หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1862

เมื่อมองดูสีหน้าของทุกคน หลินมั่วก็ยิ้มออกมา “ผมเองก็แค่ลองดูน่ะ”

“ครั้งนี้ผมขอขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุน”

จากนั้นคนที่อยู่โดยรอบจึงหัวเราะกันอย่างมีความสุข

ก้อนหินใหญ่ที่หนักอึ้งในหัวใจของทุกคนมาเป็นเวลานานก็พังทลายลงในที่สุด

ผู้นำตระกูลถังที่ยืนอยู่ถัดไปกระซิบด้วยความกังวลเล็กน้อย “หมอเทวดาหลิน พวกเขาถอนพิษไม่ได้จริงๆ เหรอ”

“เท่าที่ฉันรู้หมอไส้หวาถัวหมอเทวดาอันดับหนึ่งของจีนอยู่ที่เมืองจิงแล้ว”

“ทักษะทางการแพทย์ของชายคนนี้เรียกได้ว่ายอดเยี่ยมมาก”

“ว่ากันว่าเขาสามารถฟื้นชีพคนตายได้!”

คนอื่นแสดงออกอย่างกังวลเช่นกัน ชื่อเสียงของหมอเทวดาหมายเลขหนึ่งของจีนสืบทอดมานานหลายทศวรรษ ทุกคนต่างรู้กันดี!

หลินมั่วอมยิ้มเล็กน้อย “วางใจเถอะ”

“พิษของผมรักษาได้ไม่ยาก แต่การหลอมยาถอนพิษนั้นยุ่งยากและซับซ้อนมาก”

“แม้ว่าผมจะรู้ส่วนผสมของพิษนี้ แต่ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยห้าวันในการหลอมยาถอนพิษอยู่ดี”

“ผมให้เวลาพวกเขาแค่สามวัน คุณคิดว่ายังไง”

ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่เฉินอู่หยวนกลับถามอย่างเป็นกังวล “ใช้เวลาหลอมยาห้าวัน?”

“แล้วถ้าตระกูลเซี่ยออกประกาศ เราจะหลอมยาถอนพิษให้พวกเขาทันเหรอ”

หลินมั่วยิ้ม “ผู้อาวุโสเฉิน ผมหลอมยาถอนพิษนั่นไว้ตั้งนานแล้ว”

เฉินอู่หยวนจึงเข้าใจและหัวเราะออกมาทันที “เฮ้อ ผมคิดว่าคนพวกนี้จะต้องตายจริงๆ ซะแล้ว”

ทุกคนพากันหัวเราะอีกครั้ง ในเมื่อหลินมั่วพูดเช่นนี้ ทุกคนจึงไม่กังวลอีกต่อไป

…

ณ ชานเมืองก่วงหยาง

หลังจากที่เซี่ยเชียนซานพาคนเหล่านั้นออกมา เขาก็ติดต่อกับคุณท่านตระกูลเซี่ยและเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง

คุณท่านตระกูลเซี่ยค่อนข้างตกใจเมื่อได้ยิน

เดิมทีเขาคิดว่าหลินมั่วเป็นคนที่รับมือง่าย แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

คุณท่านตระกูลเซี่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะให้เซี่ยเชียนซานส่งคนตระกูลเซี่ยหลายคนกลับไปที่เมืองจิงทันที

“ยาถอนพิษที่จะทำนั้นสายเกินไปที่จะช่วยชีวิตคน!”

เซี่ยเชียนซานทรุดตัวลงบนโซฟา

หมอไส้หวาถัวคือความหวังสุดท้าย

แม้แต่หมอไส้หวาถัวยังพูดแบบนี้ แล้วเขาจะทำอะไรได้อีก

“พ่อ...ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี”

“พ่อจะออกประกาศตามที่หลินมั่วบอกจริงๆ เหรอ”

“ถ้าประกาศเผยแพร่ออกไปแล้ว ตระกูลเซี่ยจะทำอะไรกับหลินมั่วไม่ได้อีก!”

“ไม่อย่างนั้นเมื่อถึงเวลาทุกคนบนโลกจะหัวเราะเยาะเราที่ไม่รักษาคำพูด”

“คงเป็นไปไม่ได้อีกที่เราอยากจะเข้าร่วมกับสิบตระกูลใหญ่หวาซย่า”

เซี่ยเชียนซานกล่าวด้วยความสิ้นหวัง

คุณท่านตระกูลเซี่ยหัวเราะเยาะทันที “แกจะตื่นตระหนกไปทำไมกัน”

“เรื่องนี้ยังไม่จบ!”