หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 198

สีหน้าของฟังอวี้เลี่ยงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ตอนแรกเขาคิดว่าความสัมพันธ์หลินมั่วกับซ่งจื่อหลานธรรมดา

เขายืนยันว่าหลินมั่วต่อยตีคนและซ่งจื่อหลานเห็นแก่หน้าพวกเขาเลยไม่เอาเรื่อง

นึกไม่ถึงเลยว่าซ่งจื่อหลานจะปกป้องพวกเขาขนาดนี้

ตระกูลฟังของฟังอวี้เลี่ยงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลซ่งของซ่งจื่อหลาน

ตามหลักแล้วซ่งจื่อหลานจะไม่โจมตีเขาในที่สาธารณะแบบนี้

แต่ตอนนี้ซ่งจื่อหลานไม่ไว้หน้าเขาเลย ซึ่งก็เพียงพอแล้วที่แสดงให้เห็นว่าซ่งจื่อหลานให้ความสำคัญกับสองคนนี้มาก

ใบหน้าของฟังอวี้เลี่ยงแดงก่ำ ผู้คนมากมายมองมาที่เขาและเขาไม่สามารถถอยได้

“พี่หลาน ที่แท้ก็เป็นเพื่อนของพี่นี่เอง งั้นผมคงจะเข้าใจผิดแล้ว”

“แต่ว่า ถึงจะเป็นเพื่อนของพี่ ก็ไม่สามารถที่จะมาติ่ยตีคนในงานเลี้ยงระดับไฮเอนด์ได้!”

“คนที่มาที่นี่ในวันนี้ล้วนแต่เป็นคนสำคัญทางสังคมของเมืองก่วงหยางและพวกเขาล้วนเป็นคนมีอารยะ”

“เขามาลงมือต่อยตีคนที่นี่ ยังไงไม่เหมาะสมใช่ไหม”

ทุกคนรอบตัวต่างกระซิบกระซาบ การต่อยตีใครสักคนมันผิดจริงๆ

ซ่งจื่อหลานยิ้มเย้ย "ฟังอวี้เลี่ยง นายต้องการจทำให้เรื่องมันใหญ่โตให้ได้ใช่ไหม"

“คิดว่าฉันโง่เหรอ?”

“คุณหลินเป็นสุภาพบุรุษมาก ถ้านายไม่ไปล้ำเส้นเขา เขาไม่มีทางลงมือตามอำเภอใจหรอก”

“ถ้าจำไม่ผิด คนที่ถูกตีน่าจะเป็นคนที่คิดร้ายกับคุณนายหลิน ดังนั้นเขาก้เลยถูกตีสินะ?”

“ในสถานการณ์เช่นนี้ ถ้าคุณหลินไม่ลงมือ เขายังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า?”

เมื่อกล่าวประโยคนี้ออกมา ก็ดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากมายรอบตัว

โดยเฉพาะพวกที่พาเพื่อนผู้หญิงมาที่งานเลี้ยง พวกเขาจะไม่โกรธเหรอถ้าเพื่อนผู้หญิงของพวกเขาถูกรังควาน?

ฟังอวี้เลี่ยงดูไปไม่เป็นและกัดฟันตอบ "พี่หลาน ปกติพวกเราก็แค่ขอให้พวกเขาจัดการกับเรื่องอะไรนิดหน่อย ผิดตรงไหนเหรอ?"

“เป็นเขาที่ลงมือตีคนก่อน หรือว่าเป็นความผิดของพวกผม?”

ซ่งจื่อหลาน "ใครถูกใครผิด ทุกคนมีความยุติธรรมในตัวเอง"

“ฟังอวี้เลี่ยง ถ้านายไม่มั่นใจ ฉันสามารถนำจอมอนิเตอร์ของงานเลี้ยงมาให้นายได้ หรือไม่ก็ให้ทุกคนตัดสิน?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟังอวี้เลี่ยงก็รู้สึกผิดหวัง

หากเอามอนิเตอร์มาตริงๆ สถานการณ์ในตอนนั้นจะถูกเปิดเผยหมด

ไม่เพียงแต่ลูกน้องของเขาเท่านั้น คำพูดและการกระทำของเขาก็จะถูกปิดเผยด้วยเช่นกัน

ถึงเวลานั้นเขาเองจะต้องอับอายจนหน้าแทบแทรกแผ่นดิน

ซ่งจื่อหลานไม่สนใจเขาและเดินตรงไปที่หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าเพื่อแสดงความขอโทษ

“คุณหลิน คุณนายหลิน ฉันขออภัยที่มาสายค่ะ”

“ลูกน้องพวกนี้โง่เขลาและสร้างความขุ่นเคืองแก่ท่านทั้งสอง ฉันมาที่นี่เพื่อขอโทษแทนพวกเขา!”

ทุกคนรอบๆตกใจ

ซ่งจื่อหลานมีฐานะขนาดไหน ไม่นึกเลยว่าต้องขอโทษคู่รักคู่นี้?

คู่รักสองคนนี้มีภูมิหลังอะไร?

สวี่ปั้นซย่ารีบยิ้มและพูดว่า “พี่หลาน คุณขี้เกรงใจไปแล้ว”

“ก็ไม่ได้มีเรื่องอะไร ยังต้องขอบคุณพี่หลานมากๆสำหรับคำเชิญในคืนนี้!”

ซ่งจื่อหลานยิ้ม “คุณหลินและคุณนายหลินมาร่วมงานเลี้ยงนี้ ถือเป็นเกียรติของฉัน”

“คุณหลิน คุณนายหลิน เดี๋ยวฉันจะแนะนำให้คุณได้รู้จักกับเพื่อนร่วมงานในสาขาการแพทย์”

“พวกเขาล้วนเป็นผู้ประกอบการรายใหญ่ในเมืองก่วงหยาง!”

สวี่ปั้นซย่าดีใจมาก "ขอบคุณพี่หลานมาก"

ซ่งจื่อหลานยิ้มเบาๆ และกำลังจะพูด จู่ๆก็มีเสียงเย็นยะเยือกๆ มาจากด้านหลัง

“จื่อหลาน ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องแนะนำเพื่อนให้พวกเขารู้จัก!”

“เพราะพวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้เลย!”

จากเสียงนี้ หลี่เหิงเดินเข้ามาพร้อมกับกลุ่มคนที่เดินหน้าเชิ่ด

คนกลุ่มนี้เป็นรุ่นน้องของตระกูลหลักทั้งสิบ แม้แต่โจวเจ๋อก็เป็นหนึ่งในนั้น

นอกจากนี้ สวี่ฉังหย่วนยังเดินเข้ามาอย่างเย่อหยิ่งราวกับว่าเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา

เมื่อเห็นหลินมั่วและสวี่ปั้นซย่า สวี่ฉังหย่วนก็หัวเราะเยาะอย่างภูมิใจ

เมื่อเห็นหลี่เหิง ใบหน้าของซ่งจื่อหลานก็เย็นชาเล็กน้อย "หลี่เหิง คุณมาได้ยังไง?"

“คุณหลินและคุณนายหลินได้รับเชิญจากฉันให้มางานเลี้ยงนี้ ทำไมคุณถึงบอกว่าพวกเขาไม่มีคุณสมบัติ”