หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1970

เพราะคำถามประโยคหนึ่งของคุณนายเซวีย

ทำให้บรรยากาศในงานเลี้ยงเริ่มตึงเครียดขึ้นมาทันที

ในฐานะไท่จื่อแห่งไห่เฉิง แม้ว่าเขาจะมีนิสัยรักอิสระและเรียบง่าย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีสมอง

แต่ถ้าเป็นคนฉลาด ในเวลานี้ก็ควรเห็นด้วยอย่างว่านอนสอนง่าย

เมื่อเปรียบเทียบกับพี่น้องแล้ว เซวียอู่เยี่ยถึงจะเป็นที่พึ่งที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขาแม่ลูก

แม้แต่น้าของเขาหั่วหวาก็เป็นเพียงนายพล ที่เป็นลูกน้องของอู่เยี่ย

เขาเหลือบมองแม่ของเขาก่อน แล้วจึงเงยหน้ามองคุณนายเซวียอีกครั้ง

แล้วไท่จื่อก็ยักไหลอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็แทะก้ามปูต่อ

“มีชีวิตอยู่มานานหลายปี คนที่สามารถทำให้ผมเลื่อมใสได้มีน้อยมาก”

กินเนื้อปูตัวอ้วนไปด้วย พูดไปด้วย

“แต่ที่อายุเท่ากัน ก็มีเพียงหลินมั่วคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำให้ผมเลื่อมใส

เขาช่วยชีวิตผมไว้ ผมเรียกเขาว่าพี่ชาย นี่คือเรื่องที่จะทำไปตลอดชีวิตนี้”

“หากเซวียอู่เยี่ยไม่ชอบ ผมกับแม่ก็สามารถอนู่ให้ห่างเขา แต่หากหลินมั่วมีอันตราย ผมไท่จื่อ จะไม่ยอมนิ่งดูดาย”

“วู้ มิเสียแรงที่เป็นปูเพิ่งจับมาได้ รสชาติสดอร่อย”

พูดจบก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้น ยังคงเพลิดเพลินกับอาหารอร่อยต่อไป

ท่าทางแบบนี้ก็ชัดเจนพอแล้ว ไม่ว่าจะอยู่ใกล้หรือไกล รับประกันว่าหลินมั่วจะปลอดภัย

แม่ม่ายดำที่อยู่อีกด้าน ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองมากนักต่อการตัดสินใจของลูกชาย

ไม่ว่าลูกชายของตัวเองจะเลือกอะไร เธอก็สนับสนุนโดยไม่มีเงื่อนไข

แต่ว่าพอเห็นสีหน้าดำคล้ำของคุณนายเซวีย เธอก็รีบพูดว่า

“เจ้าเด็กเหลือขอ ทำไมพูดกับย่าบุญธรรมของลูกอย่างนี้”

พูดพลางตบไปที่ท้ายทอยของไท่จื่อหนึ่งป้าบ

แล้วหันมาพูดกับคุณนายเซวียอีกว่า

“แม่บุญธรรม คำพูดของเด็กๆ คุณไม่ต้องกังวลให้มากไปนะคะ

คนหนุ่มสาวน่ะค่ะ มักชอบแสวงหาความจงรักภักดีบนโลก”

“รอเขาโตกว่านี้อีกสักหน่อย เข้าใจเรื่องราวมากกว่านี้อีกสักนิดก็มีสติเองค่ะ”

หลังจากพูดไป คุณนายเซวียก็เข้าใจความหมายของแม่ม่ายดำ

ถึงแม้ไม่ได้ปฏิเสธการตัดสินใจของลูกชาย แต่ฝ่ายโน้นก็มีทัศนคติที่ชัดเจนแบบเดียวกัน

เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง คุณนายเซวียก็พยักหน้า

เมื่อรู้ผลการทดสอบแล้ว คุณนายเซวียก็ไม่เสแสร้งอีกต่อไป และได้กระซิบว่า: