หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1917

หลินมั่วคิดอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจเรียนรู้เรื่องราวทั่วไปในพื้นที่นั้นก่อน

เขาส่งเหลาสู่ออกไปสอบถามสถานการณ์ในพื้นที่นั้นจากผู้คนในเมือง

ในขณะเดียวกันเขาก็ได้ติดต่อกับเฉินไป๋อวี่และขอให้เฉินไป๋อวี่แอบส่งคนไปตรวจสอบสถานการณ์ทั่วๆ ไปของผู้อยู่อาศัยในพื้นที่นั้นด้วย

หลินมั่วยังคงอยู่ในโรงแรมต่อไป เขายังคงเลือกที่จะไม่ปรากฏตัวและพยายามไม่แหวกหญ้าให้งูตื่น

ข่าวที่มาจากฝั่งของเฉินไป๋อวี่ค่อนข้างรวดเร็ว เรื่องราวคือสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่ถูกปกครองโดยสิบตระกูลชั้นนำในมณฑลซู

ผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้เป็นคนธรรมดา

จากการติดต่อทางนี้ เขาจึงเข้าใจสถานการณ์ทั่วไปของผู้อยู่อาศัยเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย

ตามข้อมูลที่เฉินไป๋อวี่ให้ไว้ ห้องส่วนใหญ่ในพื้นที่นี้มีเจ้าของแล้วและมีเพียงสามห้องเท่านั้นที่ยังว่างอยู่

ทั้งสามห้องนี้ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ใช้งาน มันมีคนซื้อไปแล้ว แต่ส่วนมากเจ้าของจะไม่อยู่ที่นั่น

เจ้าของห้องสองในสามห้องนั้นเป็นคนที่ทำงานอยู่ข้างนอก ก่อนหน้านั้นภายในห้องก็มีชายชราอาศัยอยู่ แต่หลังจากที่ชายชราเสียชีวิตไปแล้ว ห้องก็ว่างเปล่า

นอกจากนี้ยังมีอีกห้องหนึ่งที่มีคนซื้อไปแล้ว

แต่คนๆ นี้ไม่ค่อยมาที่นี่ เขาอาจจะแวะมาแค่ปีละไม่กี่ครั้งเท่านั้น

หลินมั่ววางข้อมูลเหล่านี้ไว้บนโต๊ะและวิเคราะห์สถานการณ์ของผู้อยู่อาศัยทั้งหมดอีกรอบ

พอถึงตอนกลางคืน เหลาสู่ก็กลับมาจากข้างนอกแล้ว

"ลูกพี่หลิน ผมได้ข่าวแล้ว! "

เหลาสู่พูดอย่างตื่นเต้น

"ข่าวอะไร"

หลินมั่วถามทันที

เหลาสู่ "เรือนเดี่ยวตรงนั้นมีห้องอยู่สามห้องเท่านั้นและปกติแล้วจะไม่มีใครอยู่เลย"

"สองในสามห้องนั้นถูกครอบครองโดยคนที่เกิดและเติบโตในเมืองนี้"

"มีเพียงห้องเดียวที่ถูกซื้อโดยชาวต่างถิ่นคนหนึ่ง"

"และโดยปกติชาวต่างถิ่นคนนี้ก็จะมาที่นี่ปีละไม่กี่ครั้งเท่านั้น"

หลินมั่ว "ฉันรู้ข่าวนี้แล้ว"

เหลาสู่ "หา"

หลินมั่วชี้ไปที่ข้อมูลบนโต๊ะ "นี่ เฉินไป๋อวี่ได้ส่งข้อมูลมาแล้ว"

บังเอิญที่คนคนนี้เพิ่งกลับมาเมื่อเช้านี้หรือ

เหลาสู่เดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างๆ หลินมั่ว "ลูกพี่หลิน ท่านว่า คนคนนี้จะเป็นท่านอาจารย์กู่คนนั้นที่

ท่านกำลังตามหาอยู่หรือไม่"

หลินมั่วส่ายหัวเล็กน้อย "ยากที่จะบอก"

เหลาสู่ประหลาดใจ "ยากที่จะบอกหรือ"

"ไม่มีทาง"

"ถ้าอิงตามข้อมูลที่ได้มานี้ มีเพียงบุคคลนี้เท่านั้นที่สามารถเป็นท่านอาจารย์กู่ได้"

"อีกอย่าง เขาเพิ่งกลับมาเมื่อคืนนี้ เวลาก็พอดีกัน ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครได้อีก"

หลินมั่วไม่ได้ตอบ

แม้ว่าสัญญาณทั้งหมดจะบ่งชี้ว่าบุคคลนี้มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นท่านอาจารย์กู่มากที่สุด แต่หลินมั่วก็รู้สึกอยู่ภายในใจเสมอว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ

เหลาสู่ที่อยู่ข้างๆ เขาดูกระตือรือร้นที่จะลอง “ลูกพี่หลิน ถ้าคนนี้เป็นท่านอาจารย์กู่จริงๆ เราก็จะต้องลงมืออย่างรวดเร็วแล้ว”

"ถ้าช้าเกินจนเขาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติแล้วแอบหนีไปอย่างลับๆ เราก็จะเสียโอกาสนี้ไปอย่างเปล่าประโยชน์! "