หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1847

ในไม่ช้า ข่าวที่ว่าเหล่าหู่ได้พาหลินมั่วกลับมาก็แพร่กระจายไปทั่วเมืองก่วงหยาง

ทันทีที่ข่าวแพร่กระจาย คนนั้นเมืองก่วงหยางก็ฮือฮากันใหญ่

คนส่วนใหญ่คุยกันว่าทำไมหลินมั่วถึงยังกล้ากลับมาที่เมืองก่วงหยางอีก ตระกูลเซี่ยกำลังตามฆ่าหลินมั่วอยู่ไม่ใช่เหรอหรือว่าตระกูลเซี่ยจะไม่สามารถฆ่าเขาได้

และในไม่ช้า คนเหล่านี้ก็ค้นพบเรื่องที่น่าประหลาดใจอีกอย่างว่าคนตระกูลเซี่ยทุกคนที่เคยอยู่ในเมืองก่วงหยางได้อพยพออกไปแล้ว!

สถานการณ์นี้ทำให้ทุกคนสับสนทันที นี่มันเปลี่ยนแปลงไวเกินไปแล้ว

และตระกูลเช่นตระกูลฟานและตระกูลซุนที่ถือว่าค่อนข้างมีความสามารถไม่นานก็สามารถตรวจหาสาเหตุได้

แล้วเหตุผลนี้ก็ทำให้พวกเขาตกใจเช่นกัน

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูจะต้องประจันหน้ากับตระกูลเซี่ย

แม้ว่าตอนนี้เราจะสามารถยืมมือคนหมู่มากขับไล่พวกตระกูลหลักของมณฑลซูไปได้ แต่ผลที่ตามมามันจะเป็นเช่นไร

หากตระกูลเซี่ยอยากแก้แค้นพวกเขาขึ้นมา ตระกูลหลักพวกนี้ก็เป็นอันจบเห่

และผู้นำตระกูลซุนที่รีบวิ่งไปหาผู้นำของตระกูลอื่นๆพวกนั้นตั้งแต่ในตอนแรกก็ทำให้ตระกูลพวกนั้นสามารถอาศัยโอกาสนี้ในการชิงสมบัติของหลินมั่วได้

เพราะสถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน มันก็ไม่แปลกที่ผู้นำตระกูลพวกนี้จะรู้สึกกลัวขึ้นมา

หลังจากหารือกับผู้นำตระกูลพวกนี้แล้ว ผู้นำตระกูลซุนก็ได้ข้อสรุปว่าตระกูลเซี่ยเพียงแค่ถอนตัวจากเมืองก่วงหยางเป็นการชั่วคราวก็เท่านั้น!

และสาเหตุที่ตระกูลเซี่ยออกไปในครั้งนี้ก็เนื่องมาจากตระกูลหลายสิบตระกูลจากมณฑลก่วงและมณฑลซูมีกำลังคนมาก

ทำให้ตระกูลเซี่ยรับมือไม่ไหวจึงเป็นเหตุให้ต้องถอยทัพ

แต่ทว่าตระกูลเซี่ยก็จะไม่ยอมปล่อยไว้แน่ พวกเขาจะกลับมาสังหารคนพวกนี้อย่างแน่นอน

ดังนั้นการที่หลินมั่วได้กลับมาเหยียบเมืองก่วงหยางก็ถือว่าแค่ชั่วคราวเท่านั้น

ตระกูลเซี่ยจะไม่ปล่อยหลินมั่วไปอย่างแน่นอน ไม่ว่ายังไงหลินมั่วก็จะต้องตาย!

ตามข้อสรุปนี้ ผู้นำตระกูลพวกนี้จึงตัดสินใจในทันทีว่าจะหลีกเลี่ยงเรื่องที่เสี่ยงไปก่อน

หลินมั่วกลับมาที่เมืองก่วงหยาง งั้นพวกเขาก็จะออกจากเมืองก่วงหยางมาก่อน พวกเขาจะไม่ปะทะกับหลินมั่ว

และหลังจากที่ตระกูลเซี่ยจัดการหลินมั่วแล้ว พอพวกเขากลับมายังไงพวกเขาก็ยังสามารถเอา ทุกอย่างกลับคืนมาได้อยู่ดี!

หลังจากตัดสินใจได้แล้ว ผู้นำตระกูลพวกนี้ก็หาได้ลังเล พวกเขารีบกลับไปที่ตระกูลและเรียกผู้อาวุโสมารวมตัวเตรียมที่จะออกจากเมืองก่วงหยางอย่างเงียบๆ

ผู้นำตระกูลซุนพูดด้วยความโกรธ "อะไรกันเนี่ย"

“ใครอนุญาตให้แกจอดรถ”

หน้าของคนขับซีดลงและก็กระซิบ " ไม่หยุด...ไม่ได้ครับ...ท่านผู้นำ"

"ท่านดูข้างนอก..."

ผู้นำตระกูลซุนพูดด้วยความโมโห "ให้ฉันดูอะไร ฉัน... "

เขาพูดพร้อมกับเปิดผ้าม่านออก

เมื่อเห็นเหตุการณ์ภายนอก ผู้นำตระกูลซุนก็เงียบ

บนถนนด้านนอกมีรถยนต์หลายสิบคันกำลังล้อมรถสามคันไว้

รถของพวกเขาไม่สามารถไปข้างหน้าได้!

สถานการณ์แบบนี้จะให้ขับไปต่อก็คงจะไม่ได้!