หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 190

สวี่หลิงหลิง "เขาช่วยคนที่ด้านนอก มันเป็นอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาช่วยพาคนออกมา แล้วพาส่งโรงพยาบาล"

“ตัวเขาเองจะมีปัญญาช่วยชีวิตคนได้ที่ไหนกัน!”

สวี่ฉังหย่วนเข้าใจเรื่องราวในทันที ”ที่แท้ก็เป็นนี้นี่เอง"

“หลินมั่วผู้นี้ ช่างโชคดีจริงๆเลย”

"สร้างความสัมพันธ์กับซ่งจื่อหลานจนได้ หึหึ...”

สวี่ฉังหย่วนซ่อนความอิจฉาของเขาเอาไว้ไม่อยู่

สวี่หย่งฉิ้งขมวดคิ้ว "ถ้าอย่างนั้น ซ่งจื่อหลานก็ทำไปเพื่อขอบคุณหลินมั่ว ถึงได้เชิญพวกเขาไปร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลที่อวิ๋นติ่งน่ะสิ"

สวี่หลิงหลิง พยักหน้า “ก็น่าจะเป็นแบบนั้นแหละค่ะ”

สวี่หย่งฉิ้งถอนหายใจ “เฮ้อ นึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่า ที่ฉันวางแผนมาหลายปี ก็ไม่ทันหลินมั่วที่ช่วยเหลือผู้อื่นเพียงหนเดียว!”

"ดูท่า ต่อไปหากต่อไปพวกเราอยากจะเอาอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อกลับคืนมา ก็คงจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว”

ดวงตาของสวี่เจี้ยนผิงเป็นประกายขึ้นมาทันที พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม "พ่อครับ ผมคิดว่า เรื่องนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องร้าย"

“หมายความว่ายังไง” สวี่หย่งฉิ้งประหลาดใจ

สวี่หย่งผิง "พ่อลองคิดดูสิ หลินมั่วผู้นี้ เข้าใกล้ซ่งจื่อหลาน เพราะอะไรกันล่ะ”

สวี่หย่งฉิ้งแลดูมึนงง

สวี่ฉังหย่วน กล่าวขึ้นทันทีว่า "ไม่ใช่เขาตกหลุมรักซ่งจื่อหลานเข้าแล้วหรอกเหรอ"

"รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าสวี่ปั้นซย่าเลย”

"ภูมิหลังของตระกูลสวี่ปั้นซย่าก็ยิ่งใหญ่กว่าของสวี่ปั้นซย่ามาก"

“หลินมั่วเป็นผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกิน ถ้าเขาต้องเลือก เขาก็ย่อมจะเลือกซ่งจื่อหลานอยู่แล้ว”

สวี่เจี้ยนผิงพยักหน้า “พูดได้ถูกต้อง!”

“หลินมั่วผู้นี่ตกหลุมรักซ่งจื่อหลานเข้าแล้ว จึงจงใจเข้าใกล้เธอ”

“ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่ว่าพาตระกูลสวี่ไปร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลที่อวิ๋นติ่งเลย เหอะ รอถึงตอนที่เขาแอบคบกับซ่งจื่อหลานจริงๆ ครอบครัวของสวี่เจี้ยนกงจะเป็นยังไง งั้นก็ยังบอกได้ยาก”

"หลินมั่วไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆ"

“คนผู้นี้ร้ายกาจมาก ความคิดความอ่านก็ลึกล้ำ”

“อยู่ที่นั่นเขาได้รับความคับข้องใจจากสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ย และเขาก็ก้าวหน้าในหน้าที่การงานอย่างรวดเร็ว พ่อคิดว่าเขาจะแก้แค้นไหมล่ะ”

ดวงตาของสวี่หย่งฉิ้ง เป็นประกาย “อึ้ม ดูเหมือนว่าเรื่องก็น่าจะเป็นแบบนี้แหละ”

“พวกเขาคิดว่าพวกเขาได้เข้าสู่สังคมชั้นสูงแล้ว แต่หารู้ไหมว่านี่เป็นการช่วยให้หลินมั่วได้แอบคบกับซ่งจื่อหลาน!”

“เมื่อหลินมั่วได้คบกับซ่งจี่อหลาน เขาจะต้องถีบหัวส่งสวี่ปั้นซย่าอย่างแน่นอน”

"ไม่แน่ว่าอาจจะยึดอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อไปด้วย"

“เหอะ ถึงเวลานั้น ฉันล่ะอยากเห็นจริงๆ ว่า เจ้าสวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยนั่นจะยังหัวเราะออกอยู่อีกไหม!”

สวี่เจี้ยนผิงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "พ่อครับ พวกเพียงเราสูญเสียอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อไปชั่วคราว แต่ถ้าเรามีเงิน เราก็สามารถเริ่มต้นได้ใหม่อีกครั้ง"

“สวี่ปั้นซย่ามีดีอะไร”

“เธอเพิ่งเป็นประธานได้ไม่กี่วัน หากอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อถูกยึดไป งั้นเธอก็ไม่เหลืออะไรแล้ว”

“เมื่อถึงเวลานั้น ครอบครัวของพวกเขา ก็ต้องเป็นเหมือนเมื่อก่อน ที่ต้องมาขอความช่วยเหลือจากพวกเรา!”

ใบหน้าของสวี่หย่งฉิ้งเต็มไปด้วยความสุข "ดีมาก! ดีมาก!"

"แต่ก็น่าเสียดายอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อนะ”

สวี่เจี้ยนผิงยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไรหรอกครับ"

"ไม่มีอุตสาหกรรมยาสวี่แล้ว ตราบใดที่มีเงิน พวกเราก็สามารถเปิดบริษัทแห่งใหม่ได้”

"ผมคิดว่าเรื่องที่สำคัญที่สุดใน คือเอาเงินของเราทั้งหมดออกมาให้ได้เสียก่อน”

"ขายหุ้นของบริษัทไปเลย กลับไปก็ไร้ค่า!"

สวี่หย่งฉิ้งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็พยักหน้าช้าๆ “ก็จริง”

“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้บริษัทก็ไม่ได้อยู่ในมือของเราแล้ว จึงไม่มีประโยชน์ที่จะเก็บหุ้นเหล่านั้นเอาไว้”

"ถึงแม้จะมีเงินปันผลสิ้นปี สวี่เจี้ยนกงก็คงจะไม่ได้ให้พวกเรามากนัก"

"ขายหุ้นออกไปจะดีกว่า ถอนตัวออกมาก่อน จะได้ไม่ต้องมาทุกข์ใจภายหลัง!"

ทางนี้ สวี่หย่งฉิ้งและสวี่เจี้ยนผิงหารือกันถึงเรื่องขายหุ้น

สวี่ฉังหย่วน ยืนอยู่คนเดียวที่มุมห้อง รู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมาก

เขาเคยเห็นรูปถ่ายของซ่งจื่อหลาน และถือว่าซงจื่อหลานเป็นผู้หญิงในฝันมาโดยตลอด

ตอนนี้ เมื่อเห็นว่าหญิงในฝันกำลังจะถูกหลินมั่วฉกไป เขาจะเต็มใจได้อย่างไร

“ไม่ได้ ฉันไม่มีทางปล่อยให้หลินมั่วสมหวังหรอก!”

“ฉันต้องหาคนมาหยุดเขาให้ได้!”

“ในโลกใบนี้ ใครจะไล่จีบซ่งจื่อหลานก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่เขา!”

สวี่ฉังหย่วนแอบคิดร้ายในใจ