หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1930

เมื่อเห็นคนพวกนี้เข้ามา ท่านอาจารย์กู่ก็หัวเราะออกมา "นายแซ่หลิน ทีนี้แหละ ฉันจะดูซิว่านายจะตายยังไง"

"นี่ พวกแกฟังไว้ให้ดี นายแซ่หลินคนนี้ปล่อยพิษในอากาศ"

"เปิดหน้าต่างให้อากาศถ่ายเทเร็วเข้า อย่าถูกยาพิษเข้าเด็ดขาด"

เมื่อทุกคนได้ยินแบบนี้ ก็ต่างวิ่งเข้าไปในห้องแล้วเปิดหน้าต่างออก

สายลมยามราตรีนั้นพัดเข้ามา อากาศในนี้ก็สดใหม่ขึ้นมาทันที

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไป

ยาชนิดนี้ของเขาแม้ว่าฤทธิ์ยาของมันจะดีมาก แต่จะต้องมีความเข้มข้นถึงจะได้ผลดี

ตอนนี้หลังจากที่เปิดหน้าต่างแล้ว ยาก็จะค่อยๆ กระจายไปตามสายลม มันก็จะไม่เกิดผลอะไรแล้ว

ท่านอาจารย์กู่นั้นมีสีหน้าจะพอใจ เขาเองก็ยิ้มเยือกเย็นแล้วพูดกับหลินมั่วว่า "นายแซ่หลิน ยาอันนี้ของนายก็ไม่ได้มีผลอะไรกับฉันเลยนี่!"

"พลังของฉันนั้นยังมี คุณคิดว่าคุณจะมีความหวังในการเอาตัวรอดอีกเหรอ"

เขาโจมตีท่านอาจารย์กู่ไปหลายหมัด จากนั้นหลินมั่วก็รีบถอยห่างออกมา

เขาขมวดคิ้วแน่น

สำหรับคนกู่ทั่วไป ยาชนิดนี้มันออกฤทธิ์ได้ดีมาก

แต่สำหรับหนอนกู่ที่แข็งแกร่ง ยาชนิดนี้กลับไม่สามารถที่จะกำจัดได้เลย

ในเหมียวเจียงนั้นมีหนอนกู่ที่แข็งแกร่งอยู่สิบกว่าชนิด นั่นมันไม่สามารถที่จะควบคุมได้ด้วยยาชนิดนี้

และกู่อมตะของท่านอาจารย์กู่ก็เป็นหนึ่งในนั้น

ดังนั้น ยาชนิดนี้มีผลกับคนอื่น แต่กลับไม่มีผลต่อท่านอาจารย์กู่เลยแม้แต่น้อย

พลังของท่านอาจารย์กู่นั้นยังมีอยู่ ที่ข้างๆ นั้นยังมีคนสิบกว่าคนกำลังจ้องมอง สถานการณ์ของหลินมั่วนั้นอันตรายอย่างมาก

ขณะนั้น คนที่อยู่ข้างๆ นั้นก็พุ่งเข้ามาแล้วล้อมหลินมั่วไว้ตรงกลาง จากนั้นก็เริ่มโจมตีหลินมั่ว

ส่วนท่านอาจารย์กู่นั้นพุ่งตัวมาอยู่หน้าสุด เขานั้นโจมตีอย่างรุนแรง อยากจะฆ่าหลินมั่วให้ตายไปทันที!

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ หลินมั่วถูกโจมตีจนไม่สามารถที่จะป้องกันได้รอบด้าน สถานการณ์อันตรายอย่างมาก

อยู่ๆ เขานั้นก็คว้าโอกาสวิ่งเข้าไปในห้องห้องหนึ่งได้

ท่านอาจารย์กู่นั้นรีบตามไปทันที "จะหนีรึ ฝันไปเถอะ!"

แค่หลินมั่วนั้นสะบัดมือ พวกเขาก็จะหลบอย่างรวดเร็ว ไม่ไปรับอาวุธลับของหลินมั่ว

อยู่ๆ หลินมั่วก็สะบัดมืออีกครั้ง ของสีดำอันหนึ่งออกมาจากมือของเขาแล้วโยนไปหาคนที่อยู่ข้างหลัง

คนคนนั้นได้จ้องมองมือของหลินมั่วไว้แต่แรกแล้ว เมื่อเห็นท่าทางจะไม่ดีก็รีบกลิ้งไปกับพื้นทันทีแล้วหลบของอันนั้นอย่างไว

ส่วนสีหน้าของท่านอาจารย์กู่ที่อยู่ข้างหลังก็เปลี่ยนสีหน้าทันที เขาเองก็รู้สึกว่าสถานการณ์มันแปลกๆ

ของที่หลินมั่วโยนออกมานี้ ไม่ได้จะโยนใส่คนคนนั้นอยู่แล้ว แต่โยนไปทางหน้าต่างนี่

ก็หมายความว่าหลินมั่วตั้งใจที่จะโยนออกไปข้างนอกหน้าต่าง นี่เขาจะทำอะไรกันแน่

"รีบดักเอาของอันนั้นมาเร็วเข้า"

ท่านอาจารย์กู่รีบตะโกน

แต่ว่าทันก็สายเกินไปแล้ว

หลังจากที่ของนั่นตกลงถึงพื้น ก็ส่งเสียงร้องดังตู้มออกมา

จากนั้นก็มีไฟพุ่งขึ้นไปบนฟ้า จากนั้นก็กระจายออกราวกับดอกไม้ไฟ ส่องแสงไปทั่วท้องฟ้า