หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 188

วันต่อมา สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ย ออกไปในตอนเช้าและฮัมเพลงเล็กน้อย

ทั้งสองไปที่ห้างสรรพสินค้าที่ดีที่สุดในเมืองและกัดฟันซื้อเสื้อผ้าราคาแพงคนละชุด

ตัดผมทั้งยังดูแลผิวหน้าทรีตเม้นท์ใบหน้าทุกรูปแบบ และการแต่งตัวให้ดูดีที่สุด

จากนั้นทั้งสองก็ตรงไปที่ยังตระกูลสวี่

ครั้งที่แล้วหลังจากที่โต้เถียงพ่ายแพ้ ตำแหน่งของสวี่หย่งฉิ้งในอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อก็ลดลงมาทันที อำนาจในการออกปากออกเสียงก็หมดไปเช่นกัน

ผู้ถือหุ้นเหล่านั้นไม่ฟังสวี่หย่งฉิ้งเลย ตอนนี้เขาอำนาจที่จะไประดมผู้สนับสนุนเลยสักนิด ทำได้เพียงอยู่ในเก็บตัวอยู่ในบ้านอย่างหดหู่ใจเท่านั้น

เมื่อสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยมาถึงหน้าประตู พวกเขาก็เห็นตระกูลสวี่และดูมืดมนและมืดมน ใบหน้าของพวกเขาทั้งสองก็ยิ่งแลดูภาคภูมิใจมากขึ้น

“เฮ้!” ทันทีที่เขาเข้าประตูมา ฟังฮุ่ยก็ตะโกนขึ้นมาทันที “พ่อคะ ไม่เจอกันหลายวัน ทำไมพ่อถึงได้ผอมลงอย่างนี้ล่ะคะ”

“เฮ้อ ก็อายุมากแล้ว อย่างที่บอก พักผ่อนอยู่ที่บ้านก็ดีแล้ว!”

"พ่อวางใจเถอะ เรื่องของบริษัท พวกเราดูแลจัดการได้เป็นอย่างดี"

“ธุรกิจปัจจุบันของบริษัทมากกว่าเดิมหลายสิบเท่า พ่อไม่ต้องกังวลเพราะเรื่องของบริษัทหรอกนะ!”

สวี่หย่งฉิ้ง โกรธมากจนเกือบจะปาถ้วยชาที่อยู่ในมือลงพื้น เขากัดฟันพลางพูดว่า "พวกแกสองคนมาทำอะไรที่นี่"

“ฉันได้ยินมาว่าพวกแกสองคนก็ย่ำแย่มากนี่”

“เปิดบริษัทเครื่องยาสมุนไพร แต่กลับถูกลูกเขยยึดไป”

“เหอะ ฉันจะบอกพวกแกให้นะ!”

"อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเป็นทรัพย์สมบัติของตระกูลสวี่”

"มอบให้พวกแกดูแลก็ได้"

“แต่ว่า หากตกไปอยู่ในมือของคนนอก งั้นพวกแกก็คือคนบาปของตระกูลสวี่เลย”

“ต่อไปถึงจะตายไปแล้ว ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะมาอยู่ในสุสานบรรพบุรุษ!”

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงไม่สู้ดีนัก เรื่องของบริษัทเครื่องยาสมุนไพรก็นับเป็นความอัปยศหนึ่งของเขา

“พ่อครับ เรื่องของบริษัท พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

“เจ้าคนไร้ประโยชน์คนนั่น คงจะอยู่ที่บ้านผมได้อีกไม่นาน”

“วันนี้ที่มา หลักๆ คือผมอยากจะมาบอกข่าวดีกับพ่อน่ะครับ”

พูดถึงตรงนี้ สวี่เจี่ยนกงก็ยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจและมองไปที่คนในตระกูลสวี่ที่อยู่ด้านข้าง "ผมขอประกาศว่าหลังจากคืนนี้ไป ตระกุลสวี่ของเรา ในที่สุดก็ได้เข้าสู่สังคมชั้นสูงของเมืองก่วงหยางแล้ว!”

ทันทีที่กล่าวออกมา ทุกคนที่อยู่รอบตัวก็ตกตะลึง

สวี่เจี้ยนผิงกล่าวออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ "พี่แต่งเรื่องอะไรกันเนี่ย"

“บริษัทก็ทำแค่ธุรกิจพวกนั้น นี่กล้าบอกว่าเข้าสู่สังคมชั้นสูงแล้วเหรอเนี่ย”

“ก็แค่เศรษฐีใหม่ก็เท่านั้น เห็นท่าทางพี่ที่รวยขึ้นอย่างผิดหูผิดตานี่แล้ว มันดูเหมือนพวกสังคมชั้นสูงตรงไหนกันนะ”

สวี่เจี้ยนกงไม่ได้โกรธพลางยิ้มตอบเบาๆ “น้องชาย พี่รู้ว่าแกรู้สึกไม่สบายใจ”

"แต่ว่า นี่คือเรื่องจริง"

"พวกเราได้รับคำเชิญ คืนนี้ต้องไปร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลที่อวิ่นติ่ง!"

คราวนี้ คนที่อยู่รอบข้างก็ช็อคไปเลย

งานเลี้ยงค็อกเทลที่อวิ๋นติ่งที่ ไม่มีใครในตระกูลสวี่ที่ไม่รู้จัก

สวี่หย่งฉิ้งใช้เวลามากกว่าสิบปี พยายามทุกวิถีทางเพื่อจะเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ให้ได้ แต่ก็ไม่เคยทำได้สำเร็จเลย

ตอนนี้สวี่เจี้ยนกงกลับถูกเชิญไปงานเลี้ยงค็อกเทลที่อวิ๋นติ่งเนี่ยนะ

มันจะเป็นไปได้ยังไง

สวี่เจี้ยนผิงตะโกนขึ้นมาทันที "พี่... พี่บ้าไปแล้วเหรอ"

“งานเลี้ยงค็อกเทลที่อวิ๋นติ่ง พี่มีสิทธิ์อะไรไป”

"พวกพี่รู้ไหมว่าจะเข้าไปในงานนี้ได้ต้องมีคุณสมบัติอย่างไรบ้าง"

"ที่นั่นไม่ใช่สถานที่ที่บริษัทที่พูดคุยธุรกิจเพียงไม่กี่ร้อยล้าน ก็จะเข้าไปได้นะ"

"พี่ต้องมีทรัพย์สินคงที่จำนวนมาก อีกทั้งทรัพย์สินเหล่านั้นยังต้องถูกถือครองมาเป็นเวลานานแล้ว ถึงจะพิสูจน์ว่ามีคุณสมบัติเข้าร่วมได้"

“พวกพี่...พวกพี่เป็นเพียงเศรษฐีใหม่ก็เท่านั้น มีคุณสมบัติอะไรไปเข้าร่วมงานนี้”

ใบหน้าของสวี่เจี้ยนกงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "ไม่ต้องตื่นเต้น ไม่ต้องตื่นเต้น"

“พี่รู้ว่าทุกคนจะต้องสงสัย แต่ว่า นี่คือเรื่องจริง”

“ซ่งจื่อหลานโทรมาเชิญพวกเราให้ไปร่วมงานด้วยตัวเอง"

“ก็คืนนี้นี่แหละ ที่พวกเราจะไปงานเลี้ยงค็อกเทลที่อวิ๋นติ่งนั่น”

“จริงสิ พ่อ คืนนี้พวกพ่อก็ไปดูงาน...จากด้านนอกก็ได้นี่”

“แม้ว่าในจดหมายเชิญจะไม่มีชื่อพวกพ่อ แต่ว่าก็สามารถชื่นชมงานจากด้านนอกได้นะ”

"เพื่อเป็นสักขีพยานในช่วงเวลาที่ตระกูลสวี่ของเราก้าวเข้าสู่สังคมชั้นสูงอย่างทรงเกียรติไงล่ะ!”