไปได้เลย

ด้วยเหตุนี้เขาจึงทนทรมาณอยู่ในนั้นกว่าสามชั่วโมง พื้นที่การเคลื่อนไหวของหลินมั่วก็น้อยลงเรื่อยๆ สุดท้ายเขาก็ถูกบีบให้ขึ้นเขาไปครึ่งลูก

“ถ้าวันนี้ฉันไม่เลาะฟันแกออกทั้งปากก็อย่ามาเรียกฉันว่าเซี่ยเชียนหาวเลย！”

เซี่ยเชียนหาวคำรามออกมาเสียงดังพร้อมก้าวยาวเดินเข้าไปหาหลินมั่วและจะต่อยเขาหนึ่งหมัด

หลินมั่วเองก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเขาพุ่งเข้าไปด้านหน้าและสู้กับเซี่ยเชียนหาว

เซี่ยเชียนหาวคนนี้เป็นน้องชายของเซี่ยเชียนซานกับเซี่ยเชียนจวินและนับว่าเป็นสมาชิกที่ค่อนข้างสำคัญในตระกูลเซี่ย

ความสามารถของเขาไม่ได้ด้อยเลย อย่างไรเสียเขาก็เกิดในตระกูลใหญ่อีกทั้งยังมีอายุขนาดนั้น เพียงพริบตาเดียวหลินมั่วก็มีฝีมือสูสีกับเขา

เหตุการณ์นี้ทำให้เซี่ยเชียนหาวรู้สึกตกใจ

เดิมทีเขาไม่เห็นหลินมั่วอยู่ในสายตาและคิดว่าหลินมั่วเป็นเพียงเขยแต่งเข้าที่รู้วิชาแพทย์นิดหน่อยจะมีความสามารถแค่ไหนกันเชียว

แต่ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังประมือกันเขาจึงได้รู้ว่าตนเองนั้นประเมินหลินมั่วต่ำเกินไป

ลำพังเพียงแค่ความสามารถของเขาอยากจะสู้ชนะหลินมั่วนั้นเป็นไปไม่ได้เลย！

ดังนั้นเซี่ยเชียนหาวจึงไม่พิรี้พิไรและตะโกนเสียงดังว่า “นายกล้าโต้คืน?”

“ทุกคนรุม ตัดแขนตัดขาของมันเสีย ฉันจะดูว่ามันจะหนียังไง！”