หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2006

แสงไฟตัดสลับ รถสินค้าขนาดใหญ่กำลังขับอยู่

หลินมั่วและผู้ร่วมเดินทางก้าวเข้าสู่การเดินทางอีกครั้ง

เหลือบมองทางด้านหลังแวบหนึ่ง ขณะที่สบสายตากับจู๋เยี่ยชิง ท่าทางดุร้ายจางๆ ก็ปรากฏให้เห็นทันที

น่ากลัวจนไท่จื่อรีบหันกลับมา

“พี่!”

เขาดึงเสื้อของหลินมั่ว หลังจากนั้นเขาก็เลิกคิ้วไปทางด้านหลัง

“เอาล่ะ ไม่ต้องสงสัยแล้ว”

“นี่คือลูกศิษย์ของราชาดาบร้อยชัยจางไป่หลิง จู๋เยี่ยชิง”

“ก่อนหน้านี้เคยมีปฏิสัมพันธ์กันมาบ้าง”

พระเจ้า ลูกศิษย์ของจางไป่หลิง

หลังจากทราบตัวตนของจู๋เยี่ยชิง แม้แต่อู๋เสวียนซึ่งกำลังขับรถอยู่ ก็เกือบจะขับผิดทางแล้ว

มิน่าถึงได้เย่อหยิ่งขนาดนี้

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้หลินมั่วเลยถามถึงปมในใจ

“ใช่แล้ว คุณพบร่องรอยของผมได้ยังไง”

หากเรื่องนี้ยังไม่กระจ่าง ต่อไปยังมีการเดินทางอีกหนึ่งวัน

“พี่ชายฉันเป็นคนบอก เขาบอกว่าพวกคุณจะมาเส้นทางนี้ ให้ฉันรอคุณอยู่ที่จุดพักก็พอ”

“ส่วนพี่ชายฉันรู้ได้ยังไงว่าคุณจะมาที่นี่ ฉันไม่รู้แล้ว”

พอจู๋เยี่ยชิงเอ่ยถึงจางจิ่วต้วนพี่ชายของเธอ ดูเหมือนว่าหลินมั่วจะเข้าใจแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ดูเหมือนว่าราชาดาบร้อยชัยจะจับตาดูตนเองแล้ว

“คุณเยี่ยชิง คุณมาตามหาผมไกลแสนไกลแบบนี้ มีเรื่องสำคัญอะไรหรือเปล่า”

มีเพียงรู้จุดประสงค์ของจู๋เยี่ยชิงให้ชัดเจนเท่านั้น ถึงจะรู้ท่าทีของราชาร้อยดาบร้อยชัยได้

“ครั้งก่อนใช้ยารักษาบาดแผลภายนอกที่คุณกลั่น”

“รู้สึกว่าประสิทธิภาพไม่เลว ครั้งนี้ฉันเลยมาหาคุณ หลักๆ ก็คือเอายาอายุวัฒนะให้ฉันกับพี่ชายสักหน่อย”

พอได้ยินแบบนี้ หลินมั่วก็แอบโล่งอก

ขอเพียงเด็กสาวคนนี้ไม่มาสร้างความเดือดร้อนให้ตนเอง เช่นนั้นก็แปลว่าครั้งนี้กองกำลังของจางไป่หลิงไม่มีทางลงมือแล้ว

เพียงแค่จับตาดูร่องรอยของตนเองเท่านั้น

แน่นอนว่าที่หลินมั่วแน่ใจได้แบบนี้ ทั้งหมดมาจากความเข้าใจของจู๋เยี่ยชิง

เด็กสาวคนนี้เป็นคนมีอะไรก็พูดแบบนั้น ไม่มีนิสัยพูดอ้อมค้อม

ไม่มีแผนการชั่วๆ หรือมีแผนการอะไรก็ไม่ต้องพูดแล้ว

มีปัญหาอะไร แทงหนึ่งครั้งก็จัดการได้แล้วไม่ใช่เหรอ

“ไม่เป็นไร ฉันยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการ”

“ไม่มีเวลาล่าช้า หลังจากไปถึงเมืองจิงพร้อมกับคุณ คุณรีบลงกลั่นซะ”

“พอฉันได้ยาอายุวัฒนะแล้วก็จะกลับไป”

ถึงแม้ว่าน้ำเสียงจะเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

แต่หลินมั่วกลับรู้สึกอบอุ่นใจ นี่เธอคิดจะคุ้มกันเขาไปยังเมืองจิงตลอดทาง

ในเมื่อจางจิ่วต้วนเปิดเผยร่องรอยของเขากับจู๋เยี่ยชิง

ดังนั้นเขาต้องอธิบายความลำบากของหลินมั่วในขณะนี้กับเธอด้วยอย่างแน่นอน

“งั้นก็ขอบคุณคุณเยี่ยชิงมาก”

หลินมั่วหันกลับมา แล้วกล่าวพร้อมคารวะ

ครั้งนี้ จู๋เยี่ยชิงไม่ตอบ เพียงแค่ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

รถสินค้ายังคงขับอยู่บนทางด่วน

มีกองกำลังที่แข็งแกร่งเป็นพื้นฐาน ขับรถเป็นเวลานานจึงไม่ส่งผลกระทบใดๆ ต่ออู๋เสวียน

ตรงกันข้ามหลินมั่วกับไท่จื่อซึ่งนั่งบนรถกลับง่วงนอนอย่างมาก

ส่วนจู๋เยี่ยชิงที่อยู่ทางด้านหลังยังคงเอาดาบขนาดใหญ่ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเขาวางขวางไว้บนต้นขาทั้งสองข้าง

แล้วหลับตาพักผ่อน ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่