หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1944

ยามดึก ลานบ้านตระกูลเผิงสิบตระกูลใหญ่ของมณฑลซู

รถไมบัคสีดำคันหนึ่งขับเข้ามาในลานบ้าน ผู้นำตระกูลเผิงลากร่างกายที่เหนื่อยล้าลงมาจากรถ

เขากลับเข้าไปในห้อง ตอนที่จะเปิดไฟในห้อง กลับหยุดมือกะทันหัน

เขาหันไปมองตำแหน่งที่โซฟาภานในบ้าน ขมวดคิ้วเล็กน้อย เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วจึงปิดประตูเดินเข้าไป

ท่ามกลางความมืด ผู้นำตระกูลเผิงเดินมาตรงหน้าโซฟา พูดเสียหนัก “คุณมาทำอะไร”

เสียงดังแปะ เปิดโคมไฟเล็กที่อยู่ข้างโซฟา ส่องทุกอย่างโดยรอบ

บนโซฟา หญิงสาวใส่ชุดสีดำคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ เป็นหญิงสาวคนนั้นที่อยู่ข้างกายเซวียอู่เยี่ยมาตลอด

เธอเหลือบตามองผู้นำตระกูลเผิงหนึ่งที “ทำไม ฉันมาไม่ได้เหรอ”

“คุณอย่าลืมนะ คุณมานั่งตำแหน่งนี้ได้อย่างไร!”

“ตอนนั้น ถ้าหากพวกเราไม่ช่วยฆ่าผู้สืบทอดสองสามคนให้คุณ คุณจะได้นั่งตำแหน่งนี้ไหม”

“ถ้าหากไม่ใช่อู่เยี่ยคอยช่วยคุณอยู่ข้างหลังสองสามครั้ง คุณจะเดินมาถึงจุดนี้ไหม”

คำพูดเหล่านี้ ถ้าหากคนอื่นได้ยิน จะต้องเกิดคลื่นยักษ์พันชั้นแน่นอน

ใครจะคิดว่า ผู้นำตระกูลเผิงขึ้นมานั่งตำแหน่งนี้ด้วยวิธีนี้

เบื้องหลัง ยังมีเซวียอู่เยี่ยคอยผลักดันอยู่

ผู้นำตระกูลเผิงสีหน้าเขินอายเล็กน้อย พูดเบาๆ ว่า “ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”

“เพียงแต่...เพียงแต่คุณมาเวลานี้ ถ้าหากคนอื่นมาเห็นเข้า อย่างนั้น...อย่างนั้นจะไม่ดี...”

“คุณก็รู้ ตอนนี้ครอบครัวสองสามครอบครัวที่มณฑลซู มองหลินมั่วเป็นผู้มีพระคุณหมดแล้ว”

“เกิดเรื่องใหญ่กับหลินมั่นอีกแล้ว คุณวิ่งมาหาผม เอ่อ...ถ้าหากคนอื่นเข้ามาเห็น ไม่แน่อาจจะพุ่งเป้ามาที่พวกเรา!”

หญิงสาวโบกมือ “คุณไม่ต้องกังวล ฉันไม่ได้มาหาคุณให้ทำอะไร ฉันแค่มาถามคุณเรื่องหนึ่ง”

ผู้นำตระกูลเผิงจึงโล่งอก รีบพูดว่า “คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมแค่..แค่เป็นห่วงว่าจะเกิดเรื่องวุ่นวาย!”

“คุณช่วยทำงานให้ผม และยังมีพระคุณของอู่เยี่ย ผมจำได้ขึ้นใจ”

หญิงสาวโบกมือ “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว!”

“อู่เยี่ยไม่ชอบคนพูดจาไร้สาระ เขาชอบดูที่การกระทำ”

ผู้นำตระกูลเผิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หนึ่งที พูดเสียงทุ้มต่ำ “อย่างนั้นคุณอยากรู้เรื่องอะไร”