คนหนุ่มสาวคิดอย่างไรมักแสดงออกทางสีหน้าแบบนั้นเสมอ
หลังจากมองไปที่อีกฝ่าย หลินมั่วก็แอบส่ายหัวเบาๆ
นิสัยแบบนี้ถ้าอยากจะพัฒนาฝีมือทางการแพทย์คงจะเป็นแค่เรื่องเพ้อฝันเท่านั้นแหละ
ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมเปิดเผยความจริง หลินมั่วจึงทำได้เพียงถามผู้ป่วยด้วยตัวเอง
“คุณไป๋รั่วหรง ขอผมตรวจชีพจรของคุณหน่อยได้ไหมครับ”
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะว่าเธอนั้นไม่รู้จักหลินมั่ว จู่ๆ ชายแปลกหน้าคนหนึ่งก็มาขอร้องอะไรแบบนี้
แน่นอนว่าเธออยากจะปฏิเสธ เพราะมีคนมากมายที่ใช้ข้ออ้างความเจ็บป่วยในการเอาเปรียบผู้อื่น
หลินมั่วเข้าใจว่าการกระทำของเขาอาจดูกะทันหันเกินไป
“ขอโทษครับ ผมลืมแนะนำตัวเองไป
ผมคือหลินมั่ว ตัวแทนผู้สมัครการแข่งขันยอดหมอเทวดาจากเขตแดนใต้
ผมเห็นว่าอาการป่วยของคุณดูแปลกประหลาด จำเป็นต้องตรวจชีพจรซ้ำอีกครั้งน่ะครับ”
ไป๋รั่วหรงได้ยินดังนั้นจึงเข้าใจว่าตนเองกังวลมากเกินไป
คนที่ได้เป็นถึงตัวแทนผู้สมัครเข้าร่วมแข่งขันต่างก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ทั้งสิ้น
เกิดเป็นมนุษย์ควรจะมีน้ำใจ แต่เธอกลับเข้าใจผิดและต้องการปฏิเสธอีกฝ่าย
เมื่อคิดดังนั้น เธอก็เริ่มหน้าแดงด้วยความละอายทันที
“ขอโทษค่ะ ฉันเข้าใจผิด...
ขอโทษนะคะ คุณหมอหลิน”
เธอยืดแขนเรียวออกไปขณะพูด
“ไม่เป็นไรครับ”
หลินมั่วพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจนัก
เพราะสุดท้ายแล้วเธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ย่อมต้องปกป้องตัวเองตามธรรมชาติ
เพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับผิวหนังโดยตรง หลินมั่วหยิบกระดาษทิชชู่บางๆ ขึ้นมาวางไว้บนข้อมือของไป๋รั่วหรง
จากนั้นเขาก็เริ่มตรวจชีพจรของเธอ
แม้ว่าจะเป็นเพียงรายละเอียดเล็กน้อย แต่สามารถดึงดูดความรู้สึกดีของไป๋รั่วหรงได้ไม่ยาก
ทว่าเมื่อนิ้วของเขาสัมผัสข้อมือบาง เขาค้นพบว่าชีพจรของเธอมั่นคงมาก
จะพูดว่ายังไงดีล่ะ หากดูจากชีพจรแล้วไป๋รั่วหรงคนนี้มีสุขภาพแข็งแรงมาก
แต่เมื่อคิดอีกครั้ง เมื่อครู่เขาเห็นเส้นเลือดผิดปกติบนใบหน้าของเธอจริงๆ
หลินมั่วพูดเสียงเบา
“คุณไป๋ โปรดให้ความร่วมมือกับผม ช่วยกลั้นหายใจสักสิบวินาทีสิครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...