หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1888

เมื่อเห็นการกระทำของเซี่ยเชียนซาน สีหน้าของเซี่ยซิงปังก็เปลี่ยนไปทันที

เซี่ยซิงปังก็ไม่ใช่คนโง่อะไร เขามองออกว่าเซี่ยเชียนซานไม่ได้ตั้งใจจะช่วยเขาดึงดูดชายชุดดำไป แต่อยากหลอกใช้เขาถ่วงเวลาเพื่อให้ตัวเองหลบหนีไปได้

เขามองชายชุดดำแล้วพูดเบาๆ ว่า"หลินมั่ว มันไม่มีประโยชน์ที่แกจะใช้ฉันไปข่มขู่เขา"

"เซี่ยเชียนซานเป็นคนเลวทรามมาก เขาไม่สนใจความเป็นความตายของฉันหรอก"

"ถ้าแกอยากจะจัดการกับเขาก็แค่ไว้ชีวิตของฉัน แล้วฉันจะเปิดเผยสิ่งที่เขาทำทั้งหมดออกมา"

"ถึงเวลานั้นที่บ้านตระกูลเซี่ยเซี่ยเชียนซานก็คือตัวร้ายที่ใครๆ ก็เกลียด ทุกคนด่าทอและทุบตี ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย"

"ฉันในฐานะคนของบ้านตระกูลเซี่ยขอรับรองกับแกว่า ตั้งแต่นี้ไปจะไม่เป็นศัตรูกับแกอีก แกคิดว่ายังไง"

ชายชุดดำทำสีหน้าเหยียดหยาม จากนั้นก็แทงกริชเข้าไปที่หัวใจของเซี่ยซิงปังทันที

สีหน้าของเซี่ยซิงปังแข็งทื่อทันที เขาจับพยายามจับเสื้อของชายชุดดำ ใช้แรงสุดท้ายพูดเสียงสั่นว่า "แก...แกไม่ใช่หลินมั่ว"

ชายชุดดำหัวเราะเยาะ "แกนี่มันสุนัขจิ้งจอกแก่จริงๆ"

"แต่ตอนนี้รู้สิ่งนี้มันก็สายเกินไปแล้ว"

ชายชุดดำพูดจบก็แทงกริชลึกเข้าไปอีก

เลือดไหลออกจากมุมปากของเซี่ยซิงปัง ในที่สุดแขนของเขาอ่อนแรงลง

หลังจากที่ชายชุดดำได้จัดการกับเซี่ยซิงปังแล้ว เขาก็ลุกขึ้นมองไปไกลๆ เซี่ยเชียนซานนั้นได้วิ่งหนีไปตั้งนานแล้ว

เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ จากนั้นก็หันหน้าไปพูดว่า "เอาล่ะ พวกคุณออกมาได้แล้ว"

คนสองคนวิ่งออกมาจากป่าด้านหลัง ก็คือท่านอาจารย์กู่กับเฉียนหย่งอัน

ส่วนชายชุดดำคนนั้น ก็คือจ้าวเทียนหยวน

เฉียนหย่งอันมองศพของเซี่ยซิงปังที่อยู่บนพื้น แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า "แผนสำเร็จแล้ว"

"คนโง่อย่างเซี่ยเชียนซาน ต้องคิดว่าหลินมั่วเป็นคนฆ่าเซี่ยซิงปังแน่ๆ"

"หลังจากที่เขากลับไปแล้ว ตระกูลเซี่ยจะต้องเอาเป็นเอาตายกับหลินมั่วอย่างแน่นอน"

"ถึงตอนนั้นก็มีละครดีๆ ให้ดูแล้ว"

จ้าวเทียนหยวนพยักหน้าอย่างช้าๆ "ใช่"