หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1911

ประโยคนี้ของหลินมั่ว ทำให้ในที่สุดแล้วท่าทีของเฉียนหย่งอันก็เปลี่ยนไปบางส่วน

เมื่อหลินมั่วเห็นเข้า ก็รีบพูดต่อทันที “ความแค้นระหว่างพวกเรานั้นมีอยู่ไม่น้อย แต่ว่าอย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ฆ่านาย”

“ตกลงแล้วท่านอาจารย์กู่และจ้าวเทียนหยวนทำเรื่องอะไรไว้ ในใจของนายรู้ดี!”

“นายบอกตำแหน่งของพวกเขาทั้งสองคนกับฉัน ไม่แน่ว่าฉันอาจจะยังฆ่าพวกเขาได้ เพื่อแก้แค้นให้นาย”

ดวงตาของเฉียนหย่งอันเปล่งประกาย เขามองมายังเฉียนหย่งอัน กัดฟันแล้วพูดเสียงเคร่งขรึม “คนแซ่หลิน นายพูดออกมาไม่ผิด”

“ตอนนี้คนที่สามารถจะช่วยแก้แค้นให้ฉันได้ ก็มีเพียงแค่นายเท่านั้น!”

“ตกลง ฉันจะบอกข่าวกับนาย!”

ตามมาด้วย เฉียนหย่งอันนำเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นพูดออกมาอีกรอบหนึ่ง

ที่แท้ พวกเขาทั้งสามคนหลังจากที่ได้ผลดอกมรณะมาแล้ว ก็รีบออกมาจากที่แห่งนั้น

ตามคำแนะนำของท่านอาจารย์กู่ ทั้งสามคนเดินไปตามทางบนเขา เตรียมออกจากเขาในช่วงค่ำ จากนั้นก็ขับรถออกจากเขตชายแดน

และบนเส้นทางนี้ พวกเขาเดินทางมุ่งหน้าเข้าไปในส่วนลึกของป่า

ก่อนหน้านั้นตรงที่ที่พวกของหลินมั่วพบกองเพลิงนั้น ทั้งสามคนหิวมากจริงๆ จนจับกระต่ายสองสามตัวมาย่างกิน

ทว่า ท่านอาจารย์กู่เพื่อที่จะกลืนกินผลดอกมรณะเข้าไป จึงวางหนอนกู่พิษในตัวของกระต่าย

ที่เฉียนหย่งอันตกมาจนถึงก้าวนี้ ก็เพราะว่าไม่ได้ป้องกันจนไปติดเชื้อของหนอนกู่พิษ

เมื่อหลินมั่วฟังมาจนถึงตรงนี้ ก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ “ไม่มีทาง?”

“ด้วยพลังของพวกนายทั้งสอง ต่อให้จะติดเชื้อหนอนกู่พิษนี้เข้าจริงๆ ก็คงจะไม่แสดงอาการเร็วถึงขนาดนี้หรอก”

“พวกนายสามารถใช้กำลังภายในเพื่อควบคุมหนอนกู่พิษได้ กระทั่งยังสามารถฆ่าท่านอาจารย์กู่ได้!”

เฉียนหย่งอันถอนหายใจออกมา “หากว่าเพียงแค่ติดเชื้อจากหนอนกู่พิษ ก็ช่างมันเถอะ”

“ปัญหาที่คือ ก่อนหน้านั้นท่านอาจารย์กู่เคยวางหนอนกู่พิษให้กับจ้าวเทียนหยวนก่อนแล้ว”

“ก่อนหน้านั้นที่จ้าวเทียนหยวนแสร้งทำเป็นนาย ไปฆ่าเซี่ยซิงปัง ท่านอาจารย์กู่เป็นคนใช้คำเลียนเสียงหนอนกู่กับเขา”

“ส่วนในตอนนั้นท่านอาจารย์กู่ยังคงออมมือไว้ และในเสียงของหนอนกู่นั้น ยังปนเปไปด้วยหนอนกู่อื่น”