หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1886

เมื่อเริ่มจะเห็นท่าไม่ดีเซี่ยเชียนซานก็รีบปลุกเซี่ยซิงปังที่นอนอยู่เบาะหลังรถ

จากนั้นเขาก็ค่อยๆ หายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะทำทีให้ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วค่อยๆ กระโดดออกจากรถไป

“ใครน่ะ”

“ใครมันกล้ามาโจมตีฉันกัน รู้มั้ยว่าฉันคือเซี่ยเชียนซาน หัวหน้าตระกูลเซี่ยน่ะ”

“รู้มั้ยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเลือกเป็นศัตรูกับฉัน”

เซี่ยเชียนซานตะโกนเสียงดัง ก่อนจะจ้องมองไปที่อีกฝ่าย และพยายามขู่ให้ทางนั้นรู้สึกหวาดกลัวและจะได้หนีไป

แต่อีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย แถมยังพยายามวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วอีกตังหาก

เซี่ยเชียนซานรู้สึกใจไม่ดี

เพราะตอนนี้เขาเองก็เจ็บหนักจนแทบจะสู้ไม่ไหว

ส่วนเซี่ยซิงปังนั้นไม่ต้องพูดถึงเลย เขาได้สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปแล้วตอนนี้

ถ้าเป็นอย่างนั้นต่อให้เขาสองคนร่วมกันสู้ ก็คงจะต้านทานอีกฝ่ายไม่ได้

ถ้าหากอีกฝ่ายเข้ามาโจมตีพวกเขาจริงๆ พวกเขาก็คงจะไม่รอดแน่

และตอนนี้ยางรถของพวกเขาก็โดนอีกฝ่ายเจาะไปแล้ว เซี่ยซิงปังวิ่งหนีไม่ได้ด้วยซ้ำ

เซี่ยเชียนซานเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะหลบหนีโดยที่จะแบกเซี่ยซิงปังไปด้วย

เมื่อไม่มีทางอื่นเซี่ยเชียนซานทำได้เพียงแค่แสร้งทำเป็นไม่กลัวและตะโดนขู่อีกครั้ง “ในเมื่อนายรนหาที่ตาย ฉันเซี่ยเชียนซานก็จะสงเคราะห์ให้นายเอง”

“ฮึ ฉันจะทำให้นายหาทางกลับไม่ได้เลยคอยดู”

คนในชุดดำยังคงไม่พูดอะไร เพียงแค่วิ่งมาอย่างรวดเร็ว

มือของเซี่ยเชียนซานเริ่มสั่น

ในเวลานี้เสียงของเซี่ยซิงปังดังขึ้นจากทางด้านหลัง “รีบ…หนี รีบหนีไป…”

“ที่นายขู่น่ะไม่ได้ผลหรอก เขารู้ว่าเราได้รับบาดเจ็บอยู่…”

เซี่ยเชียนซานอดที่จะตกใจไม่ได้ “หา?”

“เขา… เขารู้ได้ยังไงกัน”

เซี่ยซิงปังพยายามสูดลมหายใจแล้วพูดว่า “นายดูความเร็วในการวิ่งของเขาสิ คนๆ นี้น่ะไม่ได้เก่งอะไรหรอก”

“ถ้าเราไม่ได้บาดเจ็บ คนแบบนี้ไม่มีทางที่จะกล้าเข้าใกล้พวกเราด้วยซ้ำ”