และที่แดนใต้เองได้รับข่าวว่าหลินมั่วกับพวกได้มาถึงอย่างปลอดภัย
เซวียอู่เยี่ยเองยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างที่ไม่ได้ยิ้มมานาน
ตั้งแต่ทีมของหวังเพ๋ยเต๋อปรากฏตัวออกมา เขาก็เริ่มกังวลว่าร่องรอยของหลินมั่วจะรั่วไหลออกไป
อย่างไรเสียเขาก็ไม่ได้รับจดหมายตอบกลับ ผู้มีอำนาจที่อยู่เบื้องหลังแผนการสกัดกั้นจะต้องสัมผัสได้ถึงความผิดปกติแน่นอน
และหากพวกเขารู้ว่าตัวเองถูกหลอกแผนการทั้งหมดจะต้องเปลี่ยนแปลง
เส้นทางจากแดนใต้ไปถึงเมืองจิงมีอยู่แค่มีกี่เส้น
แค่ตรวจสอบไปทีละเส้นทาง ร่องรอยของหลินมั่วจะต้องปรากฏออกมาไม่ช้าก็เร็ว
เขาใจร้อนจนแทบอยากจะเหาะไปแต่ก็คงไม่ทัน สิ่งเดียวที่เซวียอู่เยี่ยสามารถทำได้มีเพียงแค่การสวดมนต์ให้กับหลินมั่ว ให้เขารอดพ้นก่อนที่พวกนั้นจะรู้ตัวได้ทัน
และไปถึงเมืองจิงได้อย่างราบรื่น เป็นโชคดีที่ในที่สุดพวกเขาก็ทำสำเร็จ
ประตูห้องถูกผลักออก และได้นำเอกสารที่อยู่ในอ้อมกอดวางลงบนโต๊ะตรงหน้าอู่เยี่ย
“นายท่าน พวกนี้คือนี่คือข้อความที่พวกเราร่วมกับไท่จื่อส่งกลับมาครับ
รวบรวมบันทึกเกี่ยวกับการเดินทางไปทางเหนือของหลินมั่วครับ”
เขาพยักหน้าเล็กน้อย เซวียอู่เยี่ยตรวจสอบมันอย่างอดทน
จากนั้นเขาก็พลิกเอกสารไปมาตลอด ความเย้ยหยันบนใบหน้าของเขาชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
“หึ ดูเหมือนว่าพวกคนใหญ่คนโตจะใช้ชีวิตเงียบสงบจนมันกัดกร่อนความเด็ดขาดของพวกเขาไปหมดแล้ว”
จากบันทึกสามารถมองออกได้ว่า
นอกจากการสกัดที่สะพานข้ามแม่น้ำจิงแล้ว ผู้มีอำนาจคนอื่นส่งคนมาสกัดอย่างมากที่สุดก็ร้อยกว่าคน
แค่ทำเรื่องแค่นี้ก็ทำไม่สำเร็จ เรื่องเล็กแค่นี้ส่งคนมาตั้งเยอะทำไมถึงยังห้ามหลินมั่วเอาไว้ไม่ได้กัน
แน่นอนว่าในฐานะผู้มีอำนาจแล้ว เซวียอู่เยี่ยมองแวบเดียวก็มองออกถึงความกังวลของพวกเขา
ทหารกับการเมือง
การแข่งขันยอดหมอเทวดาใกล้เข้ามาแล้ว ผู้มีอิทธิพลของหวาซย่านอกจากคนจำนวนน้อยนิดที่มีความโลภแล้ว
คนส่วนมากล้วนไม่อยากให้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นขนาดนี้ในประเทศในช่วงนี้
บางทีอาจจะเป็นพวกที่มีอำนาจเก้าสิบถึงร้อยคนที่เหนื่อยกายเหนื่อยใจไปเพื่อแย่งชิงจุดสูงสุดนี้
แน่นอนว่ามันทำให้เซวียอู่เยี่ยไม่พอใจ มิตรภาพระหว่างลูกศิษย์ของราชาแห่งดาบจางไป่หลิงอย่างจู๋เยี่ยชิงกับหลินมั่ว
เมื่อนึกถึงราชาแห่งดาบจางไป๋หลิงแล้วคิ้วของเขาก็อดขมวดแน่นไม่ได้
เป็นเพราะคนคนนี้หวังพี่คนสนิทของเขาถึงต้องเก็บตัวรักษาบาดแผล
พระจันทร์ส่องสว่างจนแทบไม่เห็นดวงดาว
จากการพักผ่อนและปรับตัวมาหนึ่งคืน หลินมั่วที่ฟื้นตัวแล้วก็ได้มาที่ห้องโถงใหญ่ของศูนย์การแพทย์แผนจีนแต่เช้าตรู่
สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจคือไท่จื่อนั้นกลับตื่นเช้ากว่าเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...