หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1938

เมื่อเห็นสีหน้าของทุกคนนั้นไม่ดี หลินมั่วก็ตกใจ "เป็นอะไรเหรอ"

"ท่านอาจารย์กู่... ท่านอาจารย์กู่ตายแล้วเหรอ"

จ้างเทียนอิงรีบพูดว่า "ท่านอาจารย์กู่ยังไม่ตาย!"

หลินมั่ว "แล้วเป็นอะไร"

เฉินอู่หยวนพูดเสียงเบาว่า "หมอเทวดาหลิน ขอโทษครับ พวกเรา... พวกเราเฝ้าดูท่านอาจารย์กู่ไม่ดีเอง"

"เขา... เขาถูกคนแย่งไป..."

หลินมั่ว "ห๊ะ!"

จ้าวเทียนอิงถอนหายใจ "ตอนนั้นพวกเราเตรียมจะจับท่านอาจารย์กู่กลับมา แต่อยู่ๆ ก็มีชายชุดดำคนหนึ่งออกมาแย่งท่านอาจารย์กู่ไป"

"ชายชุดดำคนนี้มีความสามารถอย่างมาก พวกเรา... พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย ไม่สามารถที่จะห้ามเขาไว้ได้..."

หลินมั่วขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่อาจคาดฝันเลย

แม้ท่านอาจารย์กู่จะไม่มีผลของดอกมรณะ ไม่มีพลังวิชาราวกับคนพิการคนหนึ่ง พูดได้เลยว่าไม่มีประโยชน์อะไรเลย

ในสถานการณ์แบบนี้ใครกันที่จะแย่งไป คนๆ นี้แย่งเขาไปมีจุดประสงค์อะไรกันแน่

คิดทบทวนอยู่สักครู่หลินมั่วก็โบกมือแล้วพูดว่า "ถูกคนช่วยไปแล้วก็ช่างมันเถอะ"

"ตาเฒ่านี้ก็คนเป็นพิการคนหนึ่งแล้ว ไม่สามารถที่จะเป็นอันตรายต่อใครแล้ว การมีชีวิตอยู่นั้นก็คงจะไม่ได้ประโยชน์อะไร ปล่อยเขาไปเถอะ!"

จากนั้นหลินมั่วก็แกล้งทำเป็นเหนื่อยล้าอย่างมาก แล้วให้ทุกคนจากไป

อู๋เซวียนยังคงอยู่ที่นี่ เพราะเขายังคงต้องควบคุมกำลังภายในของเซี่ยซิงปังไว้ หากเขาจากไป หลินมั่วก็จะต้องตายอย่างแน่นอน!

เมื่อเห็นทุกคนจากไป หลินมั่วมองไปที่อู๋เซวียนแล้วส่งสายตาไปให้เขา

อู๋เซวียนไม่ได้พูดอะไร ผ่านไปสักพักถึงพูดเสียงต่ำว่า "โอเค ตอนนี้พูดได้แล้ว"

หลินมั่วพูดเสียงเบา "เมื่อกี้เป็นอะไร"

อู๋เซวียน "มีคนเข้าใกล้มาแอบฟังพวกเราคุยกันอยู่แถวๆ นี้!"

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไป เขาถามเสียงเบาว่า "ใครกัน"

พวกท่านอาจารย์กู่สามคนนั้นคงจะไม่มีทางปล่อยความลับนี้ให้รั่วไหลออกไปแน่นอน หลี่เถียจุ่ยกับอู๋เซวียนก็เป็นคนที่หลินมั่วไว้ใจมากที่สุด พวกเขาสองคนนั้นไม่มีทางที่จะปล่อยข่าวออกไปแน่นอน

ถ้าอย่างนั้นชายชุดดำคนนั้นรู้เรื่องดอกมรณะได้อย่างไรกัน

ตอนที่หลินมั่วขมวดคิ้วคิดทบทวนอยู่ อู๋เซวียนก็ยื่นเอาขวดดินเผาให้หลินมั่ว "จริงสิ นายหลี่ให้คนส่งนี่มา"

"บอกว่าเป็นยาที่นายฝากไว้ที่เมืองก่วงหยาง นายลองดูซิว่าใช้ได้หรือไม่"

หลินมั่วนั้นอึ้งไป เขาไม่ได้ฝากยาอะไรไว้ที่เมืองก่วงหยางนะ

หลี่เถียจุ่ยส่งขวดดินเผามาในเวลานี้ มันหมายความว่ายังไงกันนะ

หลินมั่วรับขวดดินเผามาแล้วเปิดออก ข้างในนั้นมียาอยู่จริงๆ ด้วย

แต่ว่ายาพวกนี้หลินมั่วไม่ได้เป็นคนทำขึ้นเอง

หลินมั่วมองดูแล้วก็เห็นว่าหนึ่งในเม็ดยานั้นดูแล้วไม่ค่อยปกติ

เขาหยิบเอาเม็ดยานั้นขึ้นมาก็พบว่า มันเป็นเม็ดหุ่นขี้ผึ้งที่ข้างในไม่มีอะไรเลย

เมื่อบีบเม็ดหุ่นขี้ผึ้งให้แตกออก ข้างในนั้นก็มีกระดาษที่เขียนคำว่าเซวีย!