หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2013

เนื่องจากพวกเขาทิ้งรถแล้วเดินมาถึงทำให้เวลาที่มาถึงเมืองจิงช้ากว่าที่คาดไว้เกือบห้าชั่วโมง

ส่วนผู้อาวุโสว่าเมื่อเข้ามาที่เมืองจิงเขากลับปลีกตัวกลับไปก่อน

จนกระทั่งเที่ยงคืน พวกของหลินมั่วจึงเพิ่งจะมาถึงหุยชุนถังซึ่งเป็นสถานที่รับรองผู้เข้าแข่งขัน

แน่นอนว่าเป็นพักของผู้เข้าแข่งขันทุกคน ผู้จัดการแข่งขันได้จัดสถานที่ทั้งสองแห่งให้ทุกคนเลือก

สถานที่แรกคือโรงแรมที่มากกว่าระดับห้าดาวอย่างโรงแรมเมืองจิง

สถานที่ที่สองคือศูนย์การแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของเมืองจิงอย่างหุยชุนถัง

และสาเหตุที่หลินมั่วเลือกสถานที่พักเป็นหุยชุนถังก็เพราะว่าที่นี่มีสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ

“หลินมั่ว อย่างนั้นขออวยพรล่วงหน้าให้นายได้ลำดับที่ดีในการแข่งขัน

ฉันขอส่งนายเท่านี้แล้วกัน”

พวกเขาพาพวกหลินมั่วทั้งสามคนมาส่งที่หุยชุนถังและบอกลากันไม่กี่ประโยค

จากนั้นแม่ทัพหลานก็ขับรถทหารหุ้มเกราะออกไป

เมื่อก้าวเข้าสู่ประตูที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายโบราณและมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของยากสมุนไพรมาคอยต้อนรับ

เพียงสูดดมเข้าไปเพียงครั้งเดียวจิตใจที่เคยเหนื่อยล้าก็ดูเหมือนว่าจะได้รับการปลดปล่อย

“ฉันว่านะ

โรงแรมเมืองจิงไม่สบายกว่าเหรอ ทั้งไวน์แดง อาหารอร่อย แล้วก็ผู้หญิงสวยๆ

ทำไมถึงได้อยากมาที่ที่นกยังไม่คิดแม้แต่จะมาอุจจาระที่นี่กัน”

ไม่ง่ายเลยที่จะได้มาเมืองจิงสักครั้ง เดิมทีไท่จื่ออยากที่จะดื่มด่ำกับมันสักหน่อย

แต่พี่ชายคนที่เป็นผู้นำคนนี้กลับไม่ยอมเสพสุขอยู่ในโรงแรมสบายๆ

เอาแต่จะมาทนทุกข์ที่ศูนย์การแพทย์ที่อยู่ที่ชานเมืองนี่

ในตอนที่ไท่จื่อกำลังอาฆาตอยู่นั้นเอง

พนักงานตอนรับที่อยู่ด้านในได้ยินเสียงจากด้านนี้

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าท่านมาร่วมการแข่งขันหรือเปล่าคะ”

ยังไม่ทันได้เห็นตัวคนแต่กลับได้ยินเสียงของเธอแล้ว

น้ำเสียงใสกังวาลราวกับเสียงนกกาเหว่า

ผ่านไปไม่นานร่างของหญิงสาววัยแรกรุ่นนชุดกี่เพ้าสีขาวสะอาดตาก็เดินเยื้องย่างออกมา

รูปร่างเล็กและบอบบางของเธอประกอบกับใบหน้าสวยหวานนั้นดูน่ารัก

และบนคอของหญิงสาวมีป้ายทำงานคล้องเอาไว้อยู่ จึงทำให้สามารถแยกออกได้ว่า

เธอคือพนักงานต้อนรับของหุยชุนถัง

“ครับ！หลินมัวเป็นตัวแทนทางใต้”

ขณะที่กำลังพูดเขาก็ยื่นจดหมายแนะนำเข้าร่วมแข่งขันที่มีตราประทับของราชาแดนใต้เซวียอู่เยี่ย