หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1946

เซวียอู่เยี่ยมือไพล่หลังยืนอยู่ริมหน้าต่าง สายตาคู่นั้นทอดมองทะเลสาบที่อยู่ไกลออกไปอย่างเงียบๆ

หญิงสาวเดินมาอยู่ข้างหลัง เขาก็ไม่หันหน้ากลับมา

มีเพียงคนที่เขาเชื่อใจมากที่สุด เขาถึงจะทำเช่นนี้!

หญิงสาวคนนี้ กับคนขับรถคนสนิท คือคนที่เขาเชื่อใจมากที่สุด

“มีอะไร”

เซวียอู่เยี่ยเอ่ยถามไปเรื่อย

หญิงสาวโน้มตัวเล็กน้อย “คุณหญิงบอกว่า หลินมั่วทำลายจุดตันเถียนแล้ว ชีวิตนี้ไม่สามารถฝึกวรยุทธ์ได้อีก!”

เซวียอู่เยี่ยไม่พูด ยังคงมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนเดิม ดูเหมือนกำลังรออะไรอยู่

หญิงสาวเก้อเขินเล็กน้อย พูดเบาๆ ว่า “ฉันไปที่บ้านตระกูลเผิง ผู้นำตระกูลเผิงก็บอกแบบนี้ค่ะ”

“และ เขาได้เห็นกับตาตัวเอง เป็นหมอเทวดาเซวียทีทานจุดตันเถียนของหลินมั่ว”

“ต่อจากนั้น หลินมั่วก็นอนพักผ่อนอยู่ในห้องคนเดียว อู๋เซวี๋ยนไม่ได้อยู่ข้างกายเขา”

เวลานี้ เซวียอู่เยี่ยจึงหันหน้ากลับมา

เขาเดินไปนั่งริมโต๊ะ มองหญิงสาวหนึ่งที แล้วพูดเบาๆ “เธอไม่เชื่อคำพูดของคุณหญิง”

หญิงสาวแสดงสีหน้าเคอะเขิน ก้มหน้า “ฉัน...ฉันแค่อยากยืนยันให้แน่ใจค่ะ”

“ไม่ว่าอย่างไรตอนนั้นคุณหญิงได้แต่แอบมองอยู่ไกลๆ ถ้หากโดนคนหลอก อย่างนั้น...อย่างนั้น...”

เซวียอู่เยี่ยมองหญิงสาวอย่างเงียบๆ ไม่พูดอะไร

หญิงสาวถูกเขามองจนทนไม่ไหว กัดฟัน “ฉัน..ฉันไม่เชื่อคุณหญิงค่ะ”

“เธอหลังจากที่ได้เจอหลินมั่วครั้งแรก ฉันรู้สึกว่าเธอผิดปกตินิดหน่อย”

“โดยเฉพาะคืนนั้น เธอหลังจากตามหลินมั่วกับอู๋เซวี๋ยนเข้าไปในภูเขาแล้ว ฉันรู้สึกว่าเธอผิดปกติยิ่งกว่าเดิม”

“ต่อมาหลินมั่วไปที่เมืองอวิ๋นอัน เธอไม่ยอมให้ฉันเข้าใกล้แม้แต่น้อย ทุกเรื่อง มีแต่คุณหญิงคอยจับตาดูอยู่คนเดียว”

“ฉัน...ฉันรู้สึกว่า คุณหญิงมีเรื่องอะไรกำลังปิดบังฉันค่ะ”

เซวียอู่เยี่ยหัวเราะเบาๆ “เธอจะปิดบังคุณทำไม”

“เธอกำลังปิดบังผมก็เท่านั้นเอง!”