หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1863

หลังจากได้ยินดังนั้น เซี่ยเชียนซานตื่นตัวขึ้นมาทันทีและพูดอย่างตื่นเต้น “พ่อ ยังมีวิธีอื่นอีกเหรอ”

คุณท่านตระกูลเซี่ยพูดอย่างใจเย็น “ทวนเปิดเผยนั้นหลบหลีกง่าย แต่เกาทัณฑ์ลับยากจะระวัง”

“นายแซ่หลินคนนี้นิสัยเจ้าเล่ห์ มันไม่ง่ายหากจะเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง”

“แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเราคือการจับเขากลับเมืองจิง”

“เราไม่จำเป็นต้องพกอาวุธไปต่อสู้ แต่เราส่งคนไปแอบโจมตีและพาตัวเขากลับมาได้!”

เซี่ยเชียนซานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “แอบโจมตีงั้นเหรอ”

“พ่อ มัน...มันไม่ยากไปหน่อยเหรอ”

“ยากตรงไหน” คุณท่านตระกูลเซี่ยโต้กลับ

“ฉันส่งคนไปติดต่อกับลุงอู่ของแกแล้ว”

“ลุงอู่มีฝีมือมากกว่าแกหลายเท่า”

“ถ้าพวกแกสองคนร่วมมือกันไปจับตัวหลินมั่ว คงไม่ยากเกินความสามารถหรอก!”

เมื่อเซี่ยเชียนซานได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของเขาก็เกิดประกายแวววาวพร้อมกับพูดอย่างตื่นเต้น “พ่อ ลุงอู่ออกจากการฝึกฝนวิชาแล้วเหรอ”

“เยี่ยมไปเลย”

“ก่อนที่ลุงอู่จะเก็บตัวฝึกฝนวิชาเขาเกือบจะได้เป็นปรมาจารย์ เขาเก่งกาจพอๆ กับสิบตระกูลใหญ่หวาซย่าในจีนเลยด้วยซ้ำ!”

“ครั้งนี้มีห้าช่วยผมจับตัวหลินมั่ว มันต้องง่ายแน่!”

“เอาล่ะ เดี๋ยวจะรอลุงอู่มาช่วยจับตัวมันก็แล้วกัน”

“เรื่องนี้ไม่ต้องรีบ” คุณท่านตระกูลเซี่ยพูดขึ้น

“แกควรประกาศตามที่นายแซ่หลินต้องการก่อน”

“ไม่ว่ายังไงเราต้องให้เขาถอนพิษคนของเราก่อน!”

“รอเรื่องนี้จบลง แกค่อยกลับเมืองจิงแล้วแกล้งทำเป็นนิ่งไปสักพัก”

“จากนั้นค่อยหาโอกาสแอบเข้าไปจับตัวหลินมั่ว แค่นี้ก็สำเร็จแล้วไม่ใช่หรือไง”

เซี่ยเชียนซานเห็นด้วยและพยักหน้าทันที “ใช่ๆ ๆ ต้องถอนพิษ ต้องถอนพิษก่อน”

“ฮ่าๆ ๆ นายแซ่หลินคงไม่คิดฝันว่าเราจะมีแผนสำรองแบบนี้!”