หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1899

หลี่เถียจุ่ยตามมาอยู่ด้านหลัง พูดด้วยความประหลาดใจ “ไม่หรอกมั้ง ?”

“ท่านอาจารย์กู่ขโมยศพของเขาไปทำไม ?”

“คงไม่โดนสัตว์ร้ายในภูเขานี้คาบไปหรอกใช่มั้ย ?”

หลินมั่วส่ายหน้าอย่างไม่คิดอะไร “เป็นไปไม่ได้ !”

“ต้องเป็นท่านอาจารย์กู่ขโมยไปแน่ๆ”

หลี่เถียจุ่ยพูดด้วยความสงสัย “นายรู้ได้ไง ?”

หลินมั่วยื่นมือออกไป ที่ปลายนิ้วมีฝุ่นสีขาวเป็นผงละเอียด

ฝุ่นสีขาวนี้เหมือนฝุ่นสีขาวพวกนั้นที่เขาพบเห็นบนพื้นเมื่อกี้

“นี่เป็นเซลล์ไข่ของแมลงพิษนั่นไม่ใช่เหรอ ?”

“นี่สามารถพิสูจน์ได้แค่ว่าท่านอาจารย์กู่ฆ่าเซี่ยซิงปัง ไม่สามารถพิสูจน์ว่าท่านอาจารย์กู่ขโมยศพเซี่ยซิงปังไปหรอกมั้ง ?”

อู๋เซวี๋ยนพูดด้วยความสงสัย

หลินมั่วส่ายๆ หน้า “ปัญหาอยู่ที่บนเซลล์ไข่ของแมลงกู่นี่”

“แมลงกู่ชนิดนี้เรียกว่าหยวนกู่ที่กัดกลืน มันสามารถกัดกลืนพลังของคน ทำลายความสามาารถการต่อสู้ของคนได้ มันเป็นแมลงมีพิษฉาวโฉ่ในดินแดนแม้ว”

หลี่เถียจุ่ยพูดด้วยความสงสัย “อย่างนั้นท่านอาจารย์กู่ทำลายความสามารถการต่อสู้ของเซี่ยซิงปังก่อน จากนั้นถึงฆ่าเขาเหรอ ?”

“นี่เขาทำอะไรกัน ?”

“นี่มันเป็นการทำเรื่องที่ไม่จำเป็นไม่ใช่เหรอ !”

หลินมั่ว “เพราะฉะนั้น นี่แหละปัญหา”

“เซี่ยซิงปังไม่มีแรงจะต้านทานแล้ว อยากฆ่าเซี่ยซิงปังก็เป็นเรื่องง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ ทำไมต้องถอนวรยุทธ์ของเขาด้วย?

“แล้วก็นะ พวกเขาทำแบบนี้ก็เพื่อที่จะโยนความผิดให้ผม”

“ในสถานการณ์นี้ ทางที่ดีที่สุดคืออย่าทิ้งร่องรอยเอาไว้ อย่าให้ใครพบหลักฐานได้”

“ผลคือ ท่านอาจารย์กู่กลับใช้หนอนกู่พิษ ไม่รู้สึกว่ามันแปลกมาเลยเหรอ?”

หลี่เถียจุ่ยเกาๆ หัว “นี่ก็ต้องแปลกมาอยู่แล้ว”

“หรือว่าคนพวกนี้ยังมีเป้าหมายอย่างอื่นอีก?”

อู๋เซวี๋ยนมองหลินมั่ว “กลินกู่แท้นี่มีวิธีใช้อย่างอื่นอีกใช่มั้ย?”

“ไม่งั้นถ้ากลินกู่แท้กลืนพลังงานภายในทั้งหมดเข้าไป มันก็จะค่อยๆ ถูกย่อย แบบนั้นพลังงานภายในเหล่านี้ก็จะสูญเปล่า”

“เพราะฉะนั้น ผมคาดเดาว่าศพของเซี่ยซิงปังจะต้องอยู่ภายในภูเขาสองสามลูกนี้ที่รัศมีไม่เกินห้าสิบเมตร”

หลี่เถียจุ่ยพยักหน้าทันที “ได้ ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

“แต่ว่าเรื่องทางด้านตระกูลเซี่ยล่ะจะทำยังไงดี?”

“คนตระกูลเซี่ย ตอนบ่ายก็มาถึงหลี่จงหลานแล้ว!”

หลินมั่วขมวดคิ้วแ่น ถอนหายใจอย่างกลัดกลุ้ม “หลบเลี่ยงไปก่อนละกัน”

“คนตระกูลเซี่ยพวกนี้จะต้องอดใจรอไม่ไหวเพราะอยากฆ่าผมเพื่อล้างแค้น ในตอนนี้พูดอะไรกับพวกเขาก็ไม่มีประโยชน์หรอก”

“แก้ปัญหาเรื่องท่านอาจารย์กู่ทางนี้ก่อน เรื่องอื่นเราค่อยคิดหาวิธีจัดการ!”

หลี่เถียจุ่ยพยักๆ หน้า รีบร้อนลงจากรถไปจัดการเรื่องเหล่านี้

หลินมั่วนั่งอยู่ในรถ คิ้วของเขายังคงขมวดติดกันแน่น

สถานการณ์ในครั้งนี้ยุ่งยากกว่าครั้งก่อนเยอะเลย!