หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2026

เขาตักบะหมี่เจใส่ถ้วยใบใหญ่และเดินมาที่โต๊ะ

ก่อนจะเห็นว่าคนอื่นๆ กำลังมองบะหมี่ในมือของเขาน้ำลายสอ เขาอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

"รออะไรล่ะ กินสิ!"

เมื่อสิ้นเสียงของเขา ลูกศิษย์หยิ่นจงก็กลืนน้ำลายลงคอเงียบๆ ถึงแม้พวกเขาจะอยากทานอาหารตรงหน้ามากเพียงใด

"โอ้โห อร่อยมากจริงๆ คุณหลินคุณเคยเป็นพ่อครัวมาก่อนเหรอ"

"อืม ต้องใช่แน่ๆ เขาต้องเป็นพ่อครัวฝีมือดีระดับห้าดาวที่มีอาชีพหมอบังหน้า"

ถึงแม้พวกเขากำลังทานอาหารตรงหน้าอย่างตะกละตะกลาม แต่ก็อดไม่ได้ที่จะชมเชยฝีมือการทำอาหารของหลินมั่ว

"คงเปรียบเป็นพ่อครัวไม่ได้หรอก!"

"แต่เมื่อก่อนฉันทำอาหารบ่อยน่ะ"

ก่อนหน้านี้ ช่วงที่หลินมั่วแต่งงานเข้ามาในบ้านของฝ่ายหญิง

อาหารที่ทุกๆ คนได้ทานล้วนเป็นอาหารที่หลินมั่วทำ

ประกอบกับที่แม่ยายของเขาเป็นคนจุกจิก เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องตั้งใจทำอาหารอย่างพิถีพิถัน!

"นี่นี่นี่ อาหารเจพวกนี้ฉันทำให้พระและเณรน้อยโดยเฉพาะ"

"เหล่าชายฉกรรจ์แบบพวกนายจะทานกันเรียบร้อยๆ แบบผู้หญิงเขาบ้างไม่ได้เหรอ"

"ว้า เหลือเนื้อตุ๋นชิ้นสุดท้ายแล้ว นี่อย่าแย่งสิ!"

"ทานช้าๆ หน่อย ไม่มีใครแย่งหรอกหน่า"

"หุบปากเลย! มันจะหมดอยู่แล้ว!"

พวกเขาล้วนเป็นผู้ที่ฝึกวิชาและถือศีล ยากที่จะได้ลิ้มรสอาหารที่อร่อยเช่นนี้

อาหารบนโต๊ะค่อยๆ ลดหายไปท่ามกลางเสียงหัวเราะของพวกเขา

เมื่อพวกเขาทานอิ่มก็ลูบท้องกลมๆ ของตัวเองก่อนจะเรอออกมาอย่างมีความสุข

ในสวนแห่งนี้ นอกจากเด็กสาวไม่กี่คน

คนอื่นๆ ต่างกำลังนั่งพักอยู่ในท่าทางสบายๆ ตามอำเภอใจ

บางคนนอนเล่นอยู่บนม้านั่งหิน บางคนกำลังนั่งพิงพนักเก้าอี้เพื่อรับลม

ยิ่งไปกว่านั้น มีบางคนที่กำลังนั่งกระติกเท้าอยู่บนบันไดหิน

"ถ้าท่านอาจารย์เห็นพวกเราในตอนนี้

คงถูกลงโทษเป็นแน่!"

แต่ตอนนี้มันก็สบายจริงๆ !

เมื่อพูดจบ ลูกศิษย์คนนั้นก็เปลี่ยนท่านั่งให้สบายกว่าเดิม

"คุณหลิน ท่านอาจารย์ของคุณมีบทลงโทษยังไงเหรอ"

"จริงสิ ได้ยินมาว่าเซวียอู่เยี่ยแห่งแดนใต้เป็นคนที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ตัวเองต้องการ นี่เป็นเรื่องจริงไหม"