หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1887

แม้จะมีผ้าดำมาปกคลุมใบหน้า แต่ว่าเขาก็ยังพอมองเห็นรูปร่างอยู่

ก่อนหน้านี้เซี่ยเชียนซานก็แอบคิดในใจ

ว่าคนที่รู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บก็มีแค่หลินมั่ว อู๋เซวี๋ยนและเด็กผู้หญิงคนนั้นเท่านั้น

เพราะอย่างนั้นคนในชุดดำนี่ก็จะต้องเป็นใครที่พวกเขาส่งมาในสามคนแน่นอน

ถ้าดูจากรูปร่างแล้วคนๆ นี้ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างแน่นอน

เพราะอย่างนั้นในใจของเซี่ยเชียนซานก็สงสัยว่าถ้าไม่ใช่หลินมั่ว ก็ต้องเป็นอู๋เซวี๋ยน

แต่ถ้าดูจากฝีมือการต่อสู้แล้วนั้นตัดอู๋เซวี๋ยนออกไปได้เลย

เพราะอย่างนั้นคนที่เซี่ยเชียนซานกำลังสงสัยอยู่นี่ก็คือหลินมั่ว

เมื่อกี้ตอนที่พลุสว่าง เขาพยายามมองหน้าของอีกฝ่าย ในที่สุดเขาก็ได้คำตอบที่มั่นใจ

ถึงแม้ว่าจะพยายามคลุมด้วยผ้าสีดำ แต่หน้าผากและตาแบบนี้ จะต้องเป็นหลินมั่วอย่างแน่นอน

คนในชุดดำนี่ ไม่ใช่หลินมั่วหรอกเหรอ

ตอนนั้นเองเซี่ยเชียนซานแทบจะเป็นบ้า เขาพูดด้วยเสียงดังว่า “หลินมั่ว นายมันคนเลว ไม่รักษาสัจจะ”

“นายให้ฉันเขียนหนังสือสัญญา แล้วบอกว่าจะปล่อยเราไป”

“สุดท้ายนายก็แอบมาลอบโจมตีพวกเรา นายมันผิดคำพูด! เลวที่สุด!”

มีประกายแววในดวงตาของชายคนนั้น เขาเอ่ยปากพูดเรียบๆ ว่า “นายเดาผิดแล้ว”

พอได้ยินเสียง เซี่ยเชียนซานก็ยิ่งโกรธจัด “ไอ้นี่ นายพยายามโกหกอะไรอยู่”

“นายคิดว่าฉันโง่เหรอ”

“แกล้งพูดด้วยเสียงต่ำๆ คิดว่าฉันแยกไม่ออกหรือไง”

“ไอ้คนเลว กล้ามาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง จากนี้นายและตระกูลเซี่ยจะเป็นศัตรูกันไปจนตาย”

คนในชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “จะดูไปจนรู้ดำรู้แดงเลยใช่มั้ย”

“เหอะ ก็ต้องดูว่านายจะมีชีวิตอยู่รอดไปถึงตอนไหน”

หลังจากที่พูดไปอย่างนั้น คนในชุดดำก็กระโจนไปข้างหน้าอีกครั้ง เขาพุ่งเป้าหมายไปที่เซี่ยเชียนซาน

ใบหน้าของเซี่ยเชียนซานดูตกใจ แต่เขาพยายามซ่อนความตื่นตระหนกนั้นไว้ พร้อมกับตะโกนกลับไปว่า “นี่พวกแซ่หลิน ฉันได้ติดต่อไปหาตระกูลเซี่ยแล้วนะ”

ถ้าเขาวิ่งหนีไปคนเดียว ไม่แน่ว่ายังมีโอกาสที่จะรอด

แต่ถ้ามีเซี่ยซิงปังไปด้วย เขาหนีไม่ทันแน่ๆ

ดวงตาของเซี่ยเชียนซานเริ่มสั่นไหว ในใจเขากำลังสับสนว่าเขาควรจะทิ้งเซี่ยซิงปังไว้ที่นี่หรือไม่ แล้วหรือไปคนเดียว

แต่หลังจากที่เขาขยับตัวไปไม่กี่ก้าว คนในชุดดำก็โจมตีเขาอีกครั้ง ครั้งนี้เซี่ยเชียนซานโดนกระแทกอย่างแรงจนเซถอยหลังไป

และแผลที่เคยพันไว้ก็เปิดออก ตอนนี้เลือดกลับมาไหลไม่หยุดอีหครั้ง

เขารู้ดีว่าถ้าเขายังจะฝืนต่อไป ต้องตายอย่างแน่นอน ไม่มีความหวังที่จะหนีไปไหนได้เลย

เขามองไปที่เซี่ยซิงปัง และก็มองไปที่ชายในชุดดำอีกครั้ง ตอนนั้นเองเขาก็กัดฟันพูดว่า “ ลุงอู่ หาทางหนีไปซะ”

เมื่อพูดอย่างนั้นเซี่ยเชียนซานก็หันหลังกลับและวิ่งหนีเข้าไปในป่า

เมื่อดูจากท่าทางก็เหมือนว่าเขาพยายามจะหลอกล่อชายในชุดดำให้ออกไป และสร้างโอกาสเซี่ยซิงปังได้หลบหนี

แต่ความจริงเมื่อได้ยินที่เขาพูดอย่างนั้น ชายในชุดดำก็ไม้ได้ไล่ตามเขาไป แต่กลับวิ่งเข้ามาทางเซี่ยซิงปังแทน และหยิบมีดจี้เข้าไปที่คอของเซี่ยซิงปัง

เซี่ยเชียนซานเหมือนไม่ทันได้สังเกตเห็นเรื่องนี้เพราะแทนที่เขาจะวิ่งกลับมา เขากลับวิ่งเข้าไปในป่าต่อไป