หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 189

ทุกคนในตระกูลสวี่ล้วนตกตะลึง ซ่งจื่อหลานโทรมาเชิญด้วยตนเองเลยเหรอเนี่ย เป็นไปได้ยังไงกัน?

เมื่อเห็นการแสดงออกของทุกคน จิตใจที่เย่อหยิ่งสวี่เจี้ยนกงก็พึงพอใจอย่างถึงที่สุดแล้ว

ความอัปยศอดสูที่ฉันเคยได้รับจากตระกูลสวี่ ในตอนนี้ดูเหมือนว่าจะได้มลายหายไปแล้ว

ฟังฮุ่ยก็กล่าวอย่างภาคภูมิใจ “พ่อคะ ถ้าฉันจำไม่ผิดละก็ การเข้าร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลที่อวิ๋นติ่ง เป็นความฝันของพ่อมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอคะ!”

“แม้ว่าพ่อจะทำตามความฝันไม่ได้ แต่เราก็ช่วยทำให้ฝันของพ่อเป็นจริงได้แล้ว”

“พ่อควรจะมีความสุขไม่ใช่เหรอคะ”

สวี่หย่งฉิ้งโกรธมากเสียจนใบหน้าขาวซีด ลูกชายที่ถูกชับไล่ออกจากบ้านไปคนนี้ นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีวันนี้ได้

เขาไม่อยากจะยอมรับเลยจริงๆ เช่นเดียวกับสวี่เจี้ยนกง ที่ไม่อยากยอมรับว่าหลินมั่วรับการเกียรติจาก ซ่งจื่อหลาน!

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเดินจากไปอย่างผยอง สวี่หย่งฉิ้งทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ แทบจะล้มลงไปเลยทีเดียว

หลายคนที่อยู่ข้างๆ เขารีบทำให้เขาฟื้นสติ สวี่เจี้ยนผิงพูดอย่างโกรธเคือง "พ่อ อย่าไปเชื่อที่เขาพูดนะ"

"สวี่เจี่ยนกงชอบคุยโวโอ้อวด เขามีความสามารถมากแค่ไหน ไม่ใช่ว่าพวกเราจะไม่รู้"

“งานเลี้ยงค็อกเทลที่อวิ๋นติ่ง เข้าร่วมได้ง่ายขนาดนั้นหรือไง”

“ไหนจะซ่งจื่อหลานโทรเชิญพวกเขาด้วยตนเองอีก เขาเพ้อฝันไปเองเสียมากกว่า!”

คนอื่นๆ ก็ทยอยกันพยักหน้า พูดตามตรง พวกเขาเองก็ยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้เหมือนกัน

ในเวลานี้เองที่สวี่หลิงหลิงเดินเข้ามา และกล่าวเสียงค่อยว่า "พ่อคะ หนู...หนูเกรงว่าสิ่งที่พวกเขาพูดจะเป็นความจริงค่ะ... "

สวี่เจี้ยนผิงฉุนเฉียวขึ้นมาทันที "แกว่าอะไรนะ"

“หลิงหลิง ทำไมแกพูดช่วยพวกเขาล่ะเนี่ย”

“สวี่เจี้ยนกงมีดีอะไร เขามีคุณสมบัติอะไรจะไปเข้าร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลที่อวิ๋นติ่งกัน?”

สวี่หลิงหลิงสีหน้าแลดูอึดอัด "พ่อคะ สองวันก่อนหนูได้พบกับหลินมั่ว”

“เขา... ดูเหมือนว่าเขาจะมีความสัมพันธ์อันดีกับซ่งจื่อหลาน เพื่อเขาแล้วซ่งจื่อหลานถึงกับจัดการเรื่องโจวเจ๋อให้เขา…”

“ว่าไงนะ!?” ทุกคนในห้องอุทานออกมาพร้อมๆ กัน

โจวเจ๋อ เป็นทายาทของตระกูลโจวนะ ถือเป็นหน้าเป็นตาให้กับตระกูลโจว

แม้แต่สวี่หย่งฉิ้ง เมื่อเจอเขายังต้องให้ความเคารพเลย

ซ่งจื่อหลานจัดการโจวเจ๋อให้หลินมั่วเนี่ยนะ

นี่มันเกี่ยวข้องกันไรกัน

สวี่ฉังหย่วนผู้เป็นพี่กล่าวอย่างร้อนรนใจ "เธอจำคนผิดหรือเปล่า"

“นั่นซ่งจื่อหลานจริงๆ เหรอ”

“แน่ใจเหรอว่าเป็นโจวเจ๋อ”

สวี่หลิงหลิงพยักหน้า “แน่ใจค่ะ”

“ฉันเคยเจอโจวเจ๋อแล้ว จำคนไม่ผิดอย่างแน่นอน”

“ฉันไม่รู้จักซ่งจื่อหลาน แต่โจวเจ๋อต้องรู้จักซ่งจื่อหลานอย่างแน่นอน เขาจะต้องไม่ได้จำคนผิดแน่ๆ”

ทุกคนต่างมองหน้ากัน ดูท่าคงไม่ผิดแน่แล้ว

ทุกคนต่างตกตะลึง ลูกเขยที่พวกเขาล้วนมองว่าไร้ประโยชน์ เรื่องเป็นมายังไงกันแน่ เขาถึงได้มีความสัมพันธ์อันดีกับคนใหญ่คนโตอย่างซ่งจื่อหลานนั่นได้

“พวกเขาทั้งสองมีความสัมพันธ์อะไรกัน”

สวี่ฉังหย่วน อดไม่ได้ที่จะถาม

ก่อนหน้านี้ซ่งจื่อหลานเป็นสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองก่วงหยางของสวี่ปั้นซย่า และสมกับที่เป็นคุณผู้หญิงแห่งเมืองก่วงหยางจริงๆ”

บุตรสาวคนโตของตระกูลซ่ง ตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองก่วงหยาง

มีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง ท่าทางโดดเด่นเหนือใคร ทำให้แม้กระทั่งตระกูลใหญ่ๆ ในเมืองหลวงยังต้องให้ความสำคัญกับเธอ

หลายตระกูลที่ทรงอำนาจมากๆ ก็ล้วนอยากเกี่ยวดองกับตระกูลซ่ง เห็นได้ว่าพวกเขาให้ความสำคัญกับซ่งจื่อหลาน

ทว่าต่อมา ซ่งจื่อหลานก็มีอำนาจด้วยตัวเอง เธอก่อตั้งอวิ๋นช่วงกรุ๊ป ยืนอยู่ในระดับที่เท่าเทียมกันกับตระกูลซ่ง

ผู้ที่ทรงอำนาจเช่นนี้ แม้ว่าจะเป็นแม่หม้ายมีลูกติด

แต่ว่าก็ยังมีคนมากมายนับไม่ถ้วน ที่ใฝ่ฝันอยากจะได้เธอมาครอบครอง

อย่าว่าแต่ทายาทลำดับสามอย่างสวี่ฉังหย่วนเลย ถึงแม้จะเป็นทายาทจากสิบตระกูลอันดับแรกที่มีอำนาจและความสามารถก็ยังต้องตามจีบซ่งจื่อหลานเลย

ประธานที่เพียบพร้อมสง่างามแบบนี้ ล้วนเป็นผู้หญิงในฝันของผู้คนจำนวนมากมาย ไม่น่าเชื่อว่าจะมีความสัมพันธ์อันดีกับหลินมั่วเจ้าคนไร้ประโยชน์นั่น

เกิดอะไรขึ้น

สวี่ฉังหย่วนไม่อยากจะยอมรับเลยจริงๆ

ความรู้สึกแบบนี้ ที่ผู้หญิงในฝันของตน ถูกคนที่ตัวเองดูแคลนมาตลอดจีบติดแล้ว

น่าโมโห ไม่อยากยอมรับ!

น่าหงุดหงิดชะมัด!

สวี่หลิงหลิงกล่าวเสียงค่อย ”ได้ยินมาว่า หลินมั่วได้ช่วยชีวิตลูกสาวของซ่งจื่อหลาน”

“ซ่งจื่อหลานรักลูกสาวของเธอมาก ดังนั้นจึงถือว่าหลินมั่วเป็นผู้มีพระคุณของเธอ”

สวี่ฉังหย่วนเบิกตากว้าง "ไม่ใช่เมิ้ง"

“ตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาล หลินมั่วเป็นเพียงคนทำความสะอาดห้องน้ำ เขาจะช่วยชีวิตคนได้ยังไง”