หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1960

เซี่ยซิงกั๋วก็ค่อยๆ เหยียดฝ่ามือทั้งสองออก ข้างหนึ่งอยู่ด้านหลัง อีกข้างหนึ่งอยู่ด้านหน้า ขวางหน้าอกของเขาไว้

ส่วนเข่าทั้งสองของเขางอเล็กน้อย เท้าข้างหนึ่งก้าวถอยหลังไปทางซ้ายครึ่งก้าว และยืนในท่าย่อตัว

ประกายส่องแสงในดวงตาของอู๋เสวียน "หมัดพลังแปดทิศหรือ!"

เซี่ยซิงปังเคยใช้มวยสิงอี้มาก่อน

เซี่ยเชียนซาน เซี่ยเชียนจวิน และคนอื่นๆ ก็เคยใช้มวยสิงอี้เช่นกัน

เขาคิดเสมอว่าเซี่ยซิงกั๋วก็จะใช้มวยสิงอี้ด้วย

ในช่วงเวลานี้ อู๋เสวียนกำลังไตร่ตรองหมัดมวยสิงอี้ของตระกูลเซี่ย และคิดหาวิธีที่จะต่อสู้กับเซี่ยซิงกั๋ว

ไม่คาดคิดว่า เซี่ยซิงกั๋วจะใช้เทคนิคศิลปะการต่อสู้แบบอื่น

วิชาหมัดพลังแปดทิศนี้ แตกต่างจากมวยสิงอี้โดยสิ้นเชิง

และความแข็งแกร่งของเซี่ยซิงกั๋วนั้น สูงกว่าของเซี่ยซิงปังอย่างเห็นได้ชัด

พลังของหมัดพลังแปดทิศที่บรมครูใช้นั้น มันเกินกว่าจะจินตนาการได้เลย

อย่างไรก็ตาม มาถึงขนาดนี้แล้ว การต่อสู้ครั้งนี้จะต้องดำเนินต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

อู๋เสวียนสูดหายใจเข้าลึกๆ รีบชิงก้าวขึ้นมาข้างหน้าก่อน แล้วปล่อยหมัดชกออกไป

เซี่ยซิงกั๋วยื่นมือที่อยู่ข้างหน้าออกมา และคว้าข้อมือของอู๋เสวียนทันที

อู๋เสวียนรีบเกี่ยวข้อมือของตนกลับเข้ามาหาตัวทันที เพื่อจะเกี่ยวเซี่ยซิงกั๋วเข้ามาใกล้ตัวของเขา

หมัดหย่งชุนจะได้เปรียบในระยะประชิด ดังนั้น เมื่ออู๋เสวียนต่อสู้กับผู้อื่น สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการเข้าประชิดศัตรูก่อนเสมอ

ส่วนเซี่ยซิงกั๋วนั้นก็ไม่ได้หลบหลีก และพุ่งเข้ามาจริงๆ

แต่ทว่า เขากลับถือโอกาสนี้ใช้มือข้างหนึ่งเกี่ยวพันรอบแขนของอู๋เสวียน และล็อกแขนของอู๋เสวียนเอาไว้

อู๋เสวียนตกใจ และโจมตีเซี่ยซิงกั๋วด้วยมืออีกข้างทันที

เซี่ยซิงกั๋วยกมืออีกข้างขึ้นเช่นเดียวกัน และแลกหมัดกับอู๋เสวียนมากกว่าสิบครั้ง หลังจากที่ต่อสู้โดยไม่สามารถเอาชนะได้อยู่นาน ในที่สุด อู๋เสวียนก็ผละออกจากมือของเซี่ยซิงกั๋ว

ดวงตาของเซี่ยซิงกั๋วเป็นประกาย จากนั้นเขาก็ส่งเสียงเย้ยหยันออกมาทีหนึ่ง ก่อนที่จะเข้าประชิดและต่อสู้กับอู๋เสวียนต่อไป

“เซี่ยซิงกั๋ว คุณก็นับว่าเป็นบรมครู แต่กลับใช้วิธีที่หน้าไม่อายเช่นนี้มาใช้กับผมหรือ”

เซี่ยซิงกั๋วแทนที่จะโกรธกลับยิ้ม "อู๋เสวียน คุณตื่นเต้นอะไรน่ะ”

“ยังไงวันนี้เราต้องนำตัวหลินมั่วไปให้ได้อยู่ดี คุณก็รู้ผลอยู่แล้ว แล้วจะสนใจทำไม”

“คุณไม่จำเป็นต้องไปสนใจทางนั้น แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อยดีไม่ใช่หรือ”

“ทำไมล่ะ หรือคุณคิดว่าคุณจะสามารถขวางพวกเราได้งั้นหรือ”

สีหน้าของอู๋เสวียนโกรธเกรี้ยวยิ่งขึ้นไปอีก เขาพยายามทำให้เซี่ยซิงกั๋วถอยร่นห่างออกไป แต่เซี่ยซิงกั๋วกลับยังคงประชิดตัวเขาอยู่ตลอด โดยไม่ปล่อยโอกาสให้เขาเลย

ในเวลานี้ คนของตระกูลเซี่ยก็เดินเลี่ยงชายสองคนที่กำลังต่อสู้กัน และรีบบุกเข้าไปในห้อง

อู๋เสวียนตกอยู่ในความสับสน และเปิดช่องโหว่มากมาย เขาจึงถูกเซี่ยซิงกั๋วซัดอยู่หลายครั้ง จนสถานการณ์วิกฤติอย่างยิ่ง

ในขณะที่คนของตระกูลเซี่ยกำลังจะเข้าไปในห้องพักฟื้นของหลินมั่ว ทันใดนั้น ก็มีเสียงทรงพลังดังมาจากด้านนอก "ท่านเซี่ย คุณก็เป็นบรมครูมาเป็นเวลานาน แต่กลับมาลงไม้ลงมือกับรุ่นน้องแบบนี้ หากเรื่องนี้แพร่ออกไป ก็คงไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่ใช่ไหม"

หลังจากได้ยินดังนั้น สีหน้าของเซี่ยซิงกั๋วก็เปลี่ยนไปทันที และเขาก็ตะโกนด้วยเสียงทุ้มต่ำ "เซวียเหล่าอู่!”