หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 199

หลี่เหิงพูดเบา ๆ "จื่อหลาน ตระกูลหลักทั้งสิบให้คุณดูแลงานเลี้ยงอวิ๋นติ่ง ไม่ได้ให้คุณมาก่อกวน"

"คุณสมบัติในการเข้าร่วมงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งนั้นเข้มงวดมาก ไม่ใช่แค่ใครหน้าไหนก็สามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งได้"

“สองคนนี้เพิ่งเปิดบริษัทยาเล็กๆ และพวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมงานเลี้บงอวิ๋นติ่งเลย!”

“ยิ่งไปกว่านั้น ชายคนนี้ยังเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิง เกาะผู้หญิงกิน”

“เธอให้ไอ่ไก่อ่อนที่เกาะผู้หญิงกินมาร่วมงานเลี้ยง นี่มีแต่จะเป็นการดูถูกแขกผู้มีเกียรติเท่านั้น!”

ทันทีที่คำประโยคนี้ออกมา คนรอบข้างก็ตะโกนโห่ขึ้นมาทันที

“อะไรนะ ผู้ชายคนนั้นเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิง?”

“ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงอะไร ก็แค่ไอ่ไก่อ่อน!”

“ฉันนึกออกแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะชื่อสวี่ปั้นซย่า ซึ่งเคยเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมืองก่วงหยาง ลูกเขยที่เธอรับสมัครแล้วให้แต่งเข้าบ้านช่างเป็นคนไม่เอาอ่าวจริงๆ!”

“ที่แท้ก็เป็นพวกเขานี่เอง ตระกูลนี้ยากจนมากนี่ พวกเขาถึงโผล่มาเข้าร่วมงานเลี้ยนอวิ๋นติ่งได้อย่างไร?”

“หลังจากนี้การตรวจสอบการเข้าร่วมงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งก็กลายเป็นเรื่องสบายๆ หมาแมสตัวไหนสามารถมาร่วมงานเลี้ยงได้?”

“ฉันว่า ต่อจากนี้เราไม่ต้องให้ความสำคัญกับงานเลี้ยงนี้มากขนาดนั้น งานเลี้ยงอวิ๋นติ่ง ไม่ได้มีมาตฐานเหมือนแต่ก่อนแล้ว !”

ผู้คนพากันถกเถียงและคำพูดนั้นเต็มไปด้วยการดูถูกแลเหยียดหยาม

สีหน้าของซ่งจื่อหลานเปลี่ยนไปทันที เธอมองออกว่าครั้งนี้หลี่เหิงมาที่นี่เพื่อมาหาเรื่อง

“หลี่เหิง คุณหมายความว่ายังไง”

ซ่งจื่อหลานถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

หลี่เหิง "จื่อหลาน ผมก็ทำเพื่อคุณเช่นกัน"

"ตระกูลหลักทั้งสิบมอบความไว้วางใจให้คุณดูแลงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งเพราะพวกเขาเชื่อใจคุณ"

“คุณก็ต้องทำตัวให้คู่ควรกับความไว้วางใจจากตระกูลหลักทั้งสิบ ไม่ใช่จะพาใครก็ได้เข้ามาในงาน”

“คุณทำแบบนี้ จะไม่ทำให้ท่านผู้อาวุโสที่ไว้ใจคุณถอดใจเหรอ?”

สวี่ปั้นซย่าและหลินมั่วขมวดคิ้ว หลี่เหิงนี่ยโสโอหังไม่เห็นหัวใครจริงๆ

สองคนนี้อยู่นี่แล้วยังพ่นคำสบถมาเรื่อยๆนี่มันว่ากันชัดๆ!

ซ่งจื่อหลานพูดอย่างหงุดหงิด “หลี่เหิง คุณจะพูดจะจาอะไรก็ให้เคารพกันหน่อย!”

“คุณหลินและคุณนายหลินเป็นเพื่อนของฉันและคุณหลินเป็นผู้ช่วยให้ลูกสาวฉันรอด”

“คุณดูหมิ่นพวกเขาเท่ากับคุณดูถูกฉัน!”

หลี่เหิงยิ้มเยาะ "ผู้ช่วยให้รอดอะไรกัน มันก็แค่กลอุบายของจอมวายร้ายที่น่ารังเกียจเท่านั้นแหล่ะ!"

“จื่อหลาน คุณไม่เข้าใจจริงๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ?”

“ชายแซ่หลินนี่เป็นแค่ไอ่ไก่อ่อน ใช้ประโยชน์จากเรื่องลูกสาวของคุณเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดคุณ”

“ต้องชื่นชมที่คุณซาบซึ้งกับเขาขนาดนี้ จื่อหลาน คุณยังไร้เดียงสาเกินไป คุณนี่ไม่เข้าใจจิตใจมนุษย์ที่ชั่วร้ายบนโลกนี้เสียเลย!”

ซ่งจื่อหลานโกรธมาก "หลี่เหิง พอแล้ว!"

“ถ้าคุณยังพูดแบบนี้อีก อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

สีหน้าของหลี่เหิงเปลี่ยนไป "ทำไมคุณไม่เชื่อคำพูดของผม?"

สวี่ฉังหย่วนรีบรุดเข้ามาทันที "ประธานซ่ง คุณชายหลี่พูดถูก"

“สิ่งที่คุณชายหลี่ทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อคุณ”

“อย่าทำให้ความตั้งใจของคุณชายหลี่ผิดหวัง!”

“ถ้าให้ผมพูด คุณควรจะไล่สองคนนี้ออกไปนะ”

“คุณชายหลี่ถึงจะคุยดีๆ หลินมั่วคนนี้ก็แค่ไก่อ่อนที่เกาะผู้หญิงกิน”

“การเชิญเขามาที่งานเลี้ยงไม่เพียงแต่เป็นการดูถูก แต่ยังเป็นการดูถูกตัวคุณเองด้วย!”

ขณะที่สวี่ฉังหย่วนกำลังพูด เขาก็ตั้งใจเหลือบมองไปที่หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่า

เขาได้วางแผนไว้ในใจ ว่าจะไล่สองคนนี้ออกไปต่อหน้าผู้คน

ด้วยวิธีนี้ เขาก็จะเป็นคนตระกูลสวี่คนแรกที่ได้เข้างานเลี้ยงแล้ว

ซ่งจื่อหลานโกรธมาก "คุณเป็นใครกัน?"

“ตรงนี้มีที่ให้คุณพูดได้เหรอ?”

“หลี่เหิง คนที่คุณพามาไม่รู้จักกฎซักคนเลยใช่ไหม?”

หลี่เหิงดูเก้ๆกังๆและจ้องไปที่สวี่ฉังหย่วนอย่างเคืองๆ "ใครบอกให้นายพูด?"

"ไสหัวออกไป!"

สวี่ฉังหย่วนอดไม่ได้ที่จะตะลึงสักครู่ เขาไม่นึกเลยว่าเขาจะจบลงด้วยการพูดสองสามคำแบบนี้กับหลี่เหิง

"คุณชายหลี่ ผม...ผมกำลังช่วยพูดแทนคุณนะ..."

สวี่ฉังหย่วนรีบพูด

หลี่เหิงโมโหมาก "หุบปาก!"

“นายคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ฉันต้องการให้นายช่วยพูดเหรอ”

หน้าของสวี่ฉังหย่วนซีด และตอนนี้เขาตระหนักว่าในสายตาของหลี่เหิง เขาเทียบไม่ได้แม้แต่สุนัข