หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 191

ณ เมืองก่วงหยาง ว่านเหิงกรุ๊ป

บริษัทนี้เป็นของตระกูลหลี่ซึ่งเป็นหนึ่งในสิบครอบครัวที่มีอำนาจในเมืองก่วงหยาง ขณะนี้หลี่เหิงทายาทตระกูลหลี่เป็นผู้บริหารกิจการบริษัท

ในยามเช้าขณะที่หลี่เหิงทำงานอยู่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“ประธานหลี่ ด้านนอกมีชายหนุ่มมาขอพบคุณ เขาบอกว่ามีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานคุณ”

“ได้นัดไว้ไหม” หลี่เหิงถาม

“ไม่ได้นัดไว้” เลขาตอบ

“ไม่ได้นัดแล้วคุณโทรหาผมทำไม” หลี่เหิงถามด้วยความอารมณ์เสีย

“ข้อตกลงของผม คุณไม่เข้าใจหรอ!”

เลขขาหยุดนิ่งครู่หนึ่งแล้วกระซิบ “ชายหนุ่มคนนั้นบอกว่าเขามีเรื่องรายงานเกี่ยวกับประธานซ่ง”

หลี่เหิงอดไม่ได้ที่จะตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วเงียบไป “ให้เขาเข้ามา”

ไม่นานประตูก็เปิดออก เลขาก็นำตัวสวี่ฉังหย่วนเข้ามา

เมื่อมองไปรอบๆสำนักงานขนาด 200 ตารางเมตร สวี่ฉังหย่วนก็ตะลึงเป็นอย่างมาก

นี่แหละ ชีวิตของคนที่ประสบความสำเร็จ!

ได้มาเห็นอย่างนี้แล้ว นับประสาอะไรกับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเล็กๆ นั้นกัน

ถ้าฉันเกาะหลี่เหิงได้ ในอนาคตฉันจะต้องประสบความสำเร็จไปไม่น้อยกว่าสวี่หย่งฉิ้ง

“คุณมีธุระอะไร” หลี่เหิงถามอย่างหัวเสีย

ถ้าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับซ่งจื่อหลานเขาไม่มีวันให้คนบ้าๆ แบบนี้เข้ามาในสำนักงานของเขาแน่

สวี่ฉังหย่วนพยักหน้าพลางเอนตัวลง “สวัสดีคุณชายหลี่”

“ให้ผมได้แนะนำตัวสักหน่อย ผมชื่อสวี่ฉังหย่วน ปู่ของผมชื่อสวี่หย่งฉิ้งเป็นซีอีโอของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ...”

หลี่เหิงยกมือขึ้นปัด “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ!”

“ผมไม่ได้สนใจในตัวคุณหรอก มาพูดอะไรที่เป็นประโยชน์ดีกว่า”

ในสายตาของหลี่เหิง สวี่ฉังหย่วนเด็กที่มาจากครอบครัวเล็กๆ ก็เหมือนกับมดตัวหนึ่ง ซึ่งจริงๆแล้วเขาไม่ได้สนใจอะไรเลย

สวี่ฉังหย่วนไม่กล้าขัดใจสักนิด แล้วกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “มันเป็นอย่างนี้ คุณชายหลี่”

“ฉันได้ข่าวมาว่าช่วงนี้มีแมงดาจ้องจะจับประธานซ่ง”

หลี่เหิงหัวเสีย “มีคนมากมายที่จ้องจะจับจื่อหลาน นี่มันข่าวอะไรกัน!”

สวี่ฉังหยวนพยักหน้า “แน่นอนว่านี้ไม่นับว่าเป็นข่าวใหม่”

“แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า ท่าทีที่ประธานซ่งแสดงต่อคนที่จ้องจะจับเธอนั้นไม่ธรรรมดา”

ท่าทีของหลี่เหอเปลี่ยนไป เขายืนตัวตรง “ว่าอะไรนะ”

ทุกคนในเมืองก่วงหยางรู้ดีว่าหลี่เหิงไล่ตามซ่งจื่อหลาน อีกทั้งผู้คนยังมองว่าไม่ควรไปยุ่งกับซ่งจื่อหลาน

สวี่ฉังหย่วนก็รู้เรื่องนี้ดี ดังนั้นเขาจึงได้มาหาหลี่เหิง

แน่นอนว่าคำตอบของหลี่เหิงนั้นทำให้สวี่ฉังหย่วนพอใจเป็นอย่างมาก มันทำให้เขาคิดว่าได้เจอคนที่ตามหาแล้ว

หลี่เหิงเดินไปที่ด้านหน้าของสวี่ฉังหย่วนพร้อมท่าทีที่โกรธเกรี้ยวและตะโกนว่า “คุณรู้ไหมว่ากำลังพูดถึงอะไร!”

“คุณกล้าดียังไงมาดูถูกจื่อหลานต่อหน้าผมแบบนี้ จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ผมจะจับคุณถ่วงแม่น้ำก่วงหยาง”

“อย่ามาบอกผมเกี่ยวกับครอบครัวของคุณเลย ถ้าผมอยากจะทำ แค่ประโยคเดียวก็สามารถทำลายครอบครัวของคุณได้”

สวี่ฉังหย่วนตัวสั่นด้วยความตกใจ รีบพูดขึ้นมา “คุณชายหลี่ ที่ผมพูดเป็นความจริง”

“ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณสามารถส่งคนไปสืบได้”

หลี่เหิงตวาด “เหลวไหล!”

“หลายปีมานี้ มีคนหลายคนอยากจะคบกับจื่อหลาน แต่จื่อหลานก็ไม่สนใจพวกเขาเลย”

“คนที่เป็นแมงดาแบบนั้น ทำไมถึงไปเข้าตาได้”

สวี่ฉังหยวนรีบตอบ “คุณชายหลี่ กลอุบายธรรมดาของคนแบบนั้น ประธานซ่งไม่หลงกลแน่”

“แต่คราวนี้กลอุบายของคนเจ้าเล่ห์นั้นมันไม่ธรรมดา”

หลี่เหิงประหลาดใจ “ไม่ธรรมดาอย่างไร”

“คนอื่นๆจะเริ่มจากเข้าหาประธานซ่ง แต่คนนี้เริ่มจากเข้าหาลูกสาวของประธานซ่ง”

สีหน้าของหลี่เหิงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขารู้ว่าซ่งจื่อหลานรักลูกสาวคนนี้มาก

ถ้ามีคนเข้าหาจากทางลูกสาวจริงๆ มันคงเป็นไปได้ที่จะทำให้เธอประทับใจ

หลี่เหิงพูดอย่างหัวเสีย “มันเกิดขึ้นได้อย่างไร”

สวี่ฉังหย่วนรีบบอกสิ่งที่เขารู้ทันที “คุณชายหลี่ เรื่องนี้ถูกว่าแผนโดยหลินมั่ว”

“รถที่ชนกับประธานซ่ง เป็นญาติของหลินมั่ว”

“หลินมั่วเป็นคนจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง”

“คนที่ส่งเด็กไปโรงพยาบาลก็เป็นหลินมั่ว”

“แถมโรงพยาบาลที่ส่งไปยังเป็นโรงพยาบาลที่หลินมั่วทำงานด้วย”

“คุณลองคิดสิ ว่ามันช่างบังเอิญเกินไปหรือไม่?”