หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1874

ชายสูงอายุคนนี้คือเซี่ยซิงปังหรือลุงอู๋ ของเซี่ยเชียนซานนั่นเอง เขาเป็นผู้อาวุโสของตระกูลเซี่ยที่แท้จริง

เซี่ยซิงปังเป็นน้องชายแท้ๆ ของเซี่ยซิงกั๋ว ผู้อาวุโสตระกูลเซี่ย ในตระกูลเขาอาวุโสเป็นอันดับที่ห้า

และเขาก็เป็ฯอาวุธลับที่เซี่ยซิงกั๋วสร้างขึ้นมาเองกับมือ

หลายปีก่อน เขาก็เหมือนกับเซี่ยซิงกั๋วที่ชอบเก็บตัวเงียบไม่สุงสิงกับใคร คนในตระกูลคิดว่าเขาเป็นคนไม่ค่อยพูด

แต่ความจริงแล้ว เซี่ยซิงปังมีทักษะการต่อสู้เป็นเลิศ

เซี่ยซิงกั๋วให้เขาฝึกศิลปะการต่อสู้แบบไร้ร่องรอยเพื่อเตรียมพร้อมที่จะทำการยึดอำนาจในอนาคต

ฝีมือของเซี่ยซิงปังสูสีกับเซี่ยซิงกั๋วเป็นอย่างมาก

ตอนที่เซี่ยซิงกั๋วเอาชนะศัตรูได้จนเป็นที่รู้จักไปทั่ว ประมุขและผู้อาวุโสคนก่อนของตระกูลเซี่ยก็พยายามขัดแข้งขัดขาเซี่ยซิงกั๋วไม่น้อย

แต่พวกเขารู้จักเซี่ยซิงกั๋วน้อยไป

หรือบางทีอาจจะพูดได้ว่าตอนที่พวกเขากำลังคิดหาแผนการล้มล้างเซี่ยซิงกั๋วอยู่นั้น พวกเขาลืมที่จะคิดถึงเซี่ยซิงปังอีกคน

มีครั้งหนึ่งที่พวกเขาเกือบจะลอบสังหารเซี่ยซิงกั๋วได้สำเร็จ

คนที่พวกเขาส่งไปตามล่าสังหารเซี่ยซิงกั๋วจนเขาจนมุม

และสุดท้ายในช่วงเวลาที่ทุกคนคิดว่าเซี่ยซิงกั๋วตายไปแล้ว คนที่ไม่เคยสุงสิงและเผยโฉมหน้าให้ใครเห็นอย่างเซี่ยซิงปังก็โผล่ขึ้นมาและจัดการสังหารพวกเขาจนหมด ก่อนจะช่วยพี่ชายให้พ้นจากความตาย

ในสงครามครั้งนั้นเป็นการโจมตีประมุขและผู้อาวุโสคนก่อนของตระกูลอย่างรุนแรง

เพราะเซี่ยซิงกั๋วเก็บเรื่องนี้มาโดยตลอด ประกอบกับได้มือที่มองไม่เห็นอย่างเซี่ยซิงปังคอยช่วยเหลือ จนในที่สุดเขาก็สามารถยึดอำนาจสูงสุดของตระกูลเซี่ยได้

หลังจากที่เซี่ยซิงกั๋วเข้าปกครองตระกูลเซี่ยได้สำเร็จ เซี่ยซิงปังก็ไม่ได้เข้าไปปกครองตระกูลเซี่ยเหมือนพี่ชาย

แต่เขากลับรอให้เซี่ยซิงกั๋วได้ครองตำแหน่งสำเร็จ ก่อนที่ตัวเองจะจากไปเพื่อฝึกทักษะการต่อสู้ในที่แสนไกล

สิบปีต่อมา ฝีมือของเซี่ยซิงปังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ฝีมือของเขาเกือบจะเทียบเท่าบรมครูได้เลย

ต้องบอกก่อนว่าต่อให้จะเป็นสิบตระกูลใหญ่แห่งหวาซย่า คนที่สามารถเป็นบรมครูได้จริงๆ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

ถ้าเซี่ยซิงปังสามารถฝึกฝนจนถึงระดับบรมครูได้ ถ้าอย่างนั้นตระกูลเซี่ยก็สามารถที่จะต่อกรกับหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่แห่งหวาซย่าได้

หั่วหวาและจางจิ่วต้วนมีสมญานามว่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์มากที่สุด

แต่ตอนนี้ทั้งสองยังมีฝีมือห่างจากบรมครูมากนัก นั่นแสดงว่าฝีมือของเซี่ยซิงปังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

"ฮ่าฮ่า ถ้ารู้เร็วกว่านี้พวกเราก็คงจะไม่มาเมืองก่วงหยางหรอก"

"พาคนมาก็ตั้งมากมาย เปลืองแรงไปตั้งเยอะ แถมยังขายหน้าพวกมันอีก"

เซี่ยเชียนซานพูด

เซี่ยซิงปังพูดเสียงเรียบ "พ่อของนายตั้งใจกับเรื่องนี้เกินไปแล้ว"

"ก็แค่ขยะชิ้นเดียวจะเปลืองแรงตั้งมากมายไปทำไม"

"ความจริงครั้งนี้นายไม่ต้องมาก็ได้ แค่ฉันคนเดียวก็พามันกลับไปได้สบายๆ!"

เซี่ยซิงปังยิ้ม "เป็นอย่างที่ลุงว่า!"

"การที่ผมให้ลุงมาที่นี่ในครั้งนี้ไม่ได้ให้ลุงมาจับมันหรอก แค่ป้องกันไว้เฉยๆ "

"ผมได้ยินมาว่าไอ้หลินมั่วกับตระกูลว่านสนิทสนมกัน"

"ต่อให้เซวียอู่เยี่ยไปยังเมืองจิง พวกเราก็ต้องป้องกันเอาไว้ก่อนอยู่ดี!"