หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1884

จ้าวเทียนหยวนและเฉียนหย่งอันหันมองหน้ากันด้วยความตกใจ

“แล้วจากนั้นทำนาล่ายงถึงโดนทำร้ายจนอาการสาหัสได้ล่ะ”

จ้าวเทียนหยวนถามด้วยความสงสัย

ท่านอาจารย์กู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะบอกว่า “นี่ก็เพราะว่าท่านอาจารย์แม่ไง”

“ตอนนั้นนาล่ายงอยากจะอาศัยจังหวะที่ได้รับชัยชนะบุกไล่โจมตี บุกเข้าไปที่เมืองก่วงหยาง เพื่อที่จะไปฆ่าหนานป้าเทียน”

“สุดท้ายแล้วเขาได้พบกับท่านอาจารย์แม่ที่นั่น”

“พอท่านอาจารย์แม่ลงมือ นาล่ายงก็เกือบจะได้ทิ้งชีวิตไว้ที่เมืองก่วงหยางแล้ว”

จ้าวเทียนหยวนและเฉียนหย่งอันอุทานออกมาพร้อมกัน “หา?”

“นี่... นายพูดจริงพูดเล่น”

ท่านอาจารย์กู่ “ไร้สาระจริง ฉันก็ต้องพูดความจริงสิ”

“ตอนนั้นฉันใช้ตัวอ่อนกู่อมตะโจมตีหนานป้าเทียน เรื่องนี้ฉันจำได้ดีเลยแหละ”

“ฝีมือของท่านอาจารย์แม่ ไม่ใช่อะไรที่นายจะจินตนาการได้เลย”

“ฉันจะบอกพวกนายอย่างนี้แล้วกัน จินฉานกู่ที่อยู่ข้างกายเธอน่ะ ตอนนี้ยังโตไม่เต็มที่ด้วยซ้ำ แต่ฝีมือของเธอไม่ได้ด้วยไปกว่าหกราชาแห่งโลกาเลย”

“และถ้าเมื่อไหร่ที่จินฉานกู่ของเธอพร้อมเต็มที่ เธอก็จะกลายเป็นราชินีแห่งกู่”

“อ่า ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าจะมีอะไรมาควบคุมเธอได้มั้ยในโลกนี้”

จ้าวเทียนหยวนและเฉียนหย่งอันอุทานเบิกตากว้างพร้อมกันอีกครั้ง “ท่านอาจารย์กู่ คุณ.. คุณอย่าเพิ่งกังวลไป”

“ในโลกนี้ยังมีคนเก่งอีกมากมายนัก”

“และหวาซย่ากับจักรพรรดิอู่ก็ยังครองเมืองจิงอยู่”

“ฉันไม่เชื่อหรอก ว่ายัยผมทองนั่นจะสู้กับจักรพรรดิอู่ได้”

ท่านอาจารย์กู่ส่ายหน้า “มันก็ไม่แน่หรอก”

“ความแข็งแกร่งของท่านอาจารย์แม่ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครบอกได้ว่าเก่งแค่ไหน”

“แต่ยังไงก็ตามทีพวกนายจำไว้ว่าไม่ว่ายังไงอย่าไปที่เหมียวเจียงก็พอ”

“ตราบใดที่มีท่านอาจารย์แม่อยู่ที่เหมียวเจียง เราก็ไม่มีทางไม่ที่ซ่อนที่นั่น”

“ท่านอาจารย์แม่แข็งแกร่งขึ้นขนาดที่ว่าสามารถติดต่อกับพวกกู่ด้วยกันเองได้แล้ว”

“ในเหมียวเจียงไม่มีอะไรที่จะรอดพ้นสายตาเธอไปได้ อย่าคิดไปลองดีกับเธอเลย”