หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1885

จ้าวเทียนหยวนและเฉียนหย่งอันอึ้งไปครู่นึง ก่อนที่เฉียนหย่งอันจะพูดขึ้นมาว่า “พวกเหมียวเจียงที่น่าทึ่งจริงๆ”

“ไม่ว่าจะเป็นกู่ที่ใช้ทำอะไรก็มีทั้งนั้น”

ใบหน้าของท่านอาจารย์กู่เต็มไปด้วยความภูมิใจ “แน่นอนอยู่แล้วสิ”

“กู่นับหมื่นในเหมียวเจียง มหัศจรรย์แบบหาที่เปรียบไม่ได้”

“มีกู่มากมายที่เกินกว่าพวกนายจะจินตนาการได้เลยล่ะ”

จ้าวเทียนหยวนพยักหน้า “มีกู่เลียนเสียงได้ แผนการนี้ของเราก็ถือว่าไม่เลวเลย”

“โอเค งั้นอีกเดียวพวกเราออกเดินทางกัน ฆ่าเซี่ยเชียนซานทิ้งซะ แล้วเหลือเซี่ยซิงปังปล่อยกลับให้กลับไปรายงาน

“อื้ม แล้วมาดูกันว่าหลังจากเรื่องนี้ พวกแซ่หลินจะทำยังไง”

เฉียนหย่งอันก็พยักหน้าอย่างตื่นเต้นไปด้วย

ท่านอาจารย์กู่กลับยกมือขึ้นห้าม “เซี่ยเชียนซานไม่ได้นะ”

จ้าวเทียนหยวนถามอย่างแปลกใจ “ทำไมล่ะ”

“เซี่ยซิงปังในตระกูลเซี่ยไม่ถือว่าเป็นที่รู้จักมานัก แม้ว่าเขาจะเก่ง แต่ว่าเขาไม่ถือว่ามีอิทธิพลมากเท่าไหร่”

“แต่กลับเซี่ยเชียนซานนั้นไม่เหมือนกัน เพราะเขาเป็นหัวหน้าตระกูลเซี่ย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขาคนในตระกูลเซียจะต้องโกรธมากแน่ๆ มันก็จะไม่ใช่แค่เรื่องเล็กๆ แล้วไง”

ท่านอาจารย์กู่พยักหน้าตาม “เซี่ยซิงปังนั้นเก่งมาก และเขาก็ออกไปพจนภัยข้างนอกมาหลายปี และด้วยบุคลิกก็ดูเป็นคนใจเย็น ไม่น่าจะได้รับบาดเจ็บอะไรง่ายๆ”

“และพวกเราเองก็แค่ปลอมตัวมาหลอก เพราะอย่างนั้นความสามารถของพวกเรากับหลินมั่วมันคนละชั้นกันเลย”

“เซี่ยซิงปังเจอคนมาเจอ เขาน่าจะมองออกได้ง่ายๆ เลยแหละว่าไม่ใช่”

“แต่กับเซี่ยเชียนซานถึงแม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าตระกูล แต่จริงๆ เขาเป็นคนหยิ่งผยอง และการหลอกคนแบบนี้แหละเป็นอะไรที่ง่ายที่สุดแล้ว”

“อย่างนั้นเซี่ยซิงปังเหมาะที่สุด แต่จะฆ่าเซี่ยเชียนซานนั้นไม่เหมาะ”

จ้าวเทียนหยวนถาม “เซี่ยซิงปังเก่งออกขนาดนั้น ทำไมมันถึงไม่ส่งผลอะไรนักล่ะ”

“เพราะว่าเขาคืออาวุธลับของตระกูเซี่ย คนที่ผู้เฒ่าของตระกูลเซี่ยอย่างเซี่ยซิงกั๋วถูกใจมากที่สุด”