หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1901

ลูกน้องข้างกายเหลาหู่รุมล้อมเหล่าคนตระกูลเซี่ย

เหล่าคนตระกูลเซี่ยลนกันเล็กน้อยในทันที ชายหนุ่มตระกูลเซี่ยยืดคอและเอ่ย “ฉัน…ฉันเป็นคนของตระกูลเซี่ยแห่งเมืองจิง ฉันจะรอดูว่าใครมันจะกล้าแตะ…”

เหลาหู่เหวี่ยงฝ่ามือไปที่ใบหน้าของเขาตามด้วยถีบแผ่นอกซ้ำอีกหนึ่งครั้งโดยที่ไม่รอให้เขาพูดจบก่อน

“กูก็แตะต้องมึงได้นี่ มีปัญหาอะไรเหรอ?”

เหลาหู่ก่นด่าอย่างโกรธเคืองและโบกมือทันที “กูจะนับถึงสาม จะไสหัวไปเองหรือจะให้กูโยนพวกมึงลงจากเขาลูกนี้!”

“เลือกเองได้เลย!”

ตอนนี้กลุ่มคนมาถึงครึ่งทางภูเขาแล้ว ด้านข้างคือหน้าผาสูงหลายร้อยเมตร

นี่ถ้าโยนลงไป ก็ต้องตายอย่างแน่นอน!

เหล่าคนตระกูลเซี่ยมองหน้ากัน สุดท้ายก็ไม่กล้าใช้ชีวิตมาเดิมพันและหันตัวเดินลงเขาไปอย่างหงอยเหงาเศร้าซึม

บนเขา หลี่เถียจุ่ยเห็นเหล่าคนตระกูลเซี่ยจากไปก็พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “เสี่ยวหลินจื่อจะทำยังไงกันต่อดี?”

“เซี่ยซิงปังตายได้น่าอนาถขนาดนี้ ครั้งนี้คนตระกูลเซี่ยคงจะทุ่มสุดตัวแล้วจริงๆ!”

หลินมั่วส่ายๆ หน้า “ตอนนี้ปัญหาใหญ่ที่สุดไม่ใช่ตระกูลเซี่ย แต่เป็นท่านอาจารย์กู่”

“ก่อนหน้านี้ยังไม่แน่ใจว่าท่านอาจารย์กู่ใช้ดอกมรณะจริงรึเปล่า”

“ตอนนี้เรื่องนี้ยืนยันได้อย่างสมบูรณ์แล้ว ท่านอาจารย์กู่คืออันตรายที่ซ่อนอยู่ที่ใหญ่ที่สุด”

“ยังไงตระกูลเซี่ยก็เป็นตระกูลใหญ่ ยังจัดการได้อยู่”

“แต่ท่านอาจารย์กู่มีแค่คนคนเดียว บวกกับวิชากู่ที่น่าสะพรึงของเขา”

“เดิมทีพลังของเขาก็ธรรมดา แถมยังจัดการได้ค่อนข้างง่าย”

“ถ้ายอมให้เขาได้พลังของเซี่ยซิงปัง แบบนั้นก็คงจะเป็นปัญหาและจะกลายเป็นหายนะครั้งใหญ่อย่างแน่นอน”

หลี่เถียจุ่ยพยักๆ หน้า ในจุดนี้เขายอมรับ

ท่านอาจารย์กู่คนนี้ เจ้าเล่ห์แกมโกง แถมวิชาคาถาก็มากมาย ถ้าพลังของเขาแข็งแกร่งขึ้น ต่อให้เป็นหกราชาแห่งโลกาก็ยากที่จะต่อกรกับเขาได้แล้ว!

แต่คนที่มีเจตนาชั่วร้ายแบบนี้ ถ้ามีพลังมาก ก็จะเป็นหายนะครั้งใหญ่อย่างแน่นอน

เหนือสิ่งอื่นได้ ต่อไปทางด้านหลินมั่ว ถึงจะมีอู๋เซวี๋ยนคอยช่วย ก็เกรงว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาไม่ได้!

พลังของอู๋เซวี๋ยนกับเซี่ยซิงปังต่างกันไม่มาก

ถ้าท่านอาจารย์กู่ได้รับพลังของเซี่ยซิงปัง ในด้านพลัง โดยพื้นฐานก็ต้องพอฟัดพอเหวี่ยงกับอู๋เซวี๋ยนได้

บวกกับวิชากู่ของเขาที่เข้าใจได้ยากก็เกรงว่าอู๋เซวี๋ยนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาด้วยเหมือนกัน

หลินมั่วสงสัยเล็กน้อย “จริงเหรอครับ?”

“เรื่องนี้…คุณไม่ต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงก็ได้นะ”

หลี่เถียจุ่ย “จะไม่จริงได้ยังไง?

ตอนนั้นที่ฉันเดินทางไปรอบโลกก็มีชื่อเสียงอยู่พอประมาณนะ”

“ศักดิ์ศรีของฉันมีไม่มาก แต่พอเหลือใช้ ถ้านายไม่เชื่อก็ลองถามไอ้แซ่อู๋คนนี้ดูสิ”

หลินมั่วหันไปมองอู๋เซวี๋ยน

อู๋เซวี๋ยนพยักหน้าอย่างเงียบเชียบ “เขาไม่ตายหรอก!”

ประโยคนี้ของอู๋เซวี๋ยนทำให้หลินมั่วถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ฝากเรื่องของตระกูลเซี่ยไว้กับคุณชั่วคราวก่อนนะ”

“จำไว้ด้วยว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความปลอดภัยของตัวเอง”

“คุณไม่จำเป็นต้องโต้เถียงกับพวกเขา เรื่องอื่นให้ผมเจอท่านอาจารย์กู่ก่อนค่อยว่ากันอีกที”

หลินมั่วพูดเสียงเรียบ