หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1936

หลินมั่วมองไปรอบๆ ที่ข้างๆ นั้นยังมีคนนั่งอยู่หลายคน พวกเขาคือจ้าวเทียนอิง เฉินอู่หยวนและคนอื่นๆ

และที่ไม่ไกลออกไปก็มีผู้เฒ่าคนหนึ่งกำลังวุ่นวายกับการต้มยา ผู้เฒ่าคนนั้นคือหมอเทวดาเซวี่ยนั่นเอง

เมื่อเห็นหลินมั่วฟื้นขึ้นมา ผู้คนที่อยู่รอบๆ นั้นต่างดีใจอย่างมากแล้วพากับเข้ามาใกล้

"หมอเทวดาหลิน คุณฟื้นแล้วเหรอ"

"หมอเทวดาหลิน ตอนนี้คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้าง"

ทุกคนต่างถามไถ่กัน พวกเขานั้นล้วนมีสีหน้าที่เป็นห่วงเป็นใย

หลินมั่วพยักหน้ากับทุกคนอย่างพยายาม "ไม่เป็นไร ขอบคุณทุกคนนะ!"

ขณะนั้นหมอเทวดาเซวี่ยก็เดินเข้ามาแล้วพูดเสียงเข้มว่า "ไม่เป็นไรเหรอ"

"นายรู้ไหมว่านายให้จ้าวเทียนอิงฝังเข็มไปที่จุดฝังเข็มไหนบ้าง"

"จุดฝังเข็มนี่ถ้าฝังเข็มหมด ลมปราณของนายก็จะเปิดโล่งทั้งหมด กำลังภายในก็จะหายไปด้วย"

"นายจะทำอะไร จะปลดวิชาของตนเองเหรอ คิดจะเป็นคนที่ไร้ประโยชน์เหรอ"

จ้าวเทียนอิงที่อยู่ข้างๆ นั้นเบิกตากว้างทันที "อะไรนะ"

"จริงเหรอ"

"จุดฝังเข็มพวกนั้นจะปลดวิชาจริงๆ เหรอ"

หมอเทวดาเซวี่ย "แล้วคุณคิดว่ามันคืออะไร"

"ถ้าไม่ใช่ฉันมาได้ทันเวลา ไปซ่อมแซมจุดฝังเข็มพวกนั้นของเขา พลังวิชาทั้งหมดของตัวเขานั้นก็จะสูญสิ้น!"

"ไม่เพียงเท่านี้ ชีวิตนี้ก็อย่าคิดที่จะฝึกพลังอีกเลย"

สีหน้าของจ้าวเทียนอิงนั้นขาวซีดทันที เขาพูดเสียงสั่นว่า "ทำไม... ทำไมถึงเป็นแบบนี้"

"ฉัน... ฉันทำผิดไปเหรอ"

"หมอเทวดาหลิน ฉัน... ฉันไม่รู้จริงๆ ฉัน..."

เห็นท่าทางที่รู้สึกผิดของจ้าวเทียนอิง หลินมั่วโบกมือแล้วพูดว่า "หัวหน้าตระกูลจ้าว คุณไม่ได้ทำผิด"

"ที่ฉันบอกคุณในตอนนั้น ก็คือตำแหน่งจุดฝังเข็มพวกนี้"

จ้าวเทียนอิงอึ้งไป "ห๊ะ ทำ... ทำไมกัน"

หลินมั่วส่ายหัว จากนั้นก็เล่าเรื่องความจริงที่เขาได้กลืนกินผลดอกมรณะไป

ตอนนั้นเขาถูกท่านอาจารย์กู่บังคับให้กลืนกินเอกมรณะ พลังของเซี่ยซิงปังจะกระจายไปสู่ทั่วร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว

ตอนนั้นหลินมั่วจึงทำได้แค่จ้าวเทียนอิงช่วยเจาะเส้นลมปราณให้เขา ให้พลังมันรั่วไหลออกไป