หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1846

ซุนเฮ่าเสียงหน้าซีด เขาคุกเข่าลงกับพื้นและร้องขอความเมตตาจากหลินมั่ว

แต่ทว่าหลินมั่วก็เดินเข้าไปในสวนวั่งเจียงโดยไม่แยแสพวกเขาอีกต่อไป

สมาชิกตระกูลซุนถูกลูกพี่หั่วลากออกไป

หลายคนอยากจะขัดคืน แต่ก็ถูกสกัดไว้ก่อนแล้วก็ไม่มีใครกล้าขัดขืนต่อ

หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากสวนหลังบ้าน

ถึงคนตระกูลซุนพวกนี้จะรอดชีวิตกลับไปได้ แต่ก็อย่าหวังว่าจะกลับมายิ่งใหญ่เหมือนเดิมได้อีก!

หลินมั่วไม่เห็นอกเห็นใจคนเหล่านี้ด้วยซ้ำ

คนเหล่านี้ซ้ำเติมเขาในตอนที่เขากำลังเจอปัญหา สมควรแล้วที่จะได้รับผลแบบนี้

ครั้งนี้ไม่ได้มีแค่ซุนเฮ่าเสียงและคนอื่นๆ เท่านั้นที่จบเห่ แต่ชื่อเสียงของตระกูลซุนที่อยู่เบื้องหลัง ก็จะถูกลบออกจากเมืองก่วงหยางด้วย!

หลินมั่วคิดอย่างเรียบง่ายว่า

ตราบใดที่ตระกูลเซี่ยอันแข็งแกร่งและน่าเกรงขามไม่มีการเคลื่อนไหว หลินมั่วก็ไม่มีทางทำอะไร

แต่หากพวกนั้นอาศัยโอกาสนี้แล้วเข้ามาซ้ำเติมล่ะก็ หลินมั่วก็จะไม่ยอมอ่อนข้อให้พวกเขาอีกต่อไป

หลังจากกลับมาถึงบ้าน หลินมั่วก็โทรหาเหล่าหู่และถามเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เมืองก่วงหยางทันที

และข่าวที่ได้รับก็ทำให้หลินมั่วหัวเสียมาก

ตอนนี้เมืองก่วงหยางอยู่ในความโกลาหล

ตระกูลเซี่ยเข้ามาตั้งรกรากและหลินมั่วก็หนีออกมา ทำให้ผู้คนในเมืองก่วงหยางคิดว่าหลินมั่วไร้อำนาจแล้ว

ดังนั้นภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หลายคนเริ่มอยากเปลี่ยนใจและอาศัยเวลานี้เพื่อฉวยโอกาส

เมืองก่วงหยางมีผู้คนมากมายที่เป็นเหมือนกับตระกูลซุน พวกเขาเริ่มอยากจะฮุบสมบัติของหลินมั่ว

และหนึ่งในนั้นก็เป็นตระกูลซุนนี่แหล่ะที่ลงมืออย่างหน้าไม่อายและก็โลภมากสุดๆ

หลังจากฟังรายงานของเหล่าหู่แล้วสีหน้าของหลินมั่วก็เย็นชาลงอย่างมาก

เพื่อที่ให้ได้เข้าร่วมกับตระกูลหลักทั้งสิบในเมืองก่วงหยางตระกูลพวกนี้ให้ความเคารพเขาอย่างมาก และพยายามทุกวิถีทางเพื่อทำให้เขาพอใจ

แต่ตอนนี้พวกเขากลับเป็นคนแรกที่มาซ้ำเติมหลินมั่ว!

หลินมั่วหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม "เหล่าหู่ ช่วยไปปล่อยข่าวว่าฉันกลับมาแล้ว!"

“ส่วนเรื่องอื่นก็ไม่ต้องพูดถึง เข้าใจไหม”

แล้วเหล่าหู่ก็ตอบรับทันที "รับทราบครับ!"

หลินมั่ววางสายโทรศัพท์ เขาหันกลับมาและนั่งลงบนโซฟา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาต

คราวนี้เขาจะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เพื่อสะสางบัญชีกับพวกกองกำลังนี้ในเมืองก่วงหยาง!

เขาไม่จำเป็นต้องเก็บกองกำลังที่คอยซ้ำเติมเขาในตอนที่เขากำลังล้มอีกต่อไป