หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1894

ท่านอาจารย์กู่ก็รำคาญเช่นกัน "ฉันเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่รู้วิธีกิน"

“ถ้านายไม่ให้ฉัน นายจะไม่สามารถใช้ประโยชน์จากมันได้!”

จ้าวเทียนหยวนขมวดคิ้วและมองไปที่ เฉียนหย่งอันที่อยู่ด้านข้าง

เฉียนหย่งอันรีบจัดการเรื่องต่างๆ ให้ราบรื่น "หัวหน้าตระกูลจ้าว ท่านอาจารย์กู่ ฉันคิดว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลยที่พวกเราสามคนจะไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกันแบบนี้"

“เนื่องจากเราสามคนเป็นพันธมิตรกัน ก็ควรจะเป็นพันธมิตรกันสิ”

“ถ้าเราคอยปกป้องกันแบบนี้ เราจะจัดการกับหลินมั่วได้ยังไง”

“อย่าลืมนะว่าตอนนี้เรายังอยู่ในสถานการณ์วิกฤติ”

“ตระกูลเซี่ยกับหลินมั่วจะไม่ปล่อยเราไปแน่ ความขัดแย้งภายในของเรา มันก็แค่จะเร่งความตายของเราเท่านั้น!”

จ้าวเทียนหยวนหายใจเข้าลึกและพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม "เราเป็นพันธมิตรกัน เราจะให้เขารับสิ่งนี้ไปคนเดียวไม่ได้"

“อย่าลืมนะว่าเราสามคนวางแผนนี้ร่วมกัน”

“เซี่ยซิงปังน่ะ ผมฆ่าเขาเอง ทำไมไม่ให้เขารับไปเองทั้งหมดล่ะ”

เฉียนหย่งอันพยักหน้าและมองไปที่ท่านอาจารย์กู่ "ท่านอาจารย์กู่ ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ผมขอออกความคิดเห็น"

“ทุกๆ เรื่องเราทำร่วมกันสามคน”

“งั้นเราทั้งสามก็ต้องได้ส่วนแบ่งของผลนี้”

“หรือเราจะแบ่งผลนี้ออกเป็นสามส่วน คนละหนึ่งส่วนล่ะ?”

ใบหน้าของท่านอาจารย์กู่ซีดเซียว เขามองไปที่จ้าวเทียนหยวนกับเฉียนหย่งอัน ในที่สุดก็กัดฟันแล้วพยักหน้า

“ได้ แค่แบ่งผลนี้ออกเป็นสามส่วน”

“แต่มันขึ้นอยู่กับฉันที่จะเป็นคนแบ่ง!”

ท่านอาจารย์กู่กล่าว

จ้าวเทียนหยวนขมวดคิ้วทันที และ เฉียนหย่งอันก็โกรธเล็กน้อยเช่นกัน "ท่านอาจารย์กู่สามส่วนที่ผมพูดต้องแบ่งให้เท่าๆ กันนะ"

“ในหมู่พวกเราสามคน ไม่มีจะใครได้มากกว่า และจะไม่มีใครได้น้อยกว่า!”

ท่านอาจารย์กู่กัดฟันแล้วพูด "ฉันรู้แล้ว!"

“ฉันหมายถึงฉันต้องผ่าผลนี้ด้วยมือของฉันเอง”

“นายสองคนคิดจริงๆ เหรอว่าจะสามารถผ่าผลนี้ได้”

“เมื่อผลนี้แตกสลาย พลังงานภายในก็จะสลายไปด้วย”

ทันใดนั้น เฉียนหย่งอันก็ตระหนักได้ "แบบนี้นี่เอง"

ท่านอาจารย์กู่ใส่ผลเก้าส่วนลงในแจกันลายครามสามใบ หยิบแจกันลายครามหนึ่งใบให้ตัวเอง และหยิบแจกันลายครามอีกสองใบให้กับจ้าวเทียนหยวนและ เฉียนหย่ง

“เอาล่ะ กินทีละส่วน”

“จำไว้ว่าอย่ากินเยอะเกินไป”

“ต้องย่อยพลังของส่วนหนึ่งก่อน ถึงจะกินส่วนที่สองได้”

“ไม่อย่างนั้นได้ตายแน่!”

ท่านอาจารย์กู่กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม

จ้าวเทียนหยวนและเฉียนหย่งอันเต็มไปด้วยความสุขทันที และพวกเขาก็กอดแจกันลายครามไว้แน่น

“ตอนนี้เรากินสักหนึ่งส่วนเลยไหม” เฉียนหย่งอันเสนอ

ท่านอาจารย์กู่โบกมือทันที “นายบ้าไปแล้วเหรอ”

“ถ้าอยากตายก็กินตอนนี้สิ ฉันไม่ห้าม”

“ฉันไม่กินตอนนี้หรอก!”