หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1898

จู่ๆ เหลาหู่ก็นึกขึ้นได้ กระทืบเท้าอย่างแรงไปทีหนึ่ง “โธ่ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เองหรอกเหรอ !”

“ฮึ ตอนนี้ได้รู้ความจริงกระจ่างสักที”

เขาหันไปมองเหล่าคนตระกูลเซี่ย “นี่ พวกคุณได้ยินแล้วรึยัง ?”

“พวกคุณนี่มันโง่จริงๆ โดนหลอกแล้วรู้รึเปล่า ?”

“นี่มีคนจงใจเอาความผิดมาใส่พี่หลินของเรา พวกคุณโดนหลอกจริงๆ เหรอเนี่ย ?”

“รีบกลับไปบอกคนในเซี่ยของพวกคุณ ให้พวกเขารีบไปหาฆาตกรเถอะ”

“อย่าให้คนอื่นได้ใช้ประโยชน์ล่ะ !”

เหล่าคนตระกูลเซี่ยมองหน้ากัน ผู้ชายคนแรกๆ พูดอย่างท้าทาย “พวกคุณ…พวกคุณฝันไปเถอะว่าจะหลอกพวกเราได้ !”

“เจ้าบ้านของพวกเราบอกแล้วว่าฆาตกรก็คือหลินมั่ว !”

“ตอนนั้นเขาเห็นอย่างชัดเจนว่าหลินมั่วเป็นคนลงมือ !”

“เจ้าบ้านของพวกเราไม่มีทางดูผิดหรอก !”

หลี่เถียจุ่ยเยาะเย้ย “ดึกๆ ดื่นๆ มืดไปหมด เซี่ยเชียนซานสามารถเห็นได้ชัดอย่างนั้นเหรอ ?”

“อีกอย่าง พวกคุณรู้มั้ยว่าอะไรเรียกว่าเทคนิคการปลอมตัว ?”

“แค่ปลอมตัวสักหน่อย แถมกลางคืนมืดๆ การเห็นผิดคนก็ถือว่าปกติมากนะ”

ผู้ชายตระกูลเซี่ยพูดไม่ออกไปชั่วขณะ แต่ก็ยังยืนอยู่ข้างๆ มองหลินมั่วด้วยสีหน้าที่แฝงความเป็นศัตรู

เหลาหู่พูดด่าออกไป “แม่ง พวกโง่เอ้ย”

“พูดเรื่องพวกนี้กับพวกเขา เป็นการสีซอให้ควายฟังชัดๆ !”

“ช่างเถอะ หรือไม่ก็ไปติดต่อคนตระกูลเซี่ยเลยดี ?”

หลี่เถียจุ่ยปัดๆ มือ “ไม่มีประโยชน์ !”

“สำหรับตระกูลเซี่ยนั้น เซี่ยซิงปังสำคัญเป็นอย่างมาก”

“ถ้าคนๆ นี้ตาย เท่ากลับว่าตัดโอกาสที่ตระกูลเซี่ยจะกลายเป็นสิบตระกูลใหญ่ในจีนไปโดยสิ้นเชิง”

“ครั้งนี้ไม่ได้เป็นการสู้เพื่อผลประโยชน์อีกแล้ว แต่เป็นการแก้แค้น”

“ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรากับตระกูลเซี่ยที่วุ่นวายมาถึงขั้นนี้ ถึงคนพวกเราจะไม่ฆ่า แน่ตระกูลเซี่ยก็จะระเบิดความแค้นฆ่าพวกเราก่อน !”

เหลาหู่อึ้งไป “งั้น…เรื่องนี้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วงั้นเหรอ ?”

หลี่เถียจุ่ย “นอกซะจากว่าพวกเราจะสามารถหาหลักฐานเชื่อถือได้มาพิสูจน์ว่าพวกเราไม่ได้ฆ่า”