หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1938

เมื่อเห็นสีหน้าของทุกคนนั้นไม่ดี หลินมั่วก็ตกใจ "เป็นอะไรเหรอ"

"ท่านอาจารย์กู่... ท่านอาจารย์กู่ตายแล้วเหรอ"

จ้างเทียนอิงรีบพูดว่า "ท่านอาจารย์กู่ยังไม่ตาย!"

หลินมั่ว "แล้วเป็นอะไร"

เฉินอู่หยวนพูดเสียงเบาว่า "หมอเทวดาหลิน ขอโทษครับ พวกเรา... พวกเราเฝ้าดูท่านอาจารย์กู่ไม่ดีเอง"

"เขา... เขาถูกคนแย่งไป..."

หลินมั่ว "ห๊ะ!"

จ้าวเทียนอิงถอนหายใจ "ตอนนั้นพวกเราเตรียมจะจับท่านอาจารย์กู่กลับมา แต่อยู่ๆ ก็มีชายชุดดำคนหนึ่งออกมาแย่งท่านอาจารย์กู่ไป"

"ชายชุดดำคนนี้มีความสามารถอย่างมาก พวกเรา... พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย ไม่สามารถที่จะห้ามเขาไว้ได้..."

หลินมั่วขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่อาจคาดฝันเลย

แม้ท่านอาจารย์กู่จะไม่มีผลของดอกมรณะ ไม่มีพลังวิชาราวกับคนพิการคนหนึ่ง พูดได้เลยว่าไม่มีประโยชน์อะไรเลย

ในสถานการณ์แบบนี้ใครกันที่จะแย่งไป คนๆ นี้แย่งเขาไปมีจุดประสงค์อะไรกันแน่

คิดทบทวนอยู่สักครู่หลินมั่วก็โบกมือแล้วพูดว่า "ถูกคนช่วยไปแล้วก็ช่างมันเถอะ"

"ตาเฒ่านี้ก็คนเป็นพิการคนหนึ่งแล้ว ไม่สามารถที่จะเป็นอันตรายต่อใครแล้ว การมีชีวิตอยู่นั้นก็คงจะไม่ได้ประโยชน์อะไร ปล่อยเขาไปเถอะ!"

จากนั้นหลินมั่วก็แกล้งทำเป็นเหนื่อยล้าอย่างมาก แล้วให้ทุกคนจากไป

อู๋เซวียนยังคงอยู่ที่นี่ เพราะเขายังคงต้องควบคุมกำลังภายในของเซี่ยซิงปังไว้ หากเขาจากไป หลินมั่วก็จะต้องตายอย่างแน่นอน!

เมื่อเห็นทุกคนจากไป หลินมั่วมองไปที่อู๋เซวียนแล้วส่งสายตาไปให้เขา

อู๋เซวียนไม่ได้พูดอะไร ผ่านไปสักพักถึงพูดเสียงต่ำว่า "โอเค ตอนนี้พูดได้แล้ว"

หลินมั่วพูดเสียงเบา "เมื่อกี้เป็นอะไร"

อู๋เซวียน "มีคนเข้าใกล้มาแอบฟังพวกเราคุยกันอยู่แถวๆ นี้!"

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไป เขาถามเสียงเบาว่า "ใครกัน"