หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1961

สีหน้าของคนตระกูลเซี่ยในที่เกิดเหตุทุกคนเปลี่ยนไป ทุกคนต่างมองไปที่ประตู

หรือว่า ราชันย์แห่งแดนใต้เซวียอู่เยี่ยอยู่ที่นี่

ภายใต้การจ้องมองของทุกคน ที่หน้าประตูมีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

คนที่เป็นผู้นำไม่ใช่ใครอื่น ก็คือราชันย์แห่งแดนใต้เซวียอู่เยี่ย!

ตามมาติดๆคือ คนขับรถส่วนตัวของเขา และบังมีเด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาตลอดอีกคนหนึ่ง

ส่วนคนพวกนั้นที่อยู่ข้างหลัง ล้วนเป็นลูกน้องของเซวียอู่เยี่ย!

เมื่อคนเหล่านี้เข้ามา สถานที่นั้นก็คราคร่ำไปด้วยผู้คน คนตระกูลเซี่ย ก็โดนบังคับให้ล่าถอยไปที่มุมๆหนึ่ง

เซวี่ยอู่เยี่ยเดินเข้ามา เมื่อเห็นเซี่ยซิงกั๋วกับอู๋เซวี๋ยนยังคงต่อสู้กัน ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “ทั้งสองท่าน พักสักหน่อยเถอะ!”

พูดจบ เขาก็ก้าวสวบไปอยู่ระหว่างเซี่ยซิงกั๋วกับอู๋เซวี๋ยน

ฝ่ามือทั้งสองถูกผลักออกไปกลางอากาศ ฝ่ามือหนึ่งกระแทกเซี่ยซิงกั๋ว ฝ่ามือหนึ่งปะทะอู๋เซวี๋ยน

ทั้งคู่โดนฝ่ามือของเซวียนอู่เยี่ยไปคนละหมัด เซวียอู่เยี่ยยังคงยืนอยู่ที่เกิดเหตุ อย่างนิ่งเฉย แต่ขณะเดียวกันชายทั้งสองคนนั้นกลับถอยหลังไปสามก้าว

ทุกคนในที่เกิดเหตุตกตะลึง ความแข็งแกร่งของเซวียอู่เยี่ย ก็ช่างน่ากลัวเกินไปหน่อยนะ

อู๋เซวี๋ยนยืนที่ประตู เหลือบมองเซวียอู่เยี่ยอย่างลึกซึ้ง และไม่พูดไม่จา

ทว่าสีหน้าของเซี่ยซิงกั๋วเปลี่ยนไป

ครั้งนี้ เดิมทีเซี่ยซิงกั๋ววางแผนให้เวลาหลินมั่วหนึ่งสัปดาห์ ยังไงเขาก็เอาพระอรหันต์เหล็กมาจากหลี่เถียจุ่ยได้แล้ว

แต่ว่า ต่อมาเมื่อได้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นทางฝั่งมณฑลซู โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่รู้ว่าวรยุทธ์ของหลินมั่นโดนทำลายสิ้น เขาก็รีบพาคนของตระกูลเซี่ยออกมาทันที

เพราะเขารู้ชัดแจ้งดีว่า เซวียอู่เยี่ยก็จับจ้องไปที่หลินมั่วเช่นกัน

หลินมั่วกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ เซวียอู่เยี่ยจะต้องใช้โอกาสนี้ออกโรงปกป้องหลินมั่วแน่

ดังนั้น พวกเขาจึงเพิกเฉยต่อคำสัญญาก่อนหน้านี้ และวิ่งมาที่นี่จับหลินมั่วก็เพื่อต้องการตัดปมโดยเร็ว อาศัยที่เซวียอู่เยี่ยยังไม่มา จะได้ลงมือได้ และพาหลินมั่วไป

ขอแค่พาหลินมั่วออกจากเขตชายแดน เซวียอู่เยี่ยก็ไม่มีปัญญาทำอะไรพวกเขาได้แล้ว!

เซี่ยซิงกั๋วมาด้วยตัวเอง ก็เพือที่จะต่อสู้กับอู๋เซวี๋ยน ส่วนคนของตระกูลเซี่ย ก็จะอาศัยโอกาสนี้พาหลินมั่วไป

เซี่ยซิงกั๋วเมินเฉย และตรงเข้าเปลี่ยนเรื่องทันที “ในเมื่ออู่เยี่ยมาแล้ว ถ้างั้นวันนี้ ก็ขอให้อู่เยี่ยนำความยุติธรรมมาให้ตระกูลเซี่ยของพวกเราด้วย!”

“หลินมั่วคนนี้ฆ่าลูกชายของผม แล้วยังฆ่าน้องชายของผม ก่ออาชญากรรมที่ร้ายแรง”

“ในความคิดของอู่เยี่ย เรื่องนี้ควรจัดการอย่างไร”

เซวียอู่เยี่ยเหลือบมองเซี่ยซิงกั๋ว และพูดเบาๆ ว่า “ฆ่าคน ก็ย่อมต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”

แสงแวบวาบฉายในดวงตาของเซี่ยซิงกั๋ว “อู่เยี่ยเข้าใจในความยุติธรรมอย่างแท้จริง!”

“ด้วยคำพูดของอู่เยี่ย พวกเราก็วางใจได้แล้ว!”

“เชียนซาน ไปล้างแค้นให้น้ากับน้องชายของนายเถอะ!”

เซี่ยเชียนซานหัวเราะเสียงดัง ถลันตรงเข้าไปในห้อง

แต่ว่า เพิ่งเดินได้เพียงสองก้าว ก็โดนเด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเซวียอู่เยี่ยหยุดเอาไว้

เซี่ยซิงกั๋วทำเป็นไม่เข้าใจ แล้วพูดเบาๆ ว่า “อู่เยี่ย คุณคงไม่ปกป้องฆาตกรที่ลงมือฆ่าคนหรอกนะ”