หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1887

แม้จะมีผ้าดำมาปกคลุมใบหน้า แต่ว่าเขาก็ยังพอมองเห็นรูปร่างอยู่

ก่อนหน้านี้เซี่ยเชียนซานก็แอบคิดในใจ

ว่าคนที่รู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บก็มีแค่หลินมั่ว อู๋เซวี๋ยนและเด็กผู้หญิงคนนั้นเท่านั้น

เพราะอย่างนั้นคนในชุดดำนี่ก็จะต้องเป็นใครที่พวกเขาส่งมาในสามคนแน่นอน

ถ้าดูจากรูปร่างแล้วคนๆ นี้ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างแน่นอน

เพราะอย่างนั้นในใจของเซี่ยเชียนซานก็สงสัยว่าถ้าไม่ใช่หลินมั่ว ก็ต้องเป็นอู๋เซวี๋ยน

แต่ถ้าดูจากฝีมือการต่อสู้แล้วนั้นตัดอู๋เซวี๋ยนออกไปได้เลย

เพราะอย่างนั้นคนที่เซี่ยเชียนซานกำลังสงสัยอยู่นี่ก็คือหลินมั่ว

เมื่อกี้ตอนที่พลุสว่าง เขาพยายามมองหน้าของอีกฝ่าย ในที่สุดเขาก็ได้คำตอบที่มั่นใจ

ถึงแม้ว่าจะพยายามคลุมด้วยผ้าสีดำ แต่หน้าผากและตาแบบนี้ จะต้องเป็นหลินมั่วอย่างแน่นอน

คนในชุดดำนี่ ไม่ใช่หลินมั่วหรอกเหรอ

ตอนนั้นเองเซี่ยเชียนซานแทบจะเป็นบ้า เขาพูดด้วยเสียงดังว่า “หลินมั่ว นายมันคนเลว ไม่รักษาสัจจะ”

“นายให้ฉันเขียนหนังสือสัญญา แล้วบอกว่าจะปล่อยเราไป”

“สุดท้ายนายก็แอบมาลอบโจมตีพวกเรา นายมันผิดคำพูด! เลวที่สุด!”

มีประกายแววในดวงตาของชายคนนั้น เขาเอ่ยปากพูดเรียบๆ ว่า “นายเดาผิดแล้ว”

พอได้ยินเสียง เซี่ยเชียนซานก็ยิ่งโกรธจัด “ไอ้นี่ นายพยายามโกหกอะไรอยู่”

“นายคิดว่าฉันโง่เหรอ”

“แกล้งพูดด้วยเสียงต่ำๆ คิดว่าฉันแยกไม่ออกหรือไง”

“ไอ้คนเลว กล้ามาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง จากนี้นายและตระกูลเซี่ยจะเป็นศัตรูกันไปจนตาย”

คนในชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “จะดูไปจนรู้ดำรู้แดงเลยใช่มั้ย”

“เหอะ ก็ต้องดูว่านายจะมีชีวิตอยู่รอดไปถึงตอนไหน”

หลังจากที่พูดไปอย่างนั้น คนในชุดดำก็กระโจนไปข้างหน้าอีกครั้ง เขาพุ่งเป้าหมายไปที่เซี่ยเชียนซาน

ใบหน้าของเซี่ยเชียนซานดูตกใจ แต่เขาพยายามซ่อนความตื่นตระหนกนั้นไว้ พร้อมกับตะโกนกลับไปว่า “นี่พวกแซ่หลิน ฉันได้ติดต่อไปหาตระกูลเซี่ยแล้วนะ”