หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2007

หลังจากฟ้าสาง การเดินทางบนทางด่วนยังห่างจากเมืองจิงอีกครึ่งวัน

ถึงแม้จะไม่มีความรู้สึกเหนื่อยล้ามากนัก แต่มองทางด้านหน้าเป็นระยะเวลานาน ดวงตาจึงเมื่อยล้าและปูดบวมเล็กน้อย

ไฟเบรกสว่างขึ้น รถสินค้าค่อยๆ หยุดลง

ลดปีกหมวกลงต่ำ แล้วเปิดหน้าต่างรถ

“พี่ชาย ทำไมจู่ๆ ถึงกั้นไว้ล่ะ”

พนักงานขับคันข้างๆ มีน้ำใจ

“ดูเหมือนว่าข้างหน้าจะเกิดอุบัติเหตุใหญ่”

“ทางด่วนไปยังเมืองจิงเลยถูกปิดไว้ชั่วคราว”

คนพูดไม่ระวัง คนฟังกลับระวังมาก

ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถยืนยันได้ว่าเป็นข่าวจริงหรือเท็จ แต่อู๋เสวียนยังปลุกสองคนที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมา

“เกิดอะไรขึ้นเหรอเหล่าอู๋!”

หลังจากหาว ไท่จื่อก็เอ่ยถามด้วยความงัวเงีย

หลังจากอธิบายเรื่องราวไปอย่างง่ายๆ หลินมั่วก็มีกำลังวังชาขึ้นมาทันที

“ถ้าหากมีคนจงใจเตรียมการไว้ พวกเราจอดตรงนี้ก็คงไม่มีความหมายอะไร”

“ควรลงมือยังไงก็จะลงมือ”

เขามองหนทางข้างหน้าและครุ่นคิดครู่หนึ่ง

“เหล่าอู๋ ลงจากทางด่วนเถอะ พวกเราอ้อมไปใช้ทางสายรองกัน”

อู๋เสวียนผงกหัว รถสินค้าติดเครื่องอีกครั้ง

ติดตามขบวนรถที่อยู่ข้างหน้า อู๋เสวียนเลือกทางออกใกล้ๆ ทางหนึ่ง แล้วลงจากทางด่วน

พอทุกคนมาถึงทางหลวงแผ่นดินหกเลน ทุกคนก็เริ่มตึงเครียด

“ระวังรอบด้านเอาไว้ ถนนเส้นนี้ผิดปกติเล็กน้อย”

พอเห็นรถยนต์ที่อยู่ใกล้ตัวน้อยลงเรื่อยๆ หลินมั่วจึงออกปากเตือน

ตามหลักแล้ว ยิ่งใกล้วันจัดงานแข่งขันยอดหมอเทวดาหวาซย่ามากเท่าไหร่

ไม่ว่าจะเป็นหมอเทวดาที่เข้าร่วมการแข่งขัน หรือว่าผู้ชมการแข่งขันที่มาจากทั่วหวาซย่า

ต่างก็ต้องใช้เวลาสองสามวันนี้ เพื่อรีบเดินทางมายังเมืองจิง

ช่วงที่รถยนต์ควรจะติด เวลานี้กลับเงียบเหงาเล็กน้อย

ตามการเตือนของหลินมั่ว อู๋เสวียนจึงค่อยๆ ลดความเร็วลง

หลังจากขับรถด้วยความเร็วต่ำมาครึ่งชั่วโมง

เรื่องที่พวกเขาเป็นกังวล ในที่สุดก็เกิดขึ้น

เมื่อมองผ่านกระจกมองหลัง รถเอสยูวีสีดำขนาดใหญ่หลายสิบคัน กำลังตามมาอย่างรวดเร็ว

“หลินมั่ว พวกเขามาแล้ว!”