หลี่เหิงพูดเบา ๆ "จื่อหลาน ตระกูลหลักทั้งสิบให้คุณดูแลงานเลี้ยงอวิ๋นติ่ง ไม่ได้ให้คุณมาก่อกวน"
"คุณสมบัติในการเข้าร่วมงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งนั้นเข้มงวดมาก ไม่ใช่แค่ใครหน้าไหนก็สามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งได้"
“สองคนนี้เพิ่งเปิดบริษัทยาเล็กๆ และพวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมงานเลี้บงอวิ๋นติ่งเลย!”
“ยิ่งไปกว่านั้น ชายคนนี้ยังเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิง เกาะผู้หญิงกิน”
“เธอให้ไอ่ไก่อ่อนที่เกาะผู้หญิงกินมาร่วมงานเลี้ยง นี่มีแต่จะเป็นการดูถูกแขกผู้มีเกียรติเท่านั้น!”
ทันทีที่คำประโยคนี้ออกมา คนรอบข้างก็ตะโกนโห่ขึ้นมาทันที
“อะไรนะ ผู้ชายคนนั้นเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิง?”
“ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงอะไร ก็แค่ไอ่ไก่อ่อน!”
“ฉันนึกออกแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะชื่อสวี่ปั้นซย่า ซึ่งเคยเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมืองก่วงหยาง ลูกเขยที่เธอรับสมัครแล้วให้แต่งเข้าบ้านช่างเป็นคนไม่เอาอ่าวจริงๆ!”
“ที่แท้ก็เป็นพวกเขานี่เอง ตระกูลนี้ยากจนมากนี่ พวกเขาถึงโผล่มาเข้าร่วมงานเลี้ยนอวิ๋นติ่งได้อย่างไร?”
“หลังจากนี้การตรวจสอบการเข้าร่วมงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งก็กลายเป็นเรื่องสบายๆ หมาแมสตัวไหนสามารถมาร่วมงานเลี้ยงได้?”
“ฉันว่า ต่อจากนี้เราไม่ต้องให้ความสำคัญกับงานเลี้ยงนี้มากขนาดนั้น งานเลี้ยงอวิ๋นติ่ง ไม่ได้มีมาตฐานเหมือนแต่ก่อนแล้ว !”
ผู้คนพากันถกเถียงและคำพูดนั้นเต็มไปด้วยการดูถูกแลเหยียดหยาม
สีหน้าของซ่งจื่อหลานเปลี่ยนไปทันที เธอมองออกว่าครั้งนี้หลี่เหิงมาที่นี่เพื่อมาหาเรื่อง
“หลี่เหิง คุณหมายความว่ายังไง”
ซ่งจื่อหลานถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
หลี่เหิง "จื่อหลาน ผมก็ทำเพื่อคุณเช่นกัน"
"ตระกูลหลักทั้งสิบมอบความไว้วางใจให้คุณดูแลงานเลี้ยงอวิ๋นติ่งเพราะพวกเขาเชื่อใจคุณ"
“คุณก็ต้องทำตัวให้คู่ควรกับความไว้วางใจจากตระกูลหลักทั้งสิบ ไม่ใช่จะพาใครก็ได้เข้ามาในงาน”
“คุณทำแบบนี้ จะไม่ทำให้ท่านผู้อาวุโสที่ไว้ใจคุณถอดใจเหรอ?”
สวี่ปั้นซย่าและหลินมั่วขมวดคิ้ว หลี่เหิงนี่ยโสโอหังไม่เห็นหัวใครจริงๆ
สองคนนี้อยู่นี่แล้วยังพ่นคำสบถมาเรื่อยๆนี่มันว่ากันชัดๆ!
ซ่งจื่อหลานพูดอย่างหงุดหงิด “หลี่เหิง คุณจะพูดจะจาอะไรก็ให้เคารพกันหน่อย!”
“คุณหลินและคุณนายหลินเป็นเพื่อนของฉันและคุณหลินเป็นผู้ช่วยให้ลูกสาวฉันรอด”
“คุณดูหมิ่นพวกเขาเท่ากับคุณดูถูกฉัน!”
หลี่เหิงยิ้มเยาะ "ผู้ช่วยให้รอดอะไรกัน มันก็แค่กลอุบายของจอมวายร้ายที่น่ารังเกียจเท่านั้นแหล่ะ!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...
ควยๆๆๆๆควย นิยายเหี้ย สัตว์...