หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2008

เมืองจิง

ศูนย์กลางที่รวมอำนาจเอาไว้

ไม่ได้พูดเกินจริง หากหิ้วคนบนถนนขึ้นมาหนึ่งคน

บางทีกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังเขาอาจจะเหนือกว่าตระกูลชั้นหนึ่งของระดับมณฑล

พอเข้าใกล้การแข่งขันยอดหมอเทวดา ตัวแทนกองกำลังทั่วทั้งหวาซย่าต่างก็คิดแห่กันมาที่นี่

ซึ่งมันทำให้เมืองจิงคึกคักมากขึ้น

พอทะลุผ่านประตูเมืองที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของประวัติศาสตร์ ก็เป็นที่อยู่อาศัยของผู้มีอิทธิพลระดับสูงสุดของเมืองจิง เขตเมืองเก่า

นี่เป็นสถานที่แสนเงียบสงบซึ่งไม่เข้ากับเมืองจิง

ถนนหนทางที่สะอาดเรียบร้อยแทบจะมองไม่เห็นเงาผู้คน บางครั้งมีเพียงรถหรูราคาแพงสองสามคันผ่านไป

และในเรือนสี่ประสานหลังหนึ่งของเขตเมืองเก่า มีชายคนหนึ่งกำลังลิ้มรสชาชื่อดังในมืออย่างเอ้อระเหย

ด้านหน้าเขามีลูกน้องคนหนึ่งยืนเหงื่อแตกผลักอยู่

“ท่านหัวหน้า การสกัดกั้นล้มเหลวแล้ว”

“ทีมสกัดกั้นหนึ่งร้อยยี่สิบคนไม่มีใครรอดชีวิตเลย”

“พอกองกำลังสนับสนุนตามไปถึง พวกเขาก็จากไปแล้ว”

วางถ้วยชาลง แล้วหยอกล้อกับนกแก้วภายในกรงครู่หนึ่ง

หลังจากนั้นจึงกล่าวอย่างช้าๆ ว่า

“นี่เป็นสิ่งที่นายเรียกว่าไร้ข้อผิดพลาดเหรอ”

ถึงแม้ว่าน้ำเสียงจะราบเรียบ ฟังไม่ออกถึงอารมณ์ปั่นป่วนใดๆ

แต่ลูกน้องภายในลานบ้าน กลับตกใจกลัวจนคุกเข่าลงบนพื้น และออกแรงโคกหัวกับพื้นทันที

เขาขออภัยอย่างรีบร้อน

“ท่านหัวหน้า ท่านหัวหน้า ผมทำงานไม่เรียบร้อย ท่านหัวหน้าได้โปรดให้โอ…”

แต่ทว่าคำว่า ‘กาส’ ยังไม่ทันออกจากปาก ทุกอย่างก็หยุดลงอย่างกะทันหัน

มีเลือดไหลออกมาจากรูเล็กๆ ตรงบริเวณหว่างคิ้วของลูกน้องที่ทำการขออภัยคนนี้อย่างช้าๆ

ในสายตาที่หวาดกลัว ความมีชีวิตชีวากระจายหายไปในชั่วพริบตา

“เป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว ยังส่งเสียงเอะอะโวยวายแบบนี้อีก!”

ปิดกล่องเข็มเงิน น้ำเสียงยังคงไร้ความปั่นป่วน

ขณะที่เขาหันกลับไปหยอกล้อกับนก ศพที่อยู่ข้างหลังก็ถูกลูกน้องคนอื่นๆ จัดการเรียบร้อยแล้ว

ภายในลานบ้าน กลับคืนสู่บรรยากาศแสนงดงามอีกครั้ง

ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

ส่วนอีกด้านหนึ่ง