หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1957

สรุปบท ตอนที่ 1957 หลินมั่วไม่ใช่พวกที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

ตอน ตอนที่ 1957 หลินมั่วไม่ใช่พวกที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า จาก หัตถ์เทวะหมอเทวดา – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 1957 หลินมั่วไม่ใช่พวกที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายสัจนิยม หัตถ์เทวะหมอเทวดา ที่เขียนโดย พลอย เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

เรื่องราวเกี่ยวกับตระกูลซ่งเหล่านี้ นอกจากแมงมุมพิษแล้ว ซ่งลัวอีก็ไม่เคยพูดให้ใครฟังเลย

ชีวิตของเธอในเมืองจิงในช่วงหลายปีนั้นเป็นอย่างไร เธอก็ไม่เคยเอ่ยถึงให้แม้แต่แมงมุมพิษฟัง

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าซ่งลัวอีจะไม่พูดอะไร แต่แมงมุมพิษก็รู้ชัดว่าการใช้ชีวิตของเธอในเมืองจิง คงไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน

ท้ายที่สุด ในฐานะตัวประกัน เธอไม่ได้มีความสำคัญอะไร ในสถานที่ที่อำนาจและอิทธิพลซับซ้อนพัลวันอย่างเมืองจิง

เมื่อนึกถึงหญิงสาวผู้เคยเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของผู้นำตระกูลซ่ง จะต้องกัดฟันทนต่อชีวิตที่ยากแค้น ก็รู้สึกทรมานใจยิ่ง!

อย่างไรก็ตาม เมื่อฟังสิ่งที่ซ่งลัวอีพูดในตอนนี้ แมงมุมพิษก็ตระหนักได้อย่างคลุมเครือว่า ชีวิตของซ่งลัวอีในเมืองจิงอาจไม่ใช่แค่การกัดฟันทนต่อความยากแค้นก็ได้!

“แม่บุญธรรม ตามที่แม่พูดมา แม่ของหลินมั่วก็มาจากเมืองจิงเหมือนกันหรือ”

แมงมุมพิษถามเสียงเบา

ซ่งลัวอีพยักหน้าเล็กน้อย "ถูกต้อง!"

“เธอไม่เพียงแต่มาจากเมืองจิงเท่านั้น แต่ยังมีสถานะที่สูงมากในเมืองจิงในเวลานั้นด้วย”

ดวงตาของแมงมุมพิษเบิกกว้าง สถานะสูงมากในเมืองจิงอย่างนั้นหรือ เธอมีสถานะเป็นอย่างไรกันนะ

เมืองจิงเป็นอย่างไร ที่นั่นมีตระกูลนาล่าซึ่งเป็นตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในหวาซย่า

ต่อหน้าตระกูลนาล่า ยังมีใครกล้าพูดว่าตนมีสถานะสูงส่งอีกล่ะ

แมงมุมพิษสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกระซิบว่า “แม่ของเขา แท้จริงแล้วเป็นใครกันคะ”

ซ่งลัวอียิ้มและไม่ตอบ แต่พูดเบาๆ “ในอนาคต ลูกจะรู้เอง”

“เมื่อตอนที่แม่ไปถึงเมืองจิงครั้งแรก แม่ถูกเหยียดหยามต่างๆ นานา จากพวกที่เรียกว่าลูกเศรษฐีแห่งเมืองจิง”

“ยิ่งไปกว่านั้น คนเหล่านั้นยังรังแกแม่ผู้ไร้ซึ่งที่พึ่งพิง และพยายามทุกวิถีทางที่จะดูถูกแม่!”

“โชคดีที่พ่อของแม่มีความสนิทสนมกับพ่อของเธอ เขาจึงฝากฝังพ่อของเธอให้ช่วยดูแลแม่”

“และพ่อของเธอก็พาแม่ไปอาศัยอยู่ที่บ้าน และเลี้ยงดูให้กินอยู่ด้วยกันกับแม่ของหลินมั่ว”

“ที่เมืองจิง แม่โดนดูถูกเหยียดหยามมานับครั้งไม่ถ้วน ก็ได้แม่ของหลินมั่วคอยช่วยเหลือสนับสนุนมาตลอด”

ดวงตาของแมงมุมพิษเบิกกว้าง แม้ว่าซ่งลัวอีจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่ก็แน่นอนว่าแม่ของหลินมั่วนั้นต้องมีสถานะที่ไม่ธรรมดาในเมืองจิงอย่างแน่นอน

เพราะในสถานที่เช่นเมืองจิงนั้น คือเมืองแห่งพยัคฆ์หมอบมังกรซ่อน

“พ่อของหลินมั่วเป็นคนมีจิตใจเด็ดเดี่ยวแน่วแน่มาก!”

“สำหรับแม่แล้ว ในโลกนี้มีเพียงชายคนนี้เท่านั้น ที่คู่ควรกับแม่ของเขา!”

แมงมุมพิษมองเห็นได้ว่า ในขณะที่ซ่งลัวอีพูดถึงพ่อของหลินมั่ว มีแสงแวววาวส่องประกายในแววตาของเธออย่างชัดเจน

จะเห็นได้ว่า ซ่งลัวอีรู้สึกชื่นชมพ่อของหลินมั่วมากเช่นกัน

เธอยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก

ซ่งลัวอีคือใคร

เธอเป็นถึงภรรยาของเซวียอู่เยี่ย ราชันย์แห่งแดนใต้ ที่มีอำนาจและอิทธิพลเทียมฟ้าในหกมณฑลของดินแดนทางใต้!

ยิ่งไปกว่านั้น ซ่งลัวอียังเป็นคนที่เย่อหยิ่งมาโดยตลอด และไม่เคยมีใครเข้าตาเธอเลยสักคน

เธอกลับชื่นชมพ่อของหลินมั่วเพียงนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่แมงมุมพิษไม่เคยรู้มาก่อน

แมงมุมพิษอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าพ่อของหลินมั่วนั้นเป็นคนแบบไหน ที่สามารถทำให้แม้แต่คนอย่างซ่งลัวอี ยังชื่นชมเขาอย่างจริงใจ

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา