เมื่อเห็นท่าทางหลินมั่วดูเหมือนว่าถ้าไม่ให้ทั้งสองคนศึกษายาฟื้นชีวิตใหม่ก็คงจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆแน่
แน่นอนว่าเสวียเหลียนนับถือเป็นอย่างมากมีจิตใจเอื้อเฟื้อยากที่คนธรรมดาทั่วไปจะทำได้
คุณค่าของยาฟื้นชีวิตใหม่เขาย่อมเข้าใจเป็นอย่างดี
และหลินมั่วก็ได้อธิบายตั้งแต่สาเหตุของโรค,สรรพคุณทางยาไปตลอดจนถึงการรักษาเป็นขั้นตอนอย่างใจเย็น
แถมยังใจกว้างภายหลังหากมีข้อสงสัยก็สามารถสอบถามได้
แล้วหันไปมองเณรน้อยที่อยู่ด้านข้างเดินเท้าออกตรวจมาสามปี
แล้วตัวเองล่ะหลายปีมานี้แม้ว่าจะออกตรวจมาแล้วหลายครั้ง
แต่เมื่อเทียบกับทั้งสองคนแล้วแตกต่างกันมาก
ไม่แปลกใจเลยที่อาจารย์บอกว่าหนทางการเป็นหมออย่าเย่อหยิ่งทะนงตนพึงรู้ไว้ว่าเหนือคนยังมีคนอื่นอีก
นี่คือเหตุผลที่อาจารย์ส่งเขาออกมาเข้าร่วมการแข่งขันยอดหมอเทวดา
ตอนนี้ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้ว
การเป็นหมอไม่เพียงแต่วิชาการแพทย์อีกทั้งยังต้องมีใจอีกด้วย!
จิตใจที่บริสุทธิ์
ความสับสนในวิชาการแพทย์ที่สะสมมาก่อนหน้านี้ตอนนี้ค่อย ๆคลี่คลายออก
“ท่านทั้งสองไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้...”
หลินมั่วกำลังเตรียมที่จะโน้มน้าวก็เห็นท่าทางผิดสังเกตของนักปราชญ์หญิงตุนหวง
เขากลืนทุกคำที่ควรจะพูดกลับเข้าไป
ส่งสายตาไปที่เณรน้อย
ทั้งคู่นั่งนิ่ง ๆเพื่อป้องกันจู่ ๆคนบุกเข้ามาแล้วขัดจังหวะการรู้แจ้งของเสวียเหลียน
เมื่อเวลาผ่านไป
หลังผ่านไปสิบห้านาทีนักปราชญ์หญิงตุนหวงก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง
และหลินมั่วสังเกตเห็นว่าร่างกายอันบริสุทธิ์ของเธอดูมีชีวิตชีวามากขึ้น
ขนตาเรียวยาวขยับรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายนักปราชญ์หญิงตุนหวงสีหน้าปลื้มปิติทันที
“ขอบคุณท่านทั้งสองที่ถ่ายทอดวิชาความรู้เสวียเหลียนขอขอบพระคุณมา ณ ที่นี้”
เมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นของเธอหลินมั่วก็ทำเสียงจิ๊ปาก
“แม่นางเสวียเหลียนไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้
ผมคือคนที่ประกอบอาชีพหมอตอนนี้ท่านมีความก้าวหน้า ในอนาคตก็สามารถช่วยเหลือผู้คนได้มากขึ้น
พกวเราน่ะไม่จำเป็นต้องขอบคุณกันไปมาหรอก
ทั้งเสแสร้งทั้งเหนื่อยใจด้วย”
พอพูดคำนี้ออกมาทั้งสองคนก็หัวเราะทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...