หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1931

นี่มันเป็นดอกไม้ไฟที่ก่อนหน้านี้หลินมั่วสั่งให้คนทำขึ้นเพื่อให้ส่งสัญญาณในเวลาคับขัน

หลินมั่วได้รับแรงบันดาลใจนี้มาจากตอนที่เขาพบเห็นคนตระกูลเซี่ยใช้ดอกไม้ไฟในการส่งสัญญาณ เขานั้นจึงได้ทำสัญญาณดอกไม้ไฟแบบนี้

เมื่อเห็นสัญญาณดอกไม้ไฟส่งออกไปแล้ว สีหน้าของท่านอาจารย์กู่ก็เปลี่ยนไป

เขาตะคอกด้วยความโมโหว่า "ฆ่ามัน! ฆ่ามัน! รีบฆ่ามันเดี๋ยวนี้!"

ลูกน้องของท่านอาจารย์กู่ที่อยู่รอบๆ นั้นก็รีบพุ่งเข้าไปแล้วโจมตีหลินมั่วอย่างสุดความสามารถ

ผ่านไปไม่นาน ที่ไม่ไกลออกไปนั้นก็มีดอกไม้ไฟระเบิดออก

หลินมั่วดีใจขึ้นมาทันที เขารู้ว่าอู๋เซวียนเห็นสัญญาณของเขาแล้ว และนี่คือการตอบรับ!

"อยากฆ่าฉันเหรอ ต้องดูว่าคุณมีความสามารถนั้นหรือไม่!"

หลินมั่วหัวเราะออกมาเสียงดัง จากนั้นก็เอายาเลือดลมออกมาแล้วเงยหน้ากินเข้าไป

เขาต้องมั่นใจว่าตนเองมีโอกาสที่จะหนีได้ถึงกล้าใช้ยาเลือดลม

ไม่อย่างนั้น หากใช้ยาเลือดลมแล้วหนีไปไม่ได้ก่อนที่พลังจะหมดไป งั้นเขาก็ตายแน่นอน

ตอนนี้รู้ว่าอู๋เซวียนจะมาแล้ว หลินมั่วก็ไม่มีอะไรที่จะต้องกังวลแล้ว

อีกอย่างเขาเองก็รู้ชัดเจนดีว่าตอนนี้เขาจะต้องกินยาเลือดลมแล้ว

หลังจากที่ส่งสัญญาณไปออกไปแล้ว ท่านอาจารย์กู่คงจะต้องหาวิธีหนีแน่นอน

มีเพียงแต่หลินมั่วกินยาเลือดลมถึงจะห้ามเขาไว้ได้

และความจริงก็เป็นเช่นนั้น ท่านอาจารย์กู่ถือโอกาสที่คนพวกนั้นกำลังโจมตีหลินมั่วแล้วรีบหันหลังคิดที่จะหนีไป

หลินมั่วที่กินยาเลือดลมไปนั้นมีพลังมหาศาล

คนที่อยู่รอบๆ เขานั้นก่อนหน้ายังโจมตีเขาจนไร้ทางสู้

แต่ตอนนี้คนพวกนี้กลับถูกหลินมั่วโจมตีจนไร้ทางสู้แล้ว

หมัดหลายหมัดต่อกัน โจมตีจนคนรอบๆ นั้นถอยห่างไป หลินมั่วเองก็รีบพุ่งเข้าไปห้ามท่านอาจารย์กู่ที่หนีไปอยู่ตรงริมหน้าต่างไว้ได้

"รีบร้อนจะไปขนาดนี้เลยเหรอ"

"บอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะให้ฉันตายศพไม่สวย"

หลินมั่วหัวเราะออกมา "ท่านอาจารย์กู่ ตอนนี้เป็นใครกันที่หัวเราะได้จนถึงท้ายสุด"

ท่านอาจารย์กู่โกรธจนหน้าเขียว พยายามสุดความสามารถที่จะหนีไป แต่ก็ไร้ประโยชน์

หลินมั่วแค่ห้ามเขาไว้ เขาไม่มีทางที่จะหนีออกไปได้เลย

เสียงโห่ร้องนั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และในที่สุดอู๋เซวียนกระโดดเข้ามาทางหน้าต่าง

เมื่อสบตากัน อู๋เซวียนก็จัดการคนที่อยู่ที่ระเบียงนั่นจนล้มกองไปบนพื้น

แม้ว่าคนพวกนี้ก็มีความสามารถไม่น้อย แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าอู๋เซวียนก็ไม่สามารถที่จะสู้ได้เลยแม้แต่น้อย

อู่เซวียนจัดการคนพวกนี้จนพินาศย่อยยับ จากนั้นก็พุ่งตัวไปอยู่ต่อหน้าท่านอาจารย์กู่

ไม่มีการรีรอ อู๋เซวียนนั้นปล่อยหมัดชออกไป

ท่านอาจารย์กู่นั้นตกใจจนหสีหน้าเปลี่ยนแล้วหลบหนีอย่างลนลาน แต่แล้วก็ไม่อาจหลบหนีหมัดนี้ไปได้ เขาถูกอู๋เซวียนต่อยเข้าที่หน้าอกเต็มแรง

จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังกรอบ ไม่รู้ว่ากระดูกซี่โครงของท่านอาจารย์กู่หักไปกี่อัน เขาล้มลงไปบนพื้นแล้วเลือดออกทางปาก และสุดท้ายก็ไม่มีแรงในการโจมตีอีกเลย!